۱۷۶۱۹۶
۴۵۶۹
۴۵۶۹
پ

ویروس پاپیلومای انسانی در مردان، چیزهایی که باید بدانید

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) شایع‎ترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت می‎تواند به سرطان منجر شود.

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) شایع‎ترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت می‎تواند به سرطان منجر شود.
اغلب اطلاعات مربوط به HPV بر مطالعه در مورد زنان متمرکز است زیرا برخی از انواع این ویروس می‎توانند باعث سرطان گردن رحم شوند. به هر حال HPV در عین حال می‎تواند مشکلاتی برای سلامت مردان نیز ایجاد کند.

HPV چیست؟
HPV گروهی متشکل از بیش از 100 ویروس است. این ویروس‎ها به پوست و غشاهای مرطوب پوشانندۀ بدن آسیب می‎زنند. اگرچه بیشتر مردان دچار HPV فاقد علامتند احتمال بروز توده یا زگیل در آنها وجود دارد. این زگیل‎ها یا توده‎ها در نواحی زیر ظاهر می‎شوند:
- آلت تناسلی مرد
- بیضه‎ها
- مقعد
- کشاله ران و ران
- پشت گلو
انواع مختلف HPV به نواحی متفاوتی از بدن آسیب می‎زنند. انواع 6 و 11 HPV مسبب بیش از 90 درصد زگیل‎های تناسلی در مردان و زنان هستند. انواع 16 و 18 این ویروس مسبب انواع مرتبط به سرطان HPV محسوب می‎شوند.

مردان چطور دچار HPV می‎شوند؟
مردان به شیوه‎ای مشابه زنان از طریق تماس مستقیم، اختلاط خودمانی، شامل تماس جنسی، به HPV مبتلا می‎شوند. HPV می‏تواند از راه سکس دهانی، مقعدی و واژینال یا از طریق تماس پوست به پوست از یک فرد به دیگری انتقال یابد.
وقتی فردی دچار HPV می‎شود این ویروس می‎تواند گسترش یابد، حتی اگر هرگز علایم قابل رؤیتی در فرد وجود نداشته باشد.
شانس ابتلاء به HPV بر اثر موارد زیر افزایش می‎یابد:
- داشتن همخوابه‎های متعدد
- سن، چرا که بروز آن در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی بیشتر است
- ضعف سیستم ایمنی به علت پیوند عضو، ویروس HIV، یا دیگر اختلالات تضعیف کنندۀ سیستم ایمنی
- ختنه نکردن
- آسیب‎دیدگی پوست
این موضوع اهمیت دارد که مردم در صورت دچار شدن به زگیل در ناحیۀ تناسلی یا در صورتی که زگیل‎ها درد یا ناراحتی ایجاد کنند به دکتر مراجعه نمایند.

علایم
در حال حاضر غربالگری روتین برای تشخیص HPV در مردان در دسترس است. به هر حال پزشک می‎تواند عفونت HPV را با بررسی هر زگیلی که بروز کرده باشد تشخیص دهد. اگر مردی در معرض ریسک بالا تلقی شود، دکتر ممکن است در عین حال برای بررسی HPV از ناحیۀ مقعد سواب تهیه کند.
زگیل‎ها ممکن است کوچک یا بزرگ، تخت یا برجسته، یا گل کلمی شکل باشند و به صورت یک توده واحد یا به شکل گروهی در ناحیۀ اطراف آلت تناسلی، مقعد یا ناحیۀ تناسلی شکل بگیرند. زگیل‎ها به طور معمول آسیبی نمی‎رسانند اما می‎توانند ناخوشایند باشند.
عفونت HPV سرطان نیست، اما این عفونت می‎تواند موجب بروز تغییراتی در بدن شود که به سرطان منجر می‎شود. سرطان ممکن است تا سال‎ها پس از ابتلاء فرد به عفونت HPV تشخیص داده نشود زیرا این عفونت بسیار به کندی توسعه پیدا می‎کند.
برخی از علایم سرطان‎های مرتبط به HPV عبارتند از:
سرطان مقعد:
- خونریزی، ترشح، درد، یا خارش مقعد
- ورم مقعد یا ناحیه کشاله ران
- بروز تغییراتی در عادات روده یا شکل مدفوع
سرطان آلت تناسلی مردان:
- بروز تغییراتی در بافت آلت تناسلی مثل تغییر رنگ، زبری پوست یا تجمع بافت
- بروز زخم‎ها یا توده‎های دردناک روی آلت تناسلی که امکان خونریزی آنها وجود دارد
سرطان ناحیۀ پشت گلو:
- گلودرد یا گوش درد مداوم
- سرفه مداوم
- دشواری تنفس یا دشواری بلع
- کاهش وزن
- تغییر صدا یا خشونت صدا
- بروز برجستگی یا غده در گردن
هیچ راهی برای گفتن این موضوع نیست که چه کسی موقتاً دچار عفونت HPV خواهد بود و عفونت در چه کسی به سرطان ختم خواهد شد.

