ارتباط بین مادر و فرزند، بده بستون‌های شیرین

پیوند بین مادر و فرزند پیچیدگی زیبایی دارد و اغلب برای محکم شدن نیاز به گذشت زمان دارد. اگر شما مراقب نیازهای اساسی کودکتان هستید و به طور مرتب او را در آغوش می‌گیرید، ولی هنوز با او پیوند عمیقی برقرار نکرده‌اید ناراحت نباشید، زیرا کودک شما قادر به تشخیص این جزئیات نیست. برخی از مادرها، اگر پیوند خارق‌العاده‌ای را با کودکشان حس نکنند، بلافاصله دچار احساس گناه می‌شوند. اما لازم است بدانید که برقراری پیوند واقعاً یک تجربۀ منحصر به‌ فرد است و رشد آن طی زمان به همان اندازهٔ آنی ایجاد شدن قابل قبول خواهد بود.

همچنین تازه‌والدین بودن ممکن است طاقت‌فرسا باشد و شاید گاهی در این مورد احساس استرس و درماندگی کنید، پس به خودتان زیاد سخت نگیرید و کمی هم استراحت کنید. شیر دادن به نوزاد نیز می‌تواند به برقراری پیوند با کودک کمک کند، اما شما نباید انتظار زیادی داشته باشید، زیرا سیلی از هورمون‌ها را روانۀ بدنتان می‌کند که می‌تواند شما را در معرض یک گردباد عاطفی قرار دهد و اگر شما یک زایمان طولانی یا زایمانی خارج از برنامه نیز داشته‌اید، ممکن است لازم باشد قبل از تمرکز برای ایجاد پیوند با نوزادتان، در روزهای اول زایمان، خود را بازیابی کنید و برای بهبود به خودتان زمان بدهید.

ایجاد رابطه محبت آمیز میان کودک و والدین، در کنار هم شکل می‌گیرد. برای ایجاد پیوندی درست و رابطه‌ای صحیح نوزاد متولد شده نیاز دارد علاوه بر این که در کنار مادر رشد کند، پدر را نیز در کنار خود احساس کند. از این رو مادران شاغل نیاز دارند که در دوران مرخصی زایمان از سوی همسران خود بیشتر حمایت عاطفی شوند تا کودکان با رشد جسمانی و روانی بهتری پرورش پیدا کنند.

مهم‌ترین دوره رشد شخصیتی کودک از آغاز تولد تا یک سالگی ذکر شده است که در این دوران کودک به جست وجوی محیط پیرامون و اطرافیان خود می‌پردازد. معمولاً کودکانی که از محبت و سایه والدین بویژه مادر محروم هستند و یا کمتر این عواطف را درک کرده‌اند در مقایسه با کودکانی که تحت مراقبت مادر بوده‌اند از مشکلات بیشتری رنج می‌برند و بیشتر مستعد مشکلات جسمی و روانی هستند.

نیاز کودکان به مهر و محبت به اندازه کافی شناخته شده است، اما این شناخت که عشق و علاقه نه تنها در پختگی عاطفی نقش دارد، بلکه ساختار مغز را نیز متاثر می‌کند. نه تنها به تحریکات محسوس و شناختی در اشکال و انحناء گوناگون مثل بازی‌ها، رنگ ها یا موزیک، بلکه به برخوردها و رفتارهای محبت آمیز نیز محتاج است. لبخند، تماس چشم‌ها و وجود یک غمخوار و پرستار سبب آرامش و آسودگی خاطر و همزمان نیز ترشح هورمون‌ها می‌گردد.

یعنی در آن بخشی از مغز که در همان سال‌های نخستین شکل می‌گیرد و در پختگی رشد و تحول رفتار اجتماعی سرنوشت‌ ساز است. هر چه روابط و تاثیرات متقابل مثبت بیشتری به وقوع بپیوندد، اتصالات و شبکه‌های بهتر و بیشتری در این بخش ایجاد می‌گردد. رشد و تحول یک کودک از طریق تجربه پیوندها و دلبستگی‌های دوران کودکی به نحو مثبت و یا به گونه‌ای منفی تحت تاثیر قرار می‌گیرد و چگونگی واکنش یک فرد در مقابل فشارهای روحی، در کودکی تعیین می‌شود. نوزادانی که با مادران تحت فشار روحی یا افسردگی بزرگ می‌شدند، بعدها بیشتر از حد متوسط آسیب پذیر بودند. اینها در مواقع سخت و پیچیده با ترشح شدید هورمون‌های فشار عکس العمل نشان می‌دهند.