علت قلدری کودکان، چطور رفتار کنیم؟

قلدری یک مشکل دیرینه است که هنوز حالتهای گوناگون آن در تمامی مدارس امروزی وجود دارد. خوشبختانه امروز دولت، معلمان ارشد و مدیران مدرسه بیش از پیش از آن مطلع هستند.
گمان نکنید فرزندتان جزء کسانی است که به‌او زور نمی‌گویند. هیچ قربانی خاص قلدری وجود ندارد. همچنین، متاسفانه نمی‌توانید مطمئن باشید که اگر فرزندتان مورد قلدری قرار بگیرد به‌شما می‌گوید. بسیاری از کودکان ابتدا نمی‌خواهند به‌هیچ کس چیزی بگویند، زیرا احساس خجالت و شرمندگی می‌کنند و امیدوارند مسئله برطرف شود.
قادری میتواند کلامی، جسمانی یا رابطه‌ای باشد (قلدری مبتنی بر رابطه ممکن‌است مورد چشم پوشی قرار بگیرد یا شایعات ناخوشایندی در مورد شما پخش شود؛ نوجوانان می‌توانند به‌طور خاص از این نوع قلدری رنج بکشند).

قلدری ممکن‌است حالتهای بسیار مختلفی داشته باشد، از تحت فشار قرار دادن، تنه زدن، انتشار شایعات بد و مغرضانه، افراد معینی را به‌دردسر انداختن و دست انداختن به‌روشی زشت گرفته تا ارسال نامه‌های الکترونیکی یا پیام‌های متنی بی‌رحمانه یا تهدید آمیز.

• چه کسی گرفتار قلدری می‌شود؟
کسی گرفتار قلدرها می‌شود که به‌نحوی با دیگران متفاوت است. تفاوتها ممکن‌است به‌سادگی این موارد باشند:
- پوشیدن کفش‌های ورزشی اشتباهی، مدل موی بدترکیب یا به‌طور متفاوت لباس پوشیدن.
- از اقلیت‌های قومی یا نژادی بودن
- داشتن لهجۀ متفاوت یا صحبت کردن به‌لهجۀ اشرافی
- بسیار موفق بودن و به‌طور قابل توجهی باهوش بودن یا برعکس، کودم یا ضعیف تلقی شدن

• رفتار
اگر فرزندتان درگیر قلدری شده است، رفتار او به‌گونه‌ای تغییر می‌کند. این تغییرات ممکن‌است شامل موارد زیر باشد:
- تغییر ظاهر به‌روشی که می‌کوشد تا متناسب باشد
- رفتار عصبی و مضطرب
- کابوسهای شبانه
- علائم و نشانه‌های عزت نفس و حتی افسردگی
- بیماریهای مشکوک پی در پی و سایر ترفندها برای نرفتن به‌مدرسه
- تغییر مسیرهای معمول رفت و برگشتِ مدرسه
- بدتر شدن قابل توجه درس‌ها یا تغییر در انجام تکالیف مدرسه
- از دست دادن اشتها
- از دست دادن پول توجیبی بدون هیچ توجیهی
- گریز از مدرسه
اگر نگرانید که فرزندتان مورد قلدری قرار گرفته، مستقیماً از او بپرسید. کودکان اغلب از اینکه حرف خود را راحت بزنند و اقرار کنند که مورد قلدری قرار گرفته‌اند، می‌ترسند. بنابراین آمادگی داشته باشید که فرزندتان ممکن‌است اول انکار کند.
فرزندتان را وقتی آرام است یا وقتی کاری معمولی باهم انجام می‌دهید - مثلاً وقتی با اتومبیل به‌جایی می روید - تشویق به‌صحبت کنید. همیشه آنچه را فرزندتان می‌گوید جدی بگیرید. به‌این روش می‌توانید دقیقاً پی ببرید که چه اتفاقی دارد می‌افتد.