عوارض
HPV به طور معمول در طول ۲ سال خود به خود محو می‎شود. در واقع ۹۰ درصد عفونت‎های HPV توسط واکنش سیستم ایمنی طبیعی بدن و بدون هر گونه ضرری از بین می‎روند.
به هر جهت، در حالی که برخی انواع HPV می‏توانند سبب ایجاد زگیل تناسلی شوند، دیگر انواع آن می‎توانند سرطان ایجاد کنند.
هر ساله در حدود ۳۸.۷۹۳ مورد سرطان مرتبط به HPV در ایالات متحد آمریکا بروز می‎کند. در حدود ۲۳.۰۰۰ مورد از این سرطان‌ها در میان زنان و حدود ۱۵.۷۹۳ مورد آن در مردان ایجاد می‎شود.
در مورد مردان گمان بر آن است که HPV مسبب موارد زیر است:
- بیش از ۹۰ درصد موارد سرطان مقعد، که سالانه ۱۵۰۰ مرد به آن مبتلا می‎شوند ناشی از HPV است.
- HPV مسؤول بیش از ۶۰ درصد سرطان‎های آلت تناسلی مردانه است و سالانه حدود ۴۰۰ مرد به آن مبتلا می‎شوند.
- سرطان اروفارنژیال که در قسمت پشت گلو، بُن زبان، و لوزه‎ها ایجاد می‎شود. این سرطان سالانه در حدود ۳۹۲۰ مرد را مبتلا می‎کند، و حدود ۷۰ درصد موارد بر اثر HPV ایجاد می‎شود.
در مقایسه با مردانی که فقط با زنان روابط جنسی دارند، مردان دارای رابطۀ جنسی با مردان دیگر ۱۷ بار بیشتر در خطر ابتلاء به سرطان مقعد وابسته به HPV هستند.
مردان دچار ضعف سیستم ایمنی بر اثر HIV یا به دلایل دیگر در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سرطان مقعد مرتبط به HPV قرار دارند. مردان دچار HIV گرایشی به ابتلاء به اشکال شدیدتر زگیل‎های تناسلی نشان می‎دهند که درمان آنها دشوارتر است.

درمان
هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد اما درمان‎هایی برای اختلالات ناشی از این عفونت در دسترس است.
دکتر می‎تواند زگیل‎های تناسلی را با دارو درمان کند. در عین حال این زگیل‎ها را می‎توان از طریق عمل جراحی یا فریز کردن یا سوزاندن برداشت، و نوع رویکرد درمانی به اندازه، محدوده شکل‎گیری و شکل زگیل بستگی دارد. برداشتن زگیل باعث عدم انتقال عفونت به شریک جنسی فرد مبتلا نخواهد شد.
در صورت عدم درمان زگیل تناسلی پیشرفت آنها به سرطان نامحتمل است. آنها یا از بین می‎روند، یا رشد کرده تکثیر می‎شوند، یا به حالت اولیه خود باقی می‎مانند.
سرطان‎های مقعد، آلت تناسلی یا گلو به طور معمول با استفاده از ترکیب جراحی، شیمی درمانی و اشعه درمانی مورد درمان قرار می‎گیرند.

