سه ماهه سوم بارداری، اتفاقتی که ممکنه بیفته

بیشتر پزشک ها توصیه می کنند که در طول سه ماهه ی سوم اولین بارداری، باید چکاپ هایی در هفته های ۲۸، ۳۱، ۳۴، ۳۶، ۳۸، ۴۰، ۴۱ انجام شود و فرد باردار به پزشک مراجعه کند؛ اما گاهی پزشکان وقت ملاقات را هر دو هفته یک بار تنظیم می کنند. در بیشتر این ویزیت ها یک سری آزمایش ها و معاینات معمول انجام می گیرد که شامل اندازه گیری فشار خون، آزمایش ادرار، ضربان قلب جنین و اندازه گیری ارتفاع رحم است. در هفته ی ۲۸ یا ۳۰ همچنین باید یک آزمایش خون دیگر برای بررسی مجدد کم خونی انجام دهید. این معاینات زمان بسیار خوبی برای بحث در مورد نگرانی ها یا سؤالاتی است که در ذهن دارید؛ برای مثال در خصوص وضع حمل.

اگر در موعد مقرر وضع حمل نکنید، باید در هفته ی ۴۱ دوباره برای انجام یک چکاپ دیگر به پزشک مراجعه کنید. در هفته ی ۴۱، جفت ممکن است به خوبی نتواند از جنین حمایت کند و برای نوزادتان حوادث و گاه مشکلات جدی پیش بینی نشده ای پیش آید، پس این آخرین قرار ملاقات با پزشک مهم است. در چنین شرایطی که بارداری خیلی طولانی می شود، شاید کمتر خانمی بخواهد که زایمان با تحریک انجام دهد اما در هر صورت انجام این نوع زایمان مطمئن ترین روش برای بازگشت به خانه با خیال راحت همراه با یک نوزاد سالم است.

آمادگی برای شرکت در کلاس های مخصوص والدین

در اکثر بیمارستان ها کلاس های آمادگی برای والدینی که قرار است بچه دار شوند برگزار می شود.گاهی اوقات کلاس های آموزشی زایمان یا کلاس های دیگری به منظور آمادگی والدین برای وضع حمل و تولد نوزاد برگزار می شود که شما را با مباحثی فرای بارداری آشنا می کند. در این کلاس ها می توانید در مورد بارداری، وضع حمل، انواع مسکن ها، تولد نوزاد و همچنین نرمش های پیش از زایمان، روش های برقراری آرامش و شل کردن بدن و نکته هایی در خصوص چگونگی مراقبت از نوزاد بیاموزید.

کلاس های آموزشی پدرها برای آماده سازی پدران آینده برگزار می شود و شما تنها مردی نیستید که در این کلاس ها شرکت می کنید. این کلاس ها که در برخی بیمارستان ها برگزار می شود، فرصت بسیار خوبی است تا نکاتی درباره ی بارداری، تولد نوزاد و چگونگی کمک به همسرتان در زمان وضع حمل بیاموزید.

شاید در این کلاس شما را با اتاق زایمان هم آشنا کنند و اگر این طور نبود، می توانید از مسئولان بخواهید که اجازه دهند سری به آنجا بزنید.

تعدادی از خانم ها ترجیح می دهند که در کلاس های خصوصی شرکت کنند و در خصوص نکات بارداری و چگونگی وضع حمل آموزش ببینند. به این منظور می توانید از پزشک خود یا ماما بخواهید یکی از این مراکز را در صورت امکان به شما معرفی کنند.

یکی از فواید شرکت در کلاس های آمادگی برای زوج ها، آشنایی با زوج هایی است که به زودی پدر و مادر می شوند.

تشخیص علل نگرانی

در طول هفته ها و ماه های پایانی بارداری، بیشتر از قبل پزشک خود را ملاقات می کنید. هنوز هم خیلی سؤالات یا مشکلات ممکن است در طول این مدت و فاصله ی بین قرار ها به وجود آید. در طول سه ماهه ی سوم ممکن است همه چیز برای شما و نوزادتان حادتر شود.

