افسردگی پس از زایمان، چه تاثیری بر کودک دارد؟

کارشناسان می گویند بچه هایی که مادرشان افسردگی پس از زایمان دارد، بیش تر به مشکلات سلامت روان و بیماری هایی مانند ADHD و اوتیسم مبتلا می شوند. آماندا وایت، مدت هاست که سخت تلاش کرده تا رویای مادری اش را تحقق ببخشد. تلاش های او، تا قبل از اینکه پسرش را در آغوش بگیرد، برای مقابله با چهار سقط جنین طول کشید. او همیشه اعتقاد داشت که داشتن فرزند به انسان انگیزه می دهد تا بتواند با نهایت شادی به خانه برود. اما این موضوع، آغاز کابوس شخصی وی بود. او مشکل باردار شدن و نگه داشتن بچه داشت.
تولد پسرم و حضورش در خانه، زندگی دوباره ای بود. اما در واقع، احساس می کنم که من از شادی های کوچکی که در دوران کودکی خود داشتم، محروم شده ام زیرا هر روز برای من مانند یک مبارزه بود."
در نهایت برای وایت، افسردگی پس از زایمان (PPD) و اضطراب پس از زایمان (PPA) را تشخیص دادند. این موارد، اختلالات خلقی و افسردگی پس از زایمان (PPMD) هستند که حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد زنان را تحت تاثیر قرار می دهند. وایت گفت که او تنها یک هفته پس از تولد فرزندش، علائم را تجربه کرد.
وقتی صحبت از افسردگی پس از زایمان PPMD می شود، ما روی شرایطی که زنان از آن رنج می برند تمرکز می کنیم.

تاثیر افسردگی پس از زایمان بر کودکان
اخیرا مقاله ای منتشر شده که به تاثیرپذیری نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به افسردگی پس از زایمان پرداخته است.مطالعات، داده های مربوط به کودکان متولد شده در منطقه خاصی از جنوب غربی انگلستان را از آوریل ۱۹۹۱ تا دسامبر ۱۹۹۲ (به مدت ۱۸ سال) ارزیابی کرده است. این تحقیق برای شناسایی مادران و کودکان آسیب پذیر است.
آسیب پذیرترین افراد، خانواده هایی بودند که مادران از افسردگی متوسط ​​تا شدید پس از زایمان رنج می بردند. محققان دریافتند که این مادران احتمالاً در ۱۱ سالگی فرزندان شان با افسردگی مبارزه می کردند. علاوه بر این، فرزندان آن ها ۴ برابر بیش تر از حالت طبیعی از مشکلات رفتاری، ۲ برابر بیش تر از نمرات پایین ریاضی و ۷ برابر بیش تر از افسردگی در ۱۸ سالگی رنج می برند. پسر وایت در سن ۶ سالگی از برخی اختلالات رفتاری و عاطفی رنج می برد. او اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلال افسردگی مخالف (ODD) و همچنین حساسیت شدید حسی دارد.
وی گفت: "پزشکان احساس می کنند که او ممکن است اوتیسم داشته باشد، اما منتظر ارزیابی مناسب تشخیصی هستیم. او اضطراب تنها بودن را دارد و در اتاق خود نمی ماند، چند بار در شب من را بیدار می کند تا ببیند آیا هنوز آنجا هستم یا خیر."
با این حال، او فکر نمی کند که مبارزات پسرش لزوما مربوط به افسردگی پس از زایمان PPD است. "او خیلی جوان تر از آن بود که بتواند هر کدام از این ها را به خاطر بسپارد. همه مشکلات او نیز قابل انتقال هستند و دیگر عوامل محیطی به طور قطع کمک می کنند."

آیا این بیماری ها وراثتی هستند؟
در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد که خطر ابتلا بهافسردگی پس از زایمان در زنانی که قبل از آن با افسردگی مبارزه کرده بوده اند، ۲۰ برابر بیش تر است. وایت با داشتن تاریخچه ای طولانی از افسردگی و اضطراب، قطعاً در این دسته است. نویسندگان در تازه ترین مطالعه خود اشاره کرده اند: "کاهش علائم افسردگی والدین تا زمان بهبودی آن ها، نشان داده است که می تواند اثرات جانبی را در کودکان کاهش دهد. این اثرات در کودکان، تا یک سال پس از زایمان در مادران، پایدار بوده است. به عبارت دیگر، درمان افسردگی پس از زایمان مادر می تواند خطر ابتلا به مشکلات عاطفی و رفتاری در آینده را برای کودک کاهش دهد.

