قاعدگی دردناک در زنان، چقدر ازش می دانید؟
به طور کلی زمانی که تخمک از تخمدان ها آزاد می شود و از لوله فالوپ تخلیه می شود، گرفتگی عضلات قاعدگی شروع می شود.
قاعدگی یک اتفاق ماهانه است که برای زنان رخ می دهد. در این اتفاق، بدن پوشش رحم را از طریق باز کردن بخش کوچکی از دهانه رحم به شکل خون و پس از عبور از کانال واژن خارج می کند. مقداری درد، گرفتگی و ناراحتی در دوران قاعدگی طبیعی است. اما درد بیش از حد باعث می شود که در فعالیت های روزانه فرد تداخل ایجاد شود. واژه پزشکی که برای قاعدگی دردناک استفاده می شود دیسمنوره است.
دیسمنوره اولیه در زنانی که همیشه درد را قبل و بعد از قاعدگی تجربه می کنند رخ می دهد. در مقابل زنانی که دوره های طبیعی قاعدگی دارند اما بعد از چند سال به قاعدگی دردناک مبتلا می شوند، ممکن است دیسمنوره ثانویه داشته باشند. این وضعیت معمولا با بروز مشکل در رحم یا سایر اندام های لگنی همراه است.
به طور کلی زمانی که تخمک از تخمدان ها آزاد می شود و از لوله فالوپ تخلیه می شود، گرفتگی عضلات قاعدگی شروع می شود. این درد در زیر شکم و کمر رخ می دهد. درد قاعدگی معمولا ۱ تا ۲ روز قبل از پریود شروع شده و به مدت ۲ تا ۴ روز طول می کشد.
دردی که فقط با روند قاعدگی همراه است، به عنوان دیسمنوره اولیه شناخته می شود. اما اگر درد ناشی از یک مشکل زمینه ای قابل شناسایی مانند اندومتریوز، فیبروئید رحم یا بیماری التهابی لگن باشد، دیسمنوره ثانویه نامیده می شود.
با ما تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراه شوید تا اطلاعات جالبی را در مورد قاعدگی دردناک کسب کنید.
علائم قاعدگی دردناک چیست؟
گرفتگی قاعدگی معمولا به درد ناخوشایند، سوزشی و گرفتگی در شکم و کمر، درست بالای استخوان لگن اشاره دارد. سایر علائم همراه با قاعدگی دردناک عبارتند از:
- درد در کمر و ران
- تهوع و استفراغ
- تعریق
- ضعف و سرگیجه
- اسهال یا شل شدن مدفوع
- یبوست
- نفخ
- سردرد
اگر این علائم به طور فزاینده ای بدتر شد، یا اگر بعد از ۲۵ سالگی شروع شدند، توصیه می کنیم که برای یافتن علت حتما به متخصص مراجعه کنید.
علل ایجاد قاعدگی دردناک چیست؟
ممکن است علت قابل شناسایی واحدی برای تجربه قاعدگی دردناک وجود نداشته باشد. بعضی از زنان به طور ذاتی در معرض خطر ابتلا به درد در دوران قاعدگی هستند. اما به طور کلی عوامل خطر ابتلا به این عارضه عبارتند از:
- سن کمتر از ۲۰ سال
- داشتن سابقه خانوادگی ابتلا به قاعدگی دردناک
- سیگار کشیدن
- سابقه خونریزی شدید در قاعدگی
- داشتن دوره های نامنظم
- نداشتن تجربه بارداری و زایمان
- بلوغ زودرس که قبل از سن ۱۱ سالگی رخ دهد
مواد هورمونی مانند پروستاگلاندین، برای کمک به تخلیه پوشش رحم در بدن تولید شده و باعث انقباض عضلات می شود. این انقباضات می توانند باعث درد و التهاب شوند. زنانی که سطح پروستاگلاندین در بدنشان زیاد است ممکن است گرفتگی شدید قاعدگی و درد را تجربه کنند.
در بعضی موارد، مانند دیسمنوره ثانویه، دوره های دردناک قاعدگی می تواند ناشی از یک بیماری اساسی مانند موارد زیر باشد:
- سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
- آندومتریوز (یک بیماری دردناک است که در آن سلول های رحم در قسمت های دیگر بدن رشد می کنند)
- فیبروئید در رحم (تومورهای غیر سرطانی در رحم هستند)
- بیماری التهابی لگن، عفونت رحم، لوله های فالوپی یا تخمدان ها که اغلب ناشی از عفونت های منتقله از راه رابطه جنسی هستند.
- عفونت های منتقله از راه جنسی (STIs)
- آدنومایوز، یک بیماری نادر است که در آن پوشش رحم بر روی دیواره عضلانی رحم رشد می کند.
- تنگی دهانه رحم، یک بیماری نادر است که در آن دهانه رحم آنقدر کوچک است که مانع از جریان خونریزی قاعدگی می شود.