ریسک فاکتورها
استفاده از واکسن و کاربرد صحیح کاندوم در هنگام سکس می‎تواند ریسک ابتلاء به HPV را کاهش دهد. کاندوم‌‏ها قادر به محافظت صد در صد در برابر HPV نیستند زیرا این ویروس برخی نواحی را که توسط کاندوم پوشانده نمی‎شود نیز مبتلا می‎کند.
اگرچه هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، سه واکسن مؤثر برای پیشگیری از ابتلاء به این ویروس در دسترس است. هر سه واکسن مورد اشاره از عفونت انواع ۱۶ و ۱۸ HPV پیشگیری می‎کنند، که هر دو نوع مزبور به سرطان مرتبطند. یکی از این واکسن‎ها در عین حال از عفونت نوع ۶ و نوع ۱۱ HPV پیشگیری می‎کند که بیشترین ارتباط را با بروز زگیل‎های تناسلی دارند.
سه دوز واکسن HPV به طور روتین برای پسران سنین ۱۱ تا ۱۲ ساله تجویز می‎شود. به برخی گروه‎های مردان نیز در صورتی که سری کامل واکسن را دریافت نکرده باشند استفاده از آنها توصیه می‎شود.
این گروه‎ها شامل موارد زیر است:
- تمامی مردان در سن ۲۱ سالگی
- مردان در سن ۲۶ سالگی در صورتی که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته باشند
- مردان در سن ۲۶ سالگی در صورتی که دچار ضعف سیستم ایمنی یا HIV باشند
از زمانی که واکسیناسیون علیه HPV در آمریکا آغاز شد، تعداد زنان دچار چهار نوع اصلی HPV از ۱۱.۵ درصد به ۴.۳ درصد در میان زنان ۱۴ تا ۱۹ ساله و از ۱۸.۵ درصد به ۱۲.۱ درصد در میان زنان سنین ۲۱ تا ۲۴ ساله کاهش یافته است.
واکسن HPV ایمن و مؤثر است. هیچ گونه عارضۀ جانبی جدی بر اثر استفاده از این واکسن گزارش نشده است. واکسن HPV از دیگر عفونت‎های واگیردار جنسی پیشگیری نمی‎کند و نیز باعث درمان مردمی که پیشتر به عفونت HPV یا بیماری‎های مرتبط به آن مبتلا شده‎اند، نمی‎شود.

زندگی با HPV
درمان ویروس‎ها دشوار است. بدن از طریق توسعۀ ایمنی در خود با ویروس‎ها مقابله می‎کند، که ممکن است به ماه‎ها یا حتی سال‎ها زمان نیاز داشته باشد. مردم به شکل بالقوه ممکن است پیش از تشخیص HPV یا بروز هر گونه مشکل سلامت مرتبط به آن از سال‎ها قبل دچار HPV بوده باشند.
هیچ راهی برای پی بردن به این موضوع وجود ندارد که چه کسی در ارتباط‌های خود عفونت را به دیگری منتقل می‎کند.
اگر کسی دچار زگیل تناسلی باشد، وی باید تا زمان برداشتن زگیل‎ها یا رفع آنها از سکس اجتناب کند. به هر حال، در وضعیت حاضر مشخص نیست که تا چه زمانی پس از ناپدید شدن زگیل‌های تناسلی مردم هنوز قادر به انتقال عفونت هستند. استفاده از وسایل حایل مثل کاندوم می‎تواند به پیشگیری از خطر گسترش عفونت کمک کند.
اگرچه HPV شایع است و اغلب بزرگسالان فعال از نظر جنسی در مقطعی از زندگی خود دچار آن می‎شوند، مشکلات سلامت ناشی از HPV و سرطان‎های مرتبط به HPV در کل کمتر شایع است.
پ
منبع: مهرین

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.