کم شنوایی در نوزادان نارس، باعث چه می‌شود؟

کارشناسان در جدیدترین پژوهش‌های خود دریافتند نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند به دلیل شکل نیافتن کامل بخش‌هایی ظریفی از مغز و تکمیل دیرتر این بخش‌ها به نسبت نوزادانی که در ماه ۹ بارداری به دنیا می‌آیند بیشتر دچار اختلال گفتاری و زبان آموزی می‌شوند.
این یافته‌ها نتیجه تحقیق دانشمندان دانشگاه ایلینوی بر روی نوزادان و بررسی مهارت کلامی آن‌ها است.
امکان دارد در نوزادان نارس، بخشی از مغز که باید پروتئین پیچیده‌ای برای آمادگی نوزاد برای صحبت را تولید و سلول‌های مغزی کلمه‌ها را پردازش کنند به دلیل زود به دنیا آمدن نوزاد دچار آسیب شده باشند.
نوزادانی که در سه ماه آخر بارداری مادر زودتر از زمان مقرر به دنیا می‌آیند دچار مشکل در توسعه قشر شنوایی مغز هستند که ناحیه‌ای ضروری برای شنیدن و درک صدای محیط اطراف است.
آگاهی از این موضوع به والدین و پزشکان کمک می‌کند تا نوزادنی که احتمال دارد دچار مشکل شنیداری و تکلم و تشخیص آوا هستند را زودتر شناسایی و اقدام‌های درمانی موردنیاز را برای آن‌ها انجام دهند.
تولد نوزادان نارس به تازگی در جهان افزایش یافته است که دلایل مختلفی دارد و کارشناسان به بانوان توصیه می‌کنند برای جلوگیری از تولد نوزاد نارس توجه کافی به رژیم غذایی خود، پرهیز از استرس و انجام کار‌های فیزیکی سنگین داشته باشند، همچنین مشاوره با پزشک متخصص به ویژه اگر سابقه سقط جنین یا تولد نوزاد نارس در بارداری‌های قبلی وجود دارد می‌تواند به میزان بالایی مانع از بروز زایمان زودرس شود.
نوزادانی که قبل از هفته ۳۷ بارداری مادر به دنیا می‌آیند نوزاد نارس هستند و این نوزادان وزن کمی دارند و در مواردی تا زمان تکامل کلیه بخش‌های بدن و طبیعی شدن ضربان قلب و تنفس نیاز به نگهداری دربخش ان آی سیو (NICU) دارند.
سیستم عصبی بدن نوزاد که وظیفه پشتیبانی ازقدرت شنوایی را بر عهده دارد معمولاً تا ۱۵ هفته قبل از تولد نوزاد تشکیل می‌شود و این سبب می‌شود که جنین در رحم مادر به صدا‌ها حساس باشد و حتی پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند، جنین زبان مادری خود را با گوش دادن به صدا‌های اطراف می‌آموزد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند تاخیر در صحبت کردن و یادگیری در نوزادانی که قبل از هفته ۳۹ بارداری به دنیا آمده اند بیشتر از سایر نوزادان است.
پژوهشگران این یافته‌ها را با اسکن مغز ۹۰ نوزاد نارس که دربخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان سنت لوئیس درسال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ بستری بوده به دست آورده اند.
افزون بر مشکل یادگیری، تکلم و قدرت تشخیص آوا، نوزادان نارس بیشتر دچار بیش فعالی، اضطراب، مشکل روده و اختلال در دستگاه گوارش، ضعف قدرت بینایی، عفونت‌های مکرر، اختلال‌های عصبی و اوتیسم می‌شوند.
یافته‌ها در زمینه ارتباط تولد نوزاد نارس با مشکل در تکلم و شنیداری درمجله‌ای نِرو (eNeuro) به چاپ رسیده است.