نوزاد در ده ماهگی، نکات کاربردی

کودک شما در این سن بدون شک اسم خود را می داند و بسیاری از کلمه هایی را که در مورد افراد و اسباب بازی های...

کودک شما در این سن بدون شک اسم خود را می داند و بسیاری از کلمه هایی را که در مورد افراد و اسباب بازی های مورد علاقه اش به کار می رود، می فهمد. او همچنین تا حدودی زبان بدن و بعضی علائم و اشارات رایج در این زمینه را نیز می شناسد.

برای مثال اگر شما با دست تان به او اشاره کنید که به سمت تان بیاید، بدون نیاز به گفتن کلمه ای، او این کار را خواهد کرد. او همچنین تبدیل به یک کارشناس، در تقلید و تکرار صداهای مختلف شده و از تکرار مداوم یک صدا یا چند صدای مختلف با هم لذت می برد.

از آنجایی که کودک شما در این سن، شروع به تقلید از تمام رفتارهای شما، چه خوب و چه بد می کند، وقت آن است که پیش از این که کودک شروع به تقلید از شما کند، در مورد رفتارهایی که مایلید آنها را در خود تغییر دهید و یا تقویت کنید، اقدام نمایید.

برای مثال اگر شما در شرایطی که هیچ چیز مطابق میل تان پیش نمی رود، آرام رفتار کنید، کودک شما نیز تقریباً همین گونه رفتار خواهد کرد و اگر برعکس، شما در چنین شرایطی عصبانی شوید و یا فریاد بزنید، کودک نیز دقیقاً آینه وار به همین گونه عمل خواهد نمود.

این حقیقت شاید به نظر کمی ترسناک بیاید، ولی حقیقت دارد. انسان ها اغلب از خود سؤال می کنند که چگونه و کی تبدیل به فردی مثل پدر و مادرشان شدند. آنها باید بدانند که همه چیز از همین دوران کودکی آغاز می شود.

کودک شما در این مرحله از رشد، عاشق تقلید از کارهای شما می باشد. آینه وار حرکات شما را هنگام مسواک زدن و یا شانه کردن، تقلید می کند.

اسباب بازی هایی که وسایل بزرگترها را برای کودک تداعی می کنند، مثل تلفن های اسباب بازی و یا مجموعه های لوازم پزشکی و اشپزخانه که مخصوص بازی بچه ها هستند، مطلوب ترین و محبوب ترین وسایل بازی آنان به شمار می آیند. تقلید یک روش مهم برای یادگیری کودک است.

آیا کودک شما دوست دارد با شنیدن صدای موزیک دست بزند و بدنش را به این طرف و آن طرف تکان دهد؟ در این سن، زیتم، موزیک و بازی هایی که همراه با حرکت بدن هستند، از جمله سرگرم کننده ترین فعالیت های کودک می باشند.

به او یاد دهید که چگونه انگشت ها و دست هایش را با موزیک تکان دهد و در همین حال، قسمت های مختلف بدن او مثل چشم، دماغ و لبش را، به او نشان دهید. این کار در یادگیری اندام ها به او کمک می کند. به زودی خواهید دید که او قادر خواهد بود همراه با شما به اجزای مختلف صورتش اشاره کند.

چرا بچه ها از داشتن چیزهای نرم لذت می برند؟

پتو، انگشت شست، پستانک و خرس های کهنه از جمله چیزهایی هستند که برای کودکان راحتی، آرامش و امنیت خاطر به وجود می آورند. همچنین به کودک کمک می کنند تا بتواند با انواع مختلفی از احساسات و اتفاق هایی که هر روز تجربه می کند، کنار بیاید.

بچه ها وقتی شروع به راه رفتن می کنند، تنها مونس همیشگی آنها، همین عروسک های پارچه ای قدیمی شان است که آن را بغل کرده، تکان می دهند و طوری به آن وابستگی نشان می دهند که گویی به آنها آرامشی پایدار می بخشند.

در واقع نیز چنین است. این گونه وسایل و چیزهایی را که به کودک آرامش می بخشند، نادیده نگیرید، چرا که هم برای والدین و هم برای کودک، نوعی دارایی ارزشمند به شمار می آیند.

