تمرکز و توجه در کودکان، گام به گام

اغلب اوقات ما بزرگسالان نیز نمی‌توانیم دست‌ها و ذهنمان را برای کاری که می‌خواهیم انجام دهید هماهنگ کنیم. یک هدف مهم، الزاماً یک هدف مشکل یا دور از دسترس نیست. هر بچه‌ی کوچکی می‌تواند اهدافی برای خود تعیین کند و به آن‌ها دست یابد. وقتی بچه‌ها حداقل یک هدف در ذهن دارند تا برای آن تلاش کنند، در نقطه‌ی شروع خوبی قرار دارند. این تمرینات را انجام دهید.

این فعالیت‌ها یک راهکار اصلی برای پیدا کردن هدفی «مناسب» را آموزش می‌دهند. ممکن است بیش از یک روش پیدا کنید. برای این کار نیاز به کاغذ، ماژیک، تقویم و ذهنهایی متفکر دارید.

الف. پیدا کردن یک هدف

فکر کردن

ارائه‌ی نظرات

گوش دادن به هم و صحبت با هم

احتیاط: این کار را با سؤالی مانند «هدف تو چیست؟» شروع نکنید. در پی چنین سؤالی این پاسخ به ذهن می‌رسد: «نمی‌دانم»، بلکه با ترکیبی از موضوعات یا دسته‌های مختلف شروع کنید. اهداف می‌توانند در مورد همه‌ی این موضوعات باشند: مدرسه، خانواده، ورزش، دوستان، سرگرمیها، لباس، موسیقی، فیلم، غذا، اسباب بازی و غیره.

همراه با فرزندتان لیستی از این گونه موارد تهیه کنید و هر یک از شما موضوعی را که به ذهنتان می‌رسد برای لیست پیشنهاد کنید. بچه‌ها (و بعضی از بزرگ‌ترها) بر این باورند که افراد موفق همیشه موفقیت به دست می‌آورند. درباره‌ی واقعیت، که کاملاً با این موضوع متفاوت است صحبت کنید. با بچه‌ها درباره‌ی زمانی که تازه راه رفتن را یاد گرفته بودند، صحبت کنید. آنها وقتی اولین گام‌ها را بر می‌داشتند، بارها به زمین می‌افتادند. هر چه از این تجربیات به ذهنتان می‌رسد، برای فرزندتان تعریف کنید. آنچه افرادِ موفق را موفق می‌سازد، این است که آنها می‌دانند چطور به راه خود ادامه دهند و همواره تلاش کنند.

ب. انتخاب یک مسیر واقعی

نوشتن

سازماندهی اطلاعات

وقتی لیستی با حداقل پنج موضوع تهیه کردید، آنها را بر اساس علاقه‌ی فرزندتان درجه‌بندی کنید. می‌توانید آنها را موضوعاتی که کمتر از همه مورد توجه است تا مهم‌ترین آنها طبقه‌بندی کنید. کنار موضوعی که از همه مهم‌تر است، عدد یک را بنویسید.

حال باید موضوع را مشخص و محدود کرد. بگذارید بگویم که فرزندتان به سرگرمیها علاقه‌مند است. کدام سرگرمی؟ هواپیماهای مدل؟ درست کردن کلکسیون؟ بازیها؟ رایانه؟ با هم سرگرمیها را مانند موضوعات درجه‌بندی کنید. یعنی از موضوعی که چندان مورد علاقه نیست تا مهم‌ترینِ آنها.

ج. وارد عمل شدن

بررسی مهارت‌ها

تحقیق و جدول‌بندی اطلاعات

حال فرزندتان از حرف به عمل می‌رسد. مثلاً: اگر سرگرمی‌ای که فرزندتان انتخاب کرده است، حقه‌های جادویی است، درباره‌ی این موضوع فکر کنید که چند حقه‌ی جادویی را می‌توان یاد گرفت و در چه مدت زمانی. اهدافی را برای خود در کنار اهداف فرزندتان تعیین کنید تا حس کار گروهی را در این فعالیت به دست آورید. سعی کنید اهداف را واقعگرایانه و قابل اجرا نگه دارید. به یاد داشته باشید درباره‌ی حقه‌های جادویی نیاز دارید؟ چه منابع دیگری مورد نیاز است؟

به تقویم نگاه کنید. روزی را برای نمایش حقه‌های جادویی یا هر کار دیگری تعیین کنید. این تاریخ باید منطقی باشد، نه خیلی دیر. برای بچه‌های بزرگ‌تر یک ماه شاید کافی باشد. با محدود کردن یک هدف و قابل کنترل کردن آن، احتمال رسیدن به هدف و حس انجام کار به ما دست می‌دهد؛ بدون آنکه مجبور به انتظاری طولانی باشیم.

