ویروس پاپیلومای انسانی در مردان، چیزهایی که باید بدانید
پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) شایعترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت میتواند به سرطان منجر شود.
پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) شایعترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت میتواند به سرطان منجر شود.
اغلب اطلاعات مربوط به HPV بر مطالعه در مورد زنان متمرکز است زیرا برخی از انواع این ویروس میتوانند باعث سرطان گردن رحم شوند. به هر حال HPV در عین حال میتواند مشکلاتی برای سلامت مردان نیز ایجاد کند.
HPV چیست؟
HPV گروهی متشکل از بیش از 100 ویروس است. این ویروسها به پوست و غشاهای مرطوب پوشانندۀ بدن آسیب میزنند. اگرچه بیشتر مردان دچار HPV فاقد علامتند احتمال بروز توده یا زگیل در آنها وجود دارد. این زگیلها یا تودهها در نواحی زیر ظاهر میشوند:
- آلت تناسلی مرد
- بیضهها
- مقعد
- کشاله ران و ران
- پشت گلو
انواع مختلف HPV به نواحی متفاوتی از بدن آسیب میزنند. انواع 6 و 11 HPV مسبب بیش از 90 درصد زگیل‌های تناسلی در مردان و زنان هستند. انواع 16 و 18 این ویروس مسبب انواع مرتبط به سرطان HPV محسوب میشوند.
مردان چطور دچار HPV میشوند؟
مردان به شیوهای مشابه زنان از طریق تماس مستقیم، اختلاط خودمانی، شامل تماس جنسی، به HPV مبتلا میشوند. HPV میتواند از راه سکس دهانی، مقعدی و واژینال یا از طریق تماس پوست به پوست از یک فرد به دیگری انتقال یابد.
وقتی فردی دچار HPV میشود این ویروس میتواند گسترش یابد، حتی اگر هرگز علایم قابل رؤیتی در فرد وجود نداشته باشد.
شانس ابتلاء به HPV بر اثر موارد زیر افزایش مییابد:
- داشتن همخوابههای متعدد
- سن، چرا که بروز آن در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی بیشتر است
- ضعف سیستم ایمنی به علت پیوند عضو، ویروس HIV، یا دیگر اختلالات تضعیف کنندۀ سیستم ایمنی
- ختنه نکردن
- آسیبدیدگی پوست
این موضوع اهمیت دارد که مردم در صورت دچار شدن به زگیل در ناحیۀ تناسلی یا در صورتی که زگیلها درد یا ناراحتی ایجاد کنند به دکتر مراجعه نمایند.
علایم
در حال حاضر غربالگری روتین برای تشخیص HPV در مردان در دسترس است. به هر حال پزشک میتواند عفونت HPV را با بررسی هر زگیلی که بروز کرده باشد تشخیص دهد. اگر مردی در معرض ریسک بالا تلقی شود، دکتر ممکن است در عین حال برای بررسی HPV از ناحیۀ مقعد سواب تهیه کند.
زگیلها ممکن است کوچک یا بزرگ، تخت یا برجسته، یا گل کلمی شکل باشند و به صورت یک توده واحد یا به شکل گروهی در ناحیۀ اطراف آلت تناسلی، مقعد یا ناحیۀ تناسلی شکل بگیرند. زگیلها به طور معمول آسیبی نمیرسانند اما میتوانند ناخوشایند باشند.
عفونت HPV سرطان نیست، اما این عفونت میتواند موجب بروز تغییراتی در بدن شود که به سرطان منجر میشود. سرطان ممکن است تا سالها پس از ابتلاء فرد به عفونت HPV تشخیص داده نشود زیرا این عفونت بسیار به کندی توسعه پیدا میکند.
برخی از علایم سرطانهای مرتبط به HPV عبارتند از:
سرطان مقعد:
- خونریزی، ترشح، درد، یا خارش مقعد
- ورم مقعد یا ناحیه کشاله ران
- بروز تغییراتی در عادات روده یا شکل مدفوع
سرطان آلت تناسلی مردان:
- بروز تغییراتی در بافت آلت تناسلی مثل تغییر رنگ، زبری پوست یا تجمع بافت
- بروز زخمها یا تودههای دردناک روی آلت تناسلی که امکان خونریزی آنها وجود دارد
سرطان ناحیۀ پشت گلو:
- گلودرد یا گوش درد مداوم
- سرفه مداوم
- دشواری تنفس یا دشواری بلع
- کاهش وزن
- تغییر صدا یا خشونت صدا
- بروز برجستگی یا غده در گردن
هیچ راهی برای گفتن این موضوع نیست که چه کسی موقتاً دچار عفونت HPV خواهد بود و عفونت در چه کسی به سرطان ختم خواهد شد.
عوارض
HPV به طور معمول در طول ۲ سال خود به خود محو میشود. در واقع ۹۰ درصد عفونتهای HPV توسط واکنش سیستم ایمنی طبیعی بدن و بدون هر گونه ضرری از بین میروند.
به هر جهت، در حالی که برخی انواع HPV میتوانند سبب ایجاد زگیل تناسلی شوند، دیگر انواع آن میتوانند سرطان ایجاد کنند.
هر ساله در حدود ۳۸.۷۹۳ مورد سرطان مرتبط به HPV در ایالات متحد آمریکا بروز میکند. در حدود ۲۳.۰۰۰ مورد از این سرطان‌ها در میان زنان و حدود ۱۵.۷۹۳ مورد آن در مردان ایجاد میشود.
در مورد مردان گمان بر آن است که HPV مسبب موارد زیر است:
- بیش از ۹۰ درصد موارد سرطان مقعد، که سالانه ۱۵۰۰ مرد به آن مبتلا میشوند ناشی از HPV است.