خون ریزی

اگر هر خون ریزی شدیدی را تجربه کردید، فوراً پزشک را در جریان قرار دهید. بعضی خون ریزی های سه ماهه ی سوم برای شما و نوزادتان بی ضررند، اما گاهی می توانند خطرناک و ناشی از مشکلات پیچیده ای باشند. بنابراین هر خون ریزی ای را به پزشک اطلاع دهید تا علت آن بررسی شود. علت های ممکن خون ریزی در سه ماهه ی سوم به شرح زیر است:

-زایمان پیش از موعد؛

-التهاب یا حساسیت و تحریک لگن خاصره یا پارگی بی خطر مویرگ های خونی سطحی لگن که می تواند پس از عمل نزدیکی رخ دهد؛

-قرارگیری جفت در وضعیت نامناسب؛

-پارگی یا جدا شدن جفت؛

-نمایش خونی. مقدار این خون کمتر از آن است که موقع قاعدگی می بیند و اغلب همراه با ترشحات غلیظ است.

وضعیت بریچ

وقتی کودکی به جای اینکه در هفته های پایانی سرش به پایین باشد، پاهایش در لگن مادر قرار بگیرد به این حالت وضعیت بریچ یا ته (breech) گفته می شود که حدود ۲ تا ۴ درصد از تمام زایمان ها ممکن است از این نوع باشد.

هرچه بیشتر به پایان بارداری نزدیک می شویم، احتمال قرار گیری کودک با وضعیت ته کمتر می شود. یکی از هر ۴ خانمی که در چکاپ هفته ی ۲۲ جنینش در وضعیت ته بوده است تا هفته ی ۳۰ به حالت سر و ته، یعنی سر به پایین بر میگردد؛ یعنی در هفته ی ۳۴ احتمال ۱ در ۱۲ به ۱ در هر ۲۰ نفر کاهش می یابد و در هفته ی ۴۰ ممکن است از هر ۳۵ جنین فقط یکی با پا متولد شود.

اگر جنین هنوز در هفته ی ۳۶ پاهایش در لگن شما باشد، پزشکان بیمارستان با بررسی وضعیت تان و اندازهی سر نوزاد و اندازه ی لگن شما، امکان چرخش نوزاد را بررسی می کنند و در صورت تأیید نبود امکان زایمان طبیعی، فرزندتان را به کمک عمل سزارین به دنیا خواهند آورد.

کاهش حجم مایع آمنیوتیک

عبارت علمی کاهش حجم مایع کیسه ی آب، اولیگوهیدرآمنیوس است (نام دیگر آن زایمان خشک است) که معمولاً در سونوگرافی مشخص می شود. ممکن است علت مشخصی برای کاهش حجم مایع کیسه ی آب وجود نداشته باشد یا می تواند با پارگی پیش از موعد غشایی یا دیگر مسائل مربوط باشد. معمولاً کاهش خفیف مایع آمنیوتیک جایی برای نگرانی ندارد و پزشک در این شرایط شما را از نزدیک معاینه می کند تا مطمئن شود مشکل خاصی وجود ندارد.

کاهش حرکات جنین

اگر حرکات جنین در رحم خود را که مدتی به وجود آن ها عادت کرده اید، دیگر حس نکردید، حتماً تلفنی با پزشک خود یا بخش زایمان بیمارستانی که به آن مراجعه می کنید در میان بگذارید. هرچه به زمان زایمان نزدیک تر می شوید، حرکات نوزاداز مهم ترین علائمی است که باید به آن توجه کنید.

مشکلات رشد جنین

گاهی در ملاقات های معمول خود با پزشک در می یابید که اندازه ی رحم تان بزرگ تر یا کوچک تر از حد انتظار است. این یافته ها دلیلی بر هشدارهای فوری نیست، پزشک ممکن است انجام یک سونوگرافی را توصیه کند تا دقیقاً متوجه شود که نوزاد چقدر بزرگ یا کوچک تر از حد معمول است. بدین ترتیب در سونوگرافی اندازه ی سر نوزاد و محیط شکم و طول استخوان های ران او اندازه گیری می شود. با استفاده از این اندازه ها و فرمول های ریاضی، می تواند وزن تقریبی جنین را محاسبه کند (EFW). سپس پزشک شما این وزن را با توجه به رشد جنین در نظر می گیرد و با نمودار رشد جنین در شکم مادر که نمودار استاندارد رشد جنین هاست مقایسه می‌کند تا وجود احتمالی هر مشکل رشدی را کشف کند. پزشک می‌تواند بررسی کند که آیا خط و نمودار رشد و وزن جنین عادی است و اینکه نوزاد در چه صدکی از رشد قرار دارد اگر صدک رشد او در جایی بین دهم تا نودم باشد، وزن او طبیعی است. به خاطر داشته باشید که همه ی جنین ها نباید در صدک پنجاهم رشد باشند، بلکه جنینی که با توجه به نمودار درصدک بیستم رشد خود قرار دارد، هم طبیعی است و هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. به خاطر داشته باشید که گرچه سونوگرافی راهی عالی برای تعیین چگونگی رشد جنین است، اما کامل ترین روش نیست، زیرا اندازه گیری وزن نوزاد و حدس آن از طریق سونوگرافی به اندازه قرار دادن نوزاد روی وزنه ی ترازو دقیق نیست. وزن نوزاد ممکن است در سه ماهه سوم ۱۰ تا ۲۰ درصد متفاوت از وزن واقعی او باشد. بنابراین اگر نوزادتان کمی خارج از دامنه ی طبیعی رشد و وزن بود، نگران نشوید.