وقتی هدفی را انتخاب می‌کنیم، از خود می‌پرسیم: «چه تصمیمی برای خود داریم؟ چه تواناییهایی داریم که می‌توانیم به کار گیریم؟ چه منابعی داریم؟ چه موانعی را باید از سر راه برداریم؟» این مسائل را به این صورت به زبان نمی‌آوریم؛ اما این کار، ذهن ما را به کار می‌گیرد.

ارزیابی کلی، هر سنی

فکر کردن

مقایسه و تجزیه و تحلیل اطلاعات

این فعالیت نوعی مباحثه و به کار گرفتن حافظه است.

فرزندتان چه نوع برخوردی دارد؟ آیا آماده است تا کار را شروع کند یا اینکه تا حدی می‌ترسد؟ به فرزندتان اطمینان دهید که طبیعی است که بترسد: خوب است که بدانیم چه احساسی داریم. در این صورت به این احساس فائق می‌آییم و این حس نمی‌تواند ما را دلسرد کند.

فرزندتان در مهارت‌های قبلی چه تجربه‌ای داشت؟ آیا موفق بود؟ در این صورت به آنها اشاره کنید و یادآوری کنید که آن مهارت‌ها تا چه حد به کارهایی که فرزندتان الان می‌خواهد انجام دهد، شباهت دارد.

هر با یک مانع، هر سنی

بررسی مهارت‌ها

ایجاد عادت‌های کاریِ خوب

با هم درباره‌ی این واقعیت که همیشه در مسیر دستیابی به یک هدف موانعی وجود دارد، صحبت کنید. به جای آنکه یکباره به همه‌ی موانع فکر کنید. با یکی از آنها شروع کنید. تنها یکی از موانع را مشخص کنید و درباره‌ی آنها با هم صحبت کنید. این موضوع می‌تواند تحت کنترل درآوردن نگرانی باشد. روی این موضوع تمرکز پیدا کنید و بقیه را فراموش کنید. از فرزندتان بپرسید چه کاری می‌توان در این مورد انجام داد. تنها صحبت درباره‌ی این مسئله را ادامه دهید، نه هیچ مسئله‌ی دیگری.

اگر هر بار با یک مانع برخورد کنیم، موفقیت به نظر ممکن و حتی محتمل می‌رسد.

ادامه‌ی میسر، هر سنی

بررسی مهارت‌ها

ایجاد عادت‌های کاری خوب

بچه‌ها (و بعضی از بزرگ‌ترها) بر این باورند که افراد موفق همیشه موفقیت به دست می‌آورند. درباره‌ی واقعیت، که کاملاً با این موضوع متفاوت است صحبت کنید. با بچه‌ها درباره‌ی زمانی که تازه راه رفتن را یاد گرفته بودند، صحبت کنید. آنها وقتی اولین گام‌ها را بر می‌داشتند، بارها به زمین می‌افتادند. هر چه از این تجربیات به ذهنتان می‌رسد، برای فرزندتان تعریف کنید. آنچه افرادِ موفق را موفق می‌سازد، این است که آنها می‌دانند چطور به راه خود ادامه دهند و همواره تلاش کنند.

برای رسیدن به آنجا چه کاری انجام دهم؟ هر سنی

بررسی مهارت‌ها

ایجاد عادت‌های کاری خوب

در هنگام سفر، داشتن نقشه مفید است. در مورد تلاش برای رسیدن به یک هدف نیز این چنین است. باید به راهمان در مسیر ادامه دهیم؛ اما به مناظر جالب در مسیرمان نیز توجه کنیم. باید قوانین خاصی را برای خودمان وضع کنیم که تا حد ممکن متمرکز بر روی اهدافمان باشیم.

توجه کردن، سنین چهار تا نُه سال

بررسی مهارت‌ها

به خاطر آوردن جزئیات و جدول‌بندی اطلاعات

اغلب اوقات وقتی به چیزی نگاه می‌کنیم، تنها به آن نگاهی می‌اندازیم. در واقع به آن توجه نمی‌کنیم. برای آنکه در مورد هدفی تلاش کنیم، باید همواره روی آن متمرکز باشیم. این کار با توجه کردن شروع می‌شود.

این تمرینات را که به توجه کردنِ شما کمک می‌کند، انجام دهید. این تمرینات کم‌کم به هدف نزدیک می‌شوند. این ایده به بچه‌ها کمک می‌کند تا توجهشان را روی دوره‌های زمانی هرچه طولانی‌تری متمرکز کنند.

به یک پروژه‌ی ساختمانی هر روز نگاه کنید. سعی کنید تشخیص بدهید، هر روز چه تغییری نسبت به روز قبل به وجود آمده است.

بازیهای طولانی را در مراحل مختلف انجام دهید. بازی را در یک مرحله متوقف کنید و روز بعد درست از همان نقطه بازی را ادامه دهید. به خاطر بیاورید که شما و بازیکنانتان روز قبل در کجا بازی را متوقف کردید.

