افزایش احتمال دوقلوزایی، چرا در آی وی اف بیشتره؟
روش بارداری خارج‌رحمی یا همان IVF تقریبا در تمام انواع درمان نازایی، کاربردی بسیار گسترده دارد.
روش بارداری خارج‌رحمی یا همان IVF تقریبا در تمام انواع درمان نازایی، کاربردی بسیار گسترده دارد. افرادی داوطلب بارداری از طریق IVF هستند که به دلایل نامشخص در مدت طولانی و باوجود درمان‌های معمول بارور نمی‌شوند. عواملی مانند مشکلات شدید لوله رحمی، سن بالای خانم و نازایی ناشی از علل مردانه نیز جزو این مورد هستند. احتمال موفقیت در IVF به عوامل متعددی مانند سن مادر، میزان ذخایر تخمدان (با افزایش سن ذخایر تخمدان کاهش می‌یابد) و عملکرد تولید مثل قبلی بستگی دارد.
در این روش تخمک‌گذاری به روش خودبه‌خود یا با تحریک تخمدان توسط تجویز دارو برای مادر انجام می‌شود سپس تخمک‌ها از طریق سونوگرافی و با استفاده از سوزن‌هایی از رحم خارج می‌شوند. این تخمک‌ها در شرایط آزمایشگاهی با اسپرم شسته و پالایش‌شده همسر لقاح داده می‌شود. بعد از لقاح مصنوعی جنین تشکیل‌شده ۵-۲ روز در محیط بیرون از رحم باقی می‌ماند. پس از این مدت جنین رشدیافته داخل رحم منتقل می‌شود.
معمولا در هر بار انتقال ۲ یا ۳ جنین باکیفیت البته با صلاحدید پزشک داخل رحم منتقل می‌شود. در این روش می‌توان جنسیت و تعداد قل‌ها را تعیین کرد. آی‌وی‌اف عوارضی هم دارد.
عوارض آن شامل جراحی، بیهوشی و عوارض دارویی است. برای تحریک تخمک‌گذاری باید دارو تجویز شود و این داروها ممکن است باعث عارضه‌ای به نام نشانگان تخمدان بیش از حد تحریک‌شده شوند که با علائمی مانند تهوع، استفراغ، درد شکم، تنگی نفس و افزایش وزن همراه است. مشکل دیگر چندقلوزایی است که گاهی پزشکان مجبورند دو یا چند جنین در رحم قرار دهند. چندقلوزایی احتمال ایجاد عوارض جنینی، زایمان زودرس، سقط خودبه‌خودی و وزن کم نوزاد هنگام تولد را بالا می‌برد.
منبع:
پارسیان لب