غربالگری و درمان افسردگی پس از زایمان
دکتر مایکل یوگمن، متخصص اطفال و عضو متخصص آکادمی کودکان آمریکا در زمینه بهداشت روان شناختی و سلامت کودکان و خانواده، اشاره کرد: "من فکر می کنم این مطالعه نشان می دهد که تعاملات اولیه بین والدین و فرزندانشان از اهمیت زیادی برخوردار است.
"یوگمن توضیح داد: "در ماه هایی از زندگی کودکان، آن ها یاد می گیرند که چگونه پاسخ بدهند و شروع به اعتماد کردن کنند تا بتوانند رفتار خود را تنظیم کنند. ما همچنین معتقدیم که بین این تعاملات در طول سال های اولیه و عملکرد مغز در درازمدت و همچنین عملکرد ایمنی ارتباطی برقرار است. تحقیقات گسترده ای در مورد اینکه چگونه سم تنش می تواند منجر به نتایج نامطلوب سلامتی برای کودکان و بزرگسالان شود، وجود دارد."
وی افزود: "اما آنچه در مورد افسردگی پریناتال ذکر شده، این است که قابل درمان می باشد. اکثراً افراد نمی توانند اطلاعات زیادی در مورد درمان به دست آورند؛ چرا که بسیاری از شرکت کنندگان در این مطالعه احتمالاً گزینه های درمانی شان را در دسترس ندارند. اما اکنون ما می دانیم که شروع به انجام کار برای شناسایی و درمان PPMD ​​ بهتر است. من معتقد هستم اگر امروز همین مطالعه را تکمیل کنند، نتیجه بسیار متفاوت خواهد بود."
یوگمن معتقد است که شناسایی و درمان اولیه PPMD اساسا کلید کمک به مادران و فرزندان آن ها است. آکادمی اطفال آمریکا (AAP) در سال ۲۰۱۰ با تدوین دستورالعمل های مربوط به متخصصین اطفال برای این افسردگی موافق است.
یوگمن گفت: "کارکنان خدمات پیشگیرانه پزشکی آمریکا در طول سال های اولیه پس از زایمان، برای مادران مبتلا به PPD درمان های لازم را توصیه می کنند. اما اکنون چالش من که به شدت در حال کار بر روی آن هستم، این است که متخصصان اطفال بتوانند این توصیه ها را دنبال کنند."

درخواست کمک
هنگامی که افسردگی پس از زایمان PPD شناسایی می شود، قابل درمان است؛ اما پی بردن به آن اغلب به کمک پزشکان و مراقبت های بهداشتی نیاز دارد. این امر می تواند دشوار باشد، زیرا بسیاری از زنان هنوز هم از داشتن نام مادر بد برای پذیرش این مبارزات می ترسند. این جنبشی است که کارن کیدون ایرلندی می خواهد در آن مردم را به تصدیق خود برساند. او پس از تولد فرزندانش در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ با PPD مبارزه کرد.
او گفت: "PPD همچنان موضوع تابوئی است. من فکر می کنم که باید به صورت آشکارتری، اما با شیوه ای حساس تر در مورد آن صحبت کرد. پیش از مشاوره، دختر دومم را باردار بودم و از دارو استفاده می کردم، اما از آن متنفر بودم. روانپزشک من در ابتدا به من احساس بی کفایتی داد، اما مشاوره ای که من در نهایت در بیمارستان مادران دریافت کردم، شگفت انگیز بود. این امر باعث این شد که من در نهایت به PPD پی بردم."

این موضوعی است که یوگمن می خواهد افرادی درباره آن صحبت کنند.
او گفت: "تاکید می کنم که درمان PPD به دارو نیاز ندارد. ما یک برنامه درمان مبتنی بر شواهد کاملاً موثر داریم که در آن دارو خط اول دفاعی نیست. برای زنان که آخرین نتایج مطالعه را می خوانند و نگران تاثیر مبارزاتشان بر روی فرزندان خود هستند، دانستن این نکته مهم است که فرزندان شما محکوم نشده اند."
همانطور که یوگمن اشاره کرد، این نتایج به مواردی می پردازد که در آن درمان به طور عمده به آسانی در دسترس نیست، در حالی که ما هنوز راه زیادی برای رفتن داریم و برای درک ما از PPD، پیشرفت های زیادی صورت گرفته است.
یوگمن در نهایت تاکید کرد: "درمان و راه هایی برای بهبود نتایج در مادران و کودکان وجود دارد.
"پس از زایمان، پشتیبان بین المللی آنلاینی وجود دارد که می تواند به پیدا کردن پاسخ و کشف مراحل بعدی کمک کند.