این گونه وسایل در مواقعی که او دور از شماست و یا در زمانی که احساس ترس و نگرانی می کند و حتی هنگامی که شما مایۀ ترس و اضطراب او می شوید - مثل مواقعی که او را از خوردن شیرینی قبل از غذا منع می کنید - می تواند موجب کاهش احساسات ناخوشایند در وی شوند.

البته ممکن است همۀ کودکان این گونه وسایل و اشیاء محبوب را نداشته باشند و به داشتن آنها علاقه ای نشان ندهند. همچنین داشتن یا نداشتن اینگونه وابستگی ها در کودکان، به هیچ عنوان نشان دهندۀ شخصیت آتی آنها نمی باشد.

کارشناسان کودک معتقدند که نوع این گونه وسایل، هیچ نشانی از درونیات کودک ندارد. استفادۀ دائم از وسایلی نظیر اینها برای ایجاد راحتی در کودکان، فقط و فقط، به نوع خلق و خوی آنها برمی گردد

محققان بر این باورند که اینگونه تفاوت ها در میان کودکان، ممکن است حتی قبل از تولد خود را نشان دهند. اگر بچه ای به داشتن این گونه اشیاء تمایل داشته باشد، با مکیدن انگشتش در رحم مادر، آن را نشان می دهد.

چه موقع باید نگران شوید؟

معمولاً پس از مدتی نیاز به داشتن وسیله ای نرم و دوست داشتنی در کودکان مرتفع می شود و عادت به آن را ترک می گویند. این موضوع به صورت طبیعی و اجتناب ناپذیر هنگامی اتفاق می افتد که آنها وارد مقطع پیش دبستانی شده یا به مهد کودک می روند.

برای اینکه کودک بتواند عادتِ به همراه داشتن این گونه وسایل را ترک گوید، بهتر است آنها را تا مدتی در ویترین و یا در جایی که برای کودک قابل رؤیت باشند، قرار دهید.

بعضی از والدین از تصویر آن وسیله استفاده می کنند و این گونه آن را در معرض دید کودک قرار می دهند. بعضی دیگر نیز آن وسیله را به تکه های کوچک تری تقسیم می کنند تا به راحتی قابل حمل باشد.

گاهی بعضی از والدین که می خواهند پروسه ترک کردن را، کوتاه تر کرده و خود را زودتر خلاص نمایند، یک سری محدودیت را اعمال می کنند. به طور مثال به کودک فقط اجازۀ استفاده از وسیله مورد نظر را در ماشین یا در رختخواب می دهند.

اگر کودک تان دو سال دارد و هنوز آن شیء محبوب را به هر چیز دیگری در دنیا ترجیح می دهد باید نگران شده و اقدامات خاصی برای ترک او انجام دهید.

تا هنگامی که محیط اطراف کودک، برای او جذاب باشد، تمایل طبیعی به جست و جو کردن و بازی کردن در آن محیط دارد. بنابراین اگر می بینید کودک پتوی دوست داشتنی اش را مرتب با خودش به این طرف و آن طرف می برد، در واقع با محیط اطرافش تعامل برقرار می نماید، پس جای نگرانی نیست.

اما اگر میزان درگیری و مشغولیت کودک با وسیلۀ محبوبش، به گونه ای است که او را از انجام هر گونه فعالیت دیگری محروم می کند، در این حالت شاید نگرانی شما منطقی باشد.

اگر احساس می کنید عاملی موجب سلب امنیت و آسایش کودک می شود، می توانید با پزشک او صحبت کرده و بپرسید که ایا نیازی به مراجعه به روان پزشک هست یا خیر.

در اکثر کودکان این قبیل وابستگی ها به تدریج و به طور خود به خود از بین می رود. والدین باید بدانند که این قضیه باید روند طبیعی خود را طی نماید. سرانجام جای بیشتر این وسایل گوشۀ تختخواب کودک است. جایی که برای سالیان سال در آن، باقی خواهد ماند.

اگر شما آنها را پیش از موعد، از تخت او خارج کنید، در کودک این تصور را ایجاد می نمایید که شما نسبت به چیزی که برای او بسیار با اهمیت است، بی اعتنا بوده اید و به نوعی با آن بی احترامی کرده اید و این خود باعث به وجود آمدن جدال قدرت بین شما و کودک تان می گردد که در آن هر کدام می خواهید قدرت تان را بر دیگری تحمیل کنید.

منبع: کودک آنلاین