بیماری سل در کودکان، تفاوتی با بزرگسالان دارد؟

تصور بسیاری از مردم از مرض سل همان چیزی است که معمولا در اشخاص بزرگ پیدا می شود یعنی لکه یا حفره ای که در ریه ایجاد می شود و علائمی از قبیل خستگی ، کم اشتهائی ، لاغری، تب، سرفه و اخلاط تولید می کند.
بیماری سل در دوره طفولیت معمولا بصورت دیگری بروز می کند. در طی دو سال اول زندگی مقاومت بدن در مقابل این مرض بخوبی سالهای بعدی نیست و احتمال انتشار مرض در سایر اعضای بدن بیشتر است. بهمین دلیل است که طفل شیر خوار بهیچوجه نباید با شخصی که مسلول است تماس حاصل نماید مگر اینکه طبیب و رادیوگرافی های شخص ضمانت کنند که شخص مسلول کاملا معالجه شده است. همچنین بهمین دلیل است که هر کسی که در خانواده ای مبتلا بسرفه مزمن است باید بوسیله طبیب معاینه و از سینه اش عکس برداری شود و بهمین دلیل هر خدمتکار با نرس جدیدی لازمست مورد معاینه و عکس برداری قرار گیرد.
بعد از دو سالگی ، مرض سل نزد اطفال نسبتا زیاد پیدا می شود و کمتر احتمال دارد که باعث مخاطراتی بشود. ولی این امر دلیل آن نمیشود که آنرا سرسری گرفت و با بدرستی معالجه نکرد. آزمایش های پوستی باتو بر کولین در بعضی از شهرهای آمریکا نشان میدهد که پنجاه درصد اطفال آن شهر تا وقتی بده سالگی میرسند مبتلا بعفونت خفیف ملی کشته اند. ابتلاء بسیاری از این اطفال آنچنان خفیف و سبک بوده است که هیچ کس بکسالت طفل در آن موقع مظنون نشده است. تنها چیزی که رادیوگرافی سینه این اطفال نشان می دهد عبارت از لکه های آهکی شده ایست که در محل التیام عفونت در ریه و یا در غدد لنفاوی ناف ریه بجا مانده است.
گاهی اوقات سل اطفال آنچنان فعال و شدید است که تولید علائمی از قبیل : تب ، کم اشتهائی رنگ پریدگی ، زود رنجی و عصبانیت، خستگی و شاید سرفه می کند. (اخلاط زیادی وجود ندارد و آنچه هست بلعیده میشود) عفونت سلی ممکن است در سایر اعضای بدن از قبیل استخوانها و یا غدد لنفاوی گردن و غیره پیدا شود ، ولی ابتلاء ریه ها و غدد لنفاوی ناف ریتین شایع تر از جاهای دیگر است. در اغلب این موارد که عفونت شدید و نعال است. اگر طفل بخوبی درمان شود و از او بطور شایسته ای پرستاری و مواظبت بعمل آید، ضایعات سلی بتدریج در طی یکی دو سال التام می یابد و فتمل دانی ( لکه های آهکی شده ای ) از خود باقی می گذارد و درمان شایسته این فرش با داروهای مخصوصی ، القیام ضایعات را تسریع میکند و از انتشار سخت و خطر ناک مرض دمام بدن جلوگیری می نماید.
بتدریج که طفل بدوره بلوغ میرسد، احتمال ابتلاء او بنوع سخت و خطر باک فونت سلی که بزرگسالان مبتلا می شوند بیشتر میگردد. هر وقت طفل بالغ با تمام جوانی علائمی از قبیل ضعف، خستگی ، لاغری، کم اشتهایی از خود نشان میدهد. اعم از اینکه سرفه باند با نکند، باید در فکر این کسالت باشد.