روی نقشه‌ی کشور، تمام مراکز استانها را پیدا کنید. این کار را در چند مرحله انجام دهید و هر بار مرکز ده استان را مشخص کنید. هر بار به خاطر بیاورید که بار قبل کدام مراکز را پیدا کرده بودید.

در مورد بازیهای متمرکز کردن توجه مخصوص خودتان فکر کنید. این مسئله می‌تواند به خاطر آوردن غذایی باشد که هفته قبل خورده‌اید یا لباس‌هایی که پوشیده‌اید. در مورد مطالبی که خوانده‌اید یا برنامه‌های تلویزیونی که تماشا کرده‌اید، صحبت کنید. هر بار توصیف خود را کامل‌تر و طولانی‌تر از قبل کنید. متمرکز کردن توجه، امروزه واقعاً یک مهارت اصلی است.

به دست آوردن اطلاعات و حفظ آن

برای دستیابی به بیشتر اهداف به اطلاعات نیاز داریم. این اهداف می‌تواند هر کاری از قبیل خرید یک دوچرخه تا سخنرانی باشد. در این جا چند فعالیت به صورت بحث با سؤالاتی مطرح شده که می‌توانیم از خودمان و از یکدیگر بپرسیم و همین طور می‌توانیم اطلاعات مورد نیاز خود را کسب کنیم.

چطور است از برنامه‌ها استفاده کنم؟

تعداد زیادی از مدارس، امروزه انواع برنامه‌های روزانه و هفتگی را برای بچه‌ها مطرح می‌کنند. بچه‌ها زندگی‌های پرمشغله‌ای دارند و اغلب فراموش می‌کنند چه کاری باید انجام دهند؛ به ویژه تکالیفشان را. وقتی تکالیف انجام نشوند، حتی با وجود یک جدول برنامه‌ریزی کننده، بهانه‌ی «فراموش کردم» هرچه بیشتر به کار می‌رود.

چرا منتظر باشیم تا مدارس برنامه‌ریزی کنند؟ اگر شما و فرزندتان بر این باور هستید که یک جدول برنامه می‌تواند روند انجام کارها را تحت کنترل بگیرد، با هم به نوشت‌افزار‌فروشی بروید و یک جدول برنامه‌ی مناسب، برای استفاده‌ی منظم فرزندتان بخرید.

تمرکز داشتن به صورت متعادل

آیا هیچ وقت می‌توانیم کاملاً متمرکز باشیم. شاید پاسخ بله باشد. در عین اینکه ما نیاز داریم بدانیم چگونه توجه خود را به یک کار معطوف کنیم، همچنین باید بدانیم چه موقع توجه خود را به مسائل دیگر جلب کنیم. متمرکز بودن بیش از حد نیز می‌تواند مشکل‌ساز باشد. رمز موفقیت، تعادل در تمرکز داشتن است.

وقتی در یک بزرگراه شلوغ رانندگی می‌کنیم، جرأت نمی‌کنیم چشمان خود را از جاده برگیریم. پختن غذا فرق می‌کند. می‌توانیم گاهگاهی از کنار اجاق گاز دور شویم. وقتی مراقب بچه‌ی کوچکی هستیم، دست کم برای مدت کوتاهی، وقتی او با اسباب‌بازیهایش مشغول بازی است، می‌توانیم از او دور باشیم؛ اما وقتی کودکی آزادنه در طول اتاق چهار دست و پا راه می‌رود، چشم از او بر نمی‌داریم.

میزان تمرکز متناسب، بستگی به موقعیت دارد و اینکه چه میزان تمرکز لازم است. اندازه‌گیری این امر، خود یک هنر است. این کار نیز مانند آشپزی و رانندگی احتیاج به تمرین زیادی دارد.

از کجا بدانم که در حال پیشرفت هستم؟

ما باید بدانیم که چطور در حال انجام کاری هستیم و آن را نشان دهیم. نباید همیشه منتظر باشیم دیگران کار ما را ارزیابی کنند و پیشرفت ما را تعیین کنند. وقتی بر تعیین اهداف و دستیابی به آنها متمرکز می‌شویم، به راحتی و به گونه‌ای مؤثر می‌توانیم نحوه‌ی کارکرد خود را بررسی کنیم.

هر هدفی را می‌توان در نظر گرفت. برای بچه‌های کوچک‌تر، هرچه این هدف ملموس‌تر باشد بهتر است. اگر هدف خواندن ده کتاب در مدت زمان معینی باشد، بچه‌ها می‌توانند پیشرفت خود را اندازه بگیرند و سیر آن را دنبال کنند. برای بچه‌های بزرگ‌تر، این هدف می‌تواند انتزاعی‌تر باشد؛ مانند پیدا کردن دوستان بیشتر و احساس راحتی بیشتر در کلاس... و حتی اینها نیز می‌توانند ارزیابی شوند.