بیماری های عفونی نوزادان، آن ها را می شناسید؟
اکثر قریب به اتفاق نوزادان سالم به دنیا می‌آیند. اما گاهی اوقات نوزادان دچار شرایطی می‌شوند که نیاز به تست‌های پزشکی و درمان دارند.
اکثر قریب به اتفاق نوزادان سالم به دنیا می‌آیند. اما گاهی اوقات نوزادان دچار شرایطی می‌شوند که نیاز به تست‌های پزشکی و درمان دارند. نوزادان بطور خاص در برابر برخی بیماری‌ها بیشتر از کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان حساس هستند. سیستم ایمنی جدید بدن آنها به اندازه کافی رشد نکرده است تا بتواند در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌هایی که باعث این بیماری‌ها می‌شوند مقاومت کند. در نتیجه، هنگامی که نوزاد بیمار می‌شود ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان یا حتی بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان باشد. با اینکه بستری شدن فرزندتان در بیمارستان می‌تواند دلهره آور باشد، اما این کار اغلب بهترین روش برای بازیابی سلامتی نوزاد بیمار است.
در صورتی که فرزند نوزادتان هرگونه علائم احتمالی عفونت را از خود نشان داد با پزشک اطفال تماس بگیرید یا به دنبال مراقبت پزشکی فوری باشند. انواع مختلفی از عفونت در نوزادان وجود دارند که تمام آنها قابل درمان هستند. اگر علائم را تشخیص دهید و در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید، می‌توان از مشکلات بیشتر جلوگیری کرد. متخصص اطفال با ارائه‌ی مشاوره‌ی تخصصی در خصوص انواع بیماری‌های عفونی نوزادان و مشکلات ناشی از آنها، انواع روش‌های درمانی را به شما معرفی می‌کنند.
علائم
بسیاری از عفونت‌ها باعث علائم مشابهی می‌شوند از جمله:
-تغذیه ضعیف
-مشکل تنفسی
-بی حالی
-کاهش یا افزایش دمای بدن
-بثورات پوستی غیر عادی یا تغییر رنگ پوست
-گریه مداوم
-تحریک پذیری غیر معمول
تغییر قابل ملاحظه در رفتار کودک مانند خوابیدن ناگهانی در تمام اوقات یا بی خوابی نیز می‌تواند نشانه‌ی وجود یک مشکل باشد. این نشانه‌ها در صورتی که کودک کمتر از دو ماه داشته باشد حتی مشکل بزرگ‌تری هستند. برای اطمینان از سلامت، در صورتی که به یک مشکل مشکوک شدید بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید.
انواع عفونت‌های نوزادان و درمان‌ها
عفونت استرپتوکوکی گروه B
استرپتوکوک گروه B یک نوع شایع باکتری است که می‌تواند باعث عفونت‌های مختلف در نوزادان شود. برخی از شایع‌ترین آنها گندخونی، ذات‌الریه و مننژیت می‌باشند. نوزادان معمولاً باکتری را از مادر خود در حین زایمان می‌گیرند. بسیاری از زنان باردار حامل این باکتری‌ها در راست روده و واژن خود هستند که می‌توانند به راحتی در صورت عدم درمان با آنتی‌بیوتیک به نوزاد انتقال پیدا کنند. عفونت‌های ناشی از استرپتوکوک گروه B با آنتی‌بیوتیک و مراقبت و نظارت دقیق در بیمارستان درمان می‌شوند.
لیستریوسیس
عفونت با باکتری لیستریا مونوسیتوژنز می‌تواند منجر به بیماری‌هایی مانند ذات‌الریه، گندخونی و مننژیت در نوزادان شود. بیشتر کودکان با خوردن غذای آلوده مبتلا به این باکتری می‌شوند زیرا باکتری‌ها در خاک و آب وجود دارند و می‌توانند به میوه‌ها و سبزیجات و نیز مواد غذایی بدست امده از حیوانات مانند گوشت و محصولات لبنی انتقال پیدا کنند.