اگر نوزادتان از لحاظ جثه خیلی درشت باشد (ماکروسومیا)، پزشک ممکن است انجام آزمایش قند دیگری را برای بررسی دیابت بارداری تجویز کنند. اگر هم نوزاد خیلی کوچک باشد (محدودیت رشد داخل رحمی)، پزشک ممکن است انجام یک سری معاینات دقیق تر و انجام آزمایشات قلب و رحم نگاری (CTGs) را توصیه کند و برای بررسی دقیق رشد جنین، سونوگرافی هایی را انجام دهد.

نشت مایع آمنیوتیک

اگر متوجه شدید که لباس زیرتان خیس است چند علت ممکن است وجود داشته باشد. می تواند خارج شدن کمی ادرار از مثانه، ترشحات واژنی، خروج ترشحات غلیظ لگنی یا پارگی کیسه ی آب و نشت مایع آمنیوتیک از آن باشد (که به آن پارگی کیسه ی آب می گویند). با امتحان مایع خارج شده از واژن، حدس بزنید که این مایع چیست. ترشحات غلیظ و لگنی معمولاً غلیظ هستند، در حالی که ترشحات واژنی رقیق، سفید و نرم اند. ترشحات ادرار هم بوی بد خاص خود را دارد و بدون زور و تلاش شما به صورت مداوم جاری می شوند. از طرف دیگر، مایع آمنیوتیک معمولاً شفاف و آبکی است و به صورت جهشی و طولانی بیرون می زند. گاهی اوقات ممکن است در صورت پارگی کیسه ی آب، خروج شدید و ناگهانی آب از واژن را مشاهده کنید، اما اگر غشای کیسه آب فقط سوراخ شده باشد، نشت مایع آمنیوتیک از واژن را خواهید داشت.

اگر فکر می کنید ترشحاتی که از واژن خارج می شود مایع آمنیوتیک کیسه آب است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر پا به ماه نیستید یا خطر زایمان پیش از موعد و درد وجود ندارد، خارج شدن مایع آمنیوتیک مورد خیلی اورژانسی و خطرناکی نیست اما بیشتر پزشکان انتظار دارند شما همه چیز را به آنها اطلاع دهید تا بتوانند راهنمایی تان کنند. اگر مایع، خونی سیاه به رنگ قهوه ای مایل به سبز است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. خروج مایع تقریباً سبز رنگ به معنای آن است که جنین در داخل رحم مدفوع کرده است (مکونیوم). در بیشتر مواقع، چنین حادثه ای نمی تواند مشکلی ایجاد کند، اما گاهی اوقات به این معناست که نوزاد تحت فشار و استرس قرار گرفته است. در این صورت پزشک با مشاهده ی ضربان قلب نوزاد (احتمالاً با انجام یک آزمایش بدون استرس انقباضی) شما را از سلامت او مطمئن می سازد.

مسمومیت بارداری (پره اکلامپسی)

این عارضه مخصوص دوره ی بارداری است که همراه با فشار خون بالا، ورم دست و پاها و همچنین جاری شدن پروتئین در ادرار است. این مشکل رایجی در بین خانم های باردار نیست و ممکن است از هر ۱۵ نفر یکی به این مشکل مبتلا شود که می‌تواند خیلی خفیف یا جدی و خطرناک باشد. اگر علائم مسمومیت بارداری پدیدار شد، لازم است فورا، معاینه شوید و تعداد دفعات معاینه ها افزایش یابد و آزمایش های بیشتری روی شما انجام گیرد.