انواع خاصی از روش های جلوگیری از بارداری، به ویژه دستگاه های داخل رحمی (IUD) ساخته شده از مس، با افزایش درد در طی قاعدگی همراه هستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر درد قاعدگی، توانایی شما را برای انجام وظایف روزانه مختل کرد، ممکن است وقت آن باشد که با متخصص زنان درباره علائم خود صحبت کنید. در صورت داشتن یکی از موارد زیر با پزشک مشورت کنید:
- درد پس از قرار دادن IUD
- دوره های قاعدگی دردناکی که بیش از سه ماه ادامه دارند
- لخته شدن خون
- گرفتگی همراه با اسهال و حالت تهوع
- درد لگن در هنگام قاعدگی
درد و گرفتگی ناگهانی شکم یا لگن می تواند علائم عفونت نیز باشد. عفونت درمان نشده می تواند بافت اسکار ایجاد کرده و باعث وارد آمدن آسیب به اندام های لگنی شود. این آسیب ممکن است منجر به ناباروری شود. اگر علائم عفونت را دارید، به پزشک مراجعه کنید. علائم عفونت عبارتند از:
- تب
- درد شدید لگن
- درد ناگهانی، به خصوص اگر باردار هستید
- ترشحات بدبو واژن
درمان های خانگی برای کاهش علائم قاعدگی دردناک
درمان های مراقبتی ممکن است در کاهش علائم قاعدگی دردناک موفق آمیز باشند. درمان های خانگی که به این منظور می توانید استفاده کنید عبارتند از:
-استفاده از کیسه آب گرم روی منطقه لگن یا کمر
ماساژ شکم
- دوش گرفتن با آب گرم
- فعالیت فیزیکی منظم
- مصرف وعده های غذایی مغذی
- انجام تمرینات آرامش بخش یا یوگا
- مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن چند روز قبل از زمانی که انتظار شروع خونریزی را دارید.
- دراز کشیدن روی کمر و خم کردن همزمان زانو
- مصرف ویتامین B-۶، ویتامین B-۱، ویتامین E، اسید های چرب امگا-۳، کلسیم و منیزیم
- کاهش مصرف نمک، الکل، کافئین و قند برای جلوگیری از نفخ
درمان های پزشکی برای کاهش علائم قاعدگی دردناک
اگر درمان های خانگی در کاهش درد قاعدگی موفق آمیز نباشند، گزینه های درمانی دیگری نیز وجود دارد. درمان قاعدگی دردناک بستگی به شدت و علت ابتلا به علائم آن دارد. اگر درد توسط بیماری التهابی لگن (PID) یا عفونت های منتقله از راه جنسی (STI) ایجاد شده باشد، باید علائم را به کمک روش های پزشکی درمان کنید. در این شرایط پزشک برای درمان عفونت آنتی بیوتیک تجویز می کند. برای کمک به کاهش درد نیز داروهای مسکن توصیه می شود. این داروها عبارتند از:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
- داروهای ضد درد مانند مخدرها
- داروهای ضد افسردگی
پزشک می تواند پیشنهاد کند که روش های جلوگیری از بارداری هورمونی را نیز امتحان کنید. این روش ها در قالب قرص، پچ، حلقه واژنی، تزریق یا ایمپلنت در دسترس هستند. روش های جلوگیری از بارداری هورمونی از هورمون ها برای جلوگیری از تخمک گذاری استفاده می کنند و به این ترتیب می توانند گرفتگی قاعدگی را کنترل کنند.
جراحی گزینه ای است که در صورت تجربه درد توسط اندومتریوز یا فیبروئید رحم استفاده می شود. البته جراحی آخرین گزینه درمان است و بعد از عدم موفقیت سایر روش های درمان به کار برده می شود. این جراحی برای درمان اندومتریوز، فیبروئید رحم یا کیست انجام می شود.
در موارد بسیار نادر، اگر روش های دیگر موقفیت آمیز نباشند، هیسترکتومی (جراحی برداشتن رحم) گزینه ای است که می تواند درد شدید را کاهش دهد.
روش های جلوگیری از قاعدگی دردناک
اقداماتی که ممکن است خطر ابتلا به گرفتگی عضلات در قاعدگی را کاهش دهند عبارتند از:
- مصرف میوه ها و سبزیجات و محدود کردن مصرف چربی، الکل، کافئین، نمک و شیرینی ها
- ورزش منظم
- کاهش استرس
- ترک سیگار
- انجام یوگا یا طب سوزنی و طب فشاری
اگر بعد از ۲ الی ۳ ماه از انجام درمان، علائمتان بهبود پیدا نکرد، حتما مجددا به پزشک مراجعه کنید. در این شرایط پزشکان ممکن است از نوع تهاجمی تر درمان استفاده کنند. یا ممکن است تحقیقات بیشتری انجام دهند.
منبع:
پیام سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