نوزادان می‌توانند در صورتی که مادر در حین بارداری دچار لیستریوسیس شده باشد، این باکتری را دریافت کنند. در موارد شدید، لیستریوسیس ممکن است منجر به زایمان زودرس یا حتی مرده‌زایی شود. نوزادانی که با لیستریوسیس به دنیا می‌آیند ممکن است علائم عفونتی شبیه به آنهایی که مبتلا به استرپتوکوک گروه B هستند از خود نشان دهند. کشت خون یا مایع نخاعی می‌تواند وجود باکتری‌ها را نشان دهد و نوزادان بیمار در بیمارستان با آنتی‌بیوتیک درمان خواهند شد.
عفونت اشریشیا کُلی
اشریشیا کُلی یک عامل باکتریایی دیگر برای برخی عفونت‌های شایع نوزادان است و می‌تواند منجر به عفونت‌های مجاری ادرار، گندخونی، مننژیت و ذات‌الریه شود. هر فردی حامل اشریشیا کُلی در بدن خود است و نوزادان می‌توانند در حین زایمان و هنگامی که از مجرای زایمان عبور می‌کنند یا در اثر تماس با باکتری در بیمارستان یا در خانه، آلوده شوند. بیشتر نوزادانی که در اثر عفونت اشریشیا کُلی بیمار می‌شوند دارای سیستم ایمنی آسیب پذیری هستند که آنها را مستعد ابتلا به بیماری می‌کند.
مانند سایر عفونت‌های باکتریایی، علائم بستگی به نوع عفونتی که در اثر اشریشیا کُلی ایجاد می‌شوند دارد، اما تب، ایرادگیری غیر عادی، بی‌حالی یا بی میلی به غذا خوردن شایع می‌باشد. پزشک عفونت اشریشیا کُلی را با کشت خون، ادرار یا مایع مغزی نخاعی تشخیص داده و با آنتی‌بیوتیک آن را درمان می‌کند.
مننژیت
مننژیت به معنی التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع است. این بیماری می‌تواند ناشی از ویروس، قارچ و باکتری‌هایی از جمله لیستریا، استرپتوکوک گروه B و اشریشیا کُلی باشد. نوزادان می‌توانند در حین زایمان یا از محیط اطراف خود مبتلا به یکی از این عوامل بیماری‌زا شوند، بخصوص در صورتی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی باشند.
مننژیت بخصوص مننژیت باکتریایی یک عفونت جدی در نوزادان است. در صورتی که پزشک مشکوک به این بیماری شود، پونکسیون کمری (کشیدن مایع نخاعی) را انجام می‌دهد که طی آن یک سوزن وارد ستون فقرات می‌شود تا نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی گرفته شود. درمان مننژیت بستگی به دلیل آن دارد. نوزادان مبتلا به مننژیت باکتریایی و قارچی آنتی‌بیوتیک دریافت می‌کند در حالی که مننژیت ویروسی ممکن است با داروهای ضد ویروس درمان شود. تمام نوزادان مبتلا به مننژیت معمولاً زمانی را جهت نظارت و مراقبت در بیمارستان به سر می‌برند.
گندخونی
گندخونی یک عفونت جدی است که شامل پخش میکروب‌ها در سرتاسر خون و بافت‌های بدن می‌باشد. این بیماری می‌تواند در اثر ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها یا باکتری‌ها ایجاد شود. برخی از این عوامل عفونی در حین تولد انتقال پیدا می‌کنند و برخی دیگر نیز از محیط اطراف وارد بدن می‌شوند. مانند مننژیت، علائم گندخونی خاص نبوده و در هر کودکی متفاوت است. برای تشخیص گندخونی، پزشک آزمایش خون تجویز می‌کند و گاهی اوقات مایع مغزی نخاعی و سایر مایعات بدن را برای کنترل باکتری‌ها یا سایر عوامل بیماری‌زا بررسی خواهد کرد. احتمال ابتلا به گندخونی و مننژیت بطور همزمان بررسی می‌شود. در صورت مثبت بودن تشخیص، کودک در حین اقامت در بیمارستان تحت درمان با آنتی‌بیوتیک قرار می‌گیرد.