- HPV مسؤول بیش از ۶۰ درصد سرطانهای آلت تناسلی مردانه است و سالانه حدود ۴۰۰ مرد به آن مبتلا میشوند.
- سرطان اروفارنژیال که در قسمت پشت گلو، بُن زبان، و لوزهها ایجاد میشود. این سرطان سالانه در حدود ۳۹۲۰ مرد را مبتلا میکند، و حدود ۷۰ درصد موارد بر اثر HPV ایجاد میشود.
در مقایسه با مردانی که فقط با زنان روابط جنسی دارند، مردان دارای رابطۀ جنسی با مردان دیگر ۱۷ بار بیشتر در خطر ابتلاء به سرطان مقعد وابسته به HPV هستند.
مردان دچار ضعف سیستم ایمنی بر اثر HIV یا به دلایل دیگر در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سرطان مقعد مرتبط به HPV قرار دارند. مردان دچار HIV گرایشی به ابتلاء به اشکال شدیدتر زگیل‌های تناسلی نشان میدهند که درمان آنها دشوارتر است.
درمان
هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد اما درمانهایی برای اختلالات ناشی از این عفونت در دسترس است.
دکتر میتواند زگیل‌های تناسلی را با دارو درمان کند. در عین حال این زگیلها را میتوان از طریق عمل جراحی یا فریز کردن یا سوزاندن برداشت، و نوع رویکرد درمانی به اندازه، محدوده شکلگیری و شکل زگیل بستگی دارد. برداشتن زگیل باعث عدم انتقال عفونت به شریک جنسی فرد مبتلا نخواهد شد.
در صورت عدم درمان زگیل تناسلی پیشرفت آنها به سرطان نامحتمل است. آنها یا از بین میروند، یا رشد کرده تکثیر میشوند، یا به حالت اولیه خود باقی میمانند.
سرطانهای مقعد، آلت تناسلی یا گلو به طور معمول با استفاده از ترکیب جراحی، شیمی درمانی و اشعه درمانی مورد درمان قرار میگیرند.
ریسک فاکتورها
استفاده از واکسن و کاربرد صحیح کاندوم در هنگام سکس میتواند ریسک ابتلاء به HPV را کاهش دهد. کاندومها قادر به محافظت صد در صد در برابر HPV نیستند زیرا این ویروس برخی نواحی را که توسط کاندوم پوشانده نمیشود نیز مبتلا میکند.
اگرچه هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، سه واکسن مؤثر برای پیشگیری از ابتلاء به این ویروس در دسترس است. هر سه واکسن مورد اشاره از عفونت انواع ۱۶ و ۱۸ HPV پیشگیری میکنند، که هر دو نوع مزبور به سرطان مرتبطند. یکی از این واکسنها در عین حال از عفونت نوع ۶ و نوع ۱۱ HPV پیشگیری میکند که بیشترین ارتباط را با بروز زگیل‌های تناسلی دارند.
سه دوز واکسن HPV به طور روتین برای پسران سنین ۱۱ تا ۱۲ ساله تجویز میشود. به برخی گروههای مردان نیز در صورتی که سری کامل واکسن را دریافت نکرده باشند استفاده از آنها توصیه میشود.
این گروهها شامل موارد زیر است:
- تمامی مردان در سن ۲۱ سالگی
- مردان در سن ۲۶ سالگی در صورتی که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته باشند
- مردان در سن ۲۶ سالگی در صورتی که دچار ضعف سیستم ایمنی یا HIV باشند
از زمانی که واکسیناسیون علیه HPV در آمریکا آغاز شد، تعداد زنان دچار چهار نوع اصلی HPV از ۱۱.۵ درصد به ۴.۳ درصد در میان زنان ۱۴ تا ۱۹ ساله و از ۱۸.۵ درصد به ۱۲.۱ درصد در میان زنان سنین ۲۱ تا ۲۴ ساله کاهش یافته است.
واکسن HPV ایمن و مؤثر است. هیچ گونه عارضۀ جانبی جدی بر اثر استفاده از این واکسن گزارش نشده است. واکسن HPV از دیگر عفونتهای واگیردار جنسی پیشگیری نمیکند و نیز باعث درمان مردمی که پیشتر به عفونت HPV یا بیماریهای مرتبط به آن مبتلا شدهاند، نمیشود.
زندگی با HPV
درمان ویروسها دشوار است. بدن از طریق توسعۀ ایمنی در خود با ویروسها مقابله میکند، که ممکن است به ماهها یا حتی سالها زمان نیاز داشته باشد. مردم به شکل بالقوه ممکن است پیش از تشخیص HPV یا بروز هر گونه مشکل سلامت مرتبط به آن از سالها قبل دچار HPV بوده باشند.
هیچ راهی برای پی بردن به این موضوع وجود ندارد که چه کسی در ارتباط‌های خود عفونت را به دیگری منتقل میکند.
اگر کسی دچار زگیل تناسلی باشد، وی باید تا زمان برداشتن زگیلها یا رفع آنها از سکس اجتناب کند. به هر حال، در وضعیت حاضر مشخص نیست که تا چه زمانی پس از ناپدید شدن زگیل‌های تناسلی مردم هنوز قادر به انتقال عفونت هستند. استفاده از وسایل حایل مثل کاندوم میتواند به پیشگیری از خطر گسترش عفونت کمک کند.
اگرچه HPV شایع است و اغلب بزرگسالان فعال از نظر جنسی در مقطعی از زندگی خود دچار آن میشوند، مشکلات سلامت ناشی از HPV و سرطانهای مرتبط به HPV در کل کمتر شایع است.
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