التهاب ملتحمه
برخی از نوزادان دچار التهاب غشاء پوششی چشم می‌شوند که تحت عنوان التهاب ملتحمه یا قرمزی چشم شناخته شده و بصورت قرمزی و ورم چشم می‌باشد که معمولاً همراه با ترشحاتی است. هم عفونت‌های باکتریایی و هم ویروسی می‌توانند باعث التهاب ملتحمه در نوزادان شوند. یک معاینه فیزیکی کامل و تست‌های آزمایشگاهی بر روی نمونه‌‌ی ترشحات چشم به پزشک برای تعیین دلیل عفونت کمک می‌کند. آنتی‌بیوتیک، قطره چشم یا پماد ممکن است برای درمان التهاب ملتحمه در نوزادان استفاده شود. عفونت می‌تواند بسیار واگیردار باشد، بنابراین ممکن است پزشک پیشنهاد کند که سایر کودکان در خانواده نیز تماس خود با نوزاد را محدود کنند. در صورتی که پزشک به یک نوع جدی‌تر التهاب ملتحمه مشکوک باشد، ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان باشد.
کاندیدیاز
رشد زیاد یک نوع قارچ پوستی که روی بدن هر فردی وجود دارد منجر به کاندیدیاز عفونت قارچی می‌گردد. در نوزادان این بیماری معمولاً بصورت بثورات پوشکی می‌باشد اما نوزادان می‌توانند دچار برفک دهان و گلو نیز بشوند. این وضعیت باعث ایجاد ترک‌هایی در گوشه‌های دهان و لکه‌های سفید روی زبان، کام دهان، لب‌ها و داخل گونه‌ها می‌شود. نوزادانی که دچار برفک می‌شوند اغلب قارچ را از واژن مادر در حین زایمان یا تغذیه با شیر مادر دریافت می‌کنند. گاهی اوقات پزشک نمونه‌ای از لکه‌های موجود در دهان را گرفته و نشانه‌های قارچ را کنترل می‌کند. در بیشتر موارد، نیازی به این کار نمی‌باشد و درمان تنها بر اساس ظاهر ضایعات دهان انجام می‌شود. برفک را می‌توان با داروهای مایع ضد قارچ درمان کرد.
عفونت‌های مادرزادی
بسیاری از عفونت‌هایی که بر روی نوزادان تاثیر می‌گذارند در حین بارداری یا زایمان از مادر به نوزاد انتقال می‌یابند. از آنجایی که نوزاد همراه با آن به دنیا می‌آید، تحت عنوان عفونت‌های مادرزادی شناخته می‌شوند. این بیماری‌ها اغلب در اثر ویروس‌ها و انگل‌ها ایجاد می‌شوند. عفونت‌های مادرزادی عبارتند از: HIV (که باعث ایدز می‌شود)، سرخجه، آبله مرغان، سفلیس، تبخال، توکسوپلاسموز و سیتومگالوویروس که شایع‌ترین عفونت مادرزادی و دلیل اصلی ناشنوایی مادرزادی است. چندین نوع از این عفونت‌ها مانند عفونت استرپتوکوک گروه B و لیستریوسیس می‌توانند از مادر یا محیط اطراف نوزاد انتقال یابند. درمان اغلب شامل داروهای ضد ویروس یا آنتی‌بیوتیک که برای درمان بیماری در بیماران با سن بالاتر استفاده می‌شود و نیز بخش مراقبت ویژه در حین بستری کودک در بیمارستان می‌باشد. عفونت‌های مادرزادی نیز نیاز به معاینات دقیق پس از درمان دارند تا احتمال هرگونه عوارض بیماری که ممکن است با رشد نوزاد ایجاد شود، بررسی گردد.
منبع:
دکتر حمید شیخ الاسلامی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