آزمایش پوستی با تو بر کو لین (توبرکولین پست)
چند هفته بعد از آنکه میکروب سل وارد بدن شخص شد ، این شخص نسبت به یکروب سل و حساس می شود . بعد از آن اگر طبیب یک قطره از محلول تو بر کولین (ماده ای که از میکروبهای ملکشنه شده بدست می آید) زیر پوست این شخص تزریق نماید ، محل تزریق ملتهب و قرمز می شود . در این صورت می گویند آزمایش پوستی با تو بر کولین مثبت است. (متد دیگری که برای انجام این آزمایش بکار می رود عبارت از باند پارچه ای است که قبلا با محلول تو بر کولین آغشته شده و روی پوست چسبانده میشود. در این مند بنز بی احتیاج نیست.) وجود این ناحیه ملتهب و قرمز دال بر آنست که بدن شخص قبلا با میکروب سل تماس حاصل کرده است و اینک برضد آن عکس العمل نشان می دهد و اگر در مدل تزربق أو برم کولین، ناحیة ملتهب و قرمزی پیدا نشود، دال بر آنست که بدن این شخص هنوز به میکروب آلوده نشده است ( آزمایش با تو بر کولین منفی است). بطور کلی باید دانست اگر شخصی زمانی سل گرفته باشد ، آزمایش پوستی با تو بر کو این نزد این شخص همیشه ( تا آخر عمرش) مثبت خواهد بود ، ولو اینکه عفونت سلی او مدتها قبل کاملا معالجه و التیام یافته باشد.
اطباء آزمایش توبرکولین را غالبا بعنوان یکی از کارهای عادی در ماینات پزشکی انجام میدهند؛ مثلا وقتی طفلی برای اولین مرتبه به لب یا درمانگاه مراجعه می کند بوسیله تو بر کولین آزمایش می شود. همچنین وقتی حال طفل چندان خوش نباشد و کسالت داشته باشد، یا وقتی سرفه های مزمنی داشته باشد ، اگر در یکی از افراد خانواده مرض دل پیدا شده باشد، آزمایش طفل با تو بر کولین انجام میگردد.
اگر هر موقع متوجه شدید که آزمایش تو بر کولین در فرزند شما مثبت است (البته چنین چیزی غیر ممکن نیست، زیرا آزمایش تو بر کو لین در بسیاری از اطفال مثبت است). نباید نگران و ناراحت شوید زیرا اکثریت عظیمی از اطفالی که در اواسط دور طفولیت به این کسالت مبتلا شده اند با خود بخود معالجه و التیام یافته اند و یا با توجه و مراقبت بتدریج شفا خواهند یافت. ولی از طرف دیگر، شما نیز نباید در رعایت احتیاطهای لازم اهمال و مسامحه نمائید.
اولین قدم آنست که طفل مورد بررسی و معاینه طبیب قرار گیرد . عکس برداری از ریتین در تمام موارد یکی از کارهای اساسی است تا بدینوسیله معلوم شود آیا عفونت سلی فعال و در حال پیشرفت است با آثار التیام در آن دیده میشود. گاهی اوقات طبیب آزمایش۔ های دیگری از قبیل عکس برداری از سایر قسمت های بدن، شستشوی معده برای جستجوی میکروب سل در اخلاط سینه که طفل آنرا بلعیده است و گرفتن منظم درجه حرارت بدن را، تا چند وقت دستور میدهد. اگر طبیب قانع شود و برایش ثابت گردد که عفونت سلی قبلا بطور کاملی التیام یافته است، ممکن است دستور دهد طفل زندگی کاملا طبیعی و معمولی داشته باشد . بهر حال ، طبیب بفواصل معینی دستور عکس برداریهای دیگری خواهد داد تا از وضع عفونت ریوی اطمینان حاصل نماید. طبیب بشما توصیه خواهد کرد که طفل را حتی المقدور از ابتلاء بسرخ و سیاه سرفه تا چند سال برحذر دارید ، زیرا این امراض گاهی اوقات باعث احیاء و تجدید فعالیت عفونت سلی که اخبرة النیام یافته است میشود.
اگر ظن آن میرود که عفونت سلی فعال و پیشرونده است یا اگر سن طفل کمتر از دو سال باشد، طبیب ممکن است با داروهای خاصی معالجه طفل را شروع نماید و آنرا لااقل تا یک سال ادامه دهد.
علاوه بر خود طفل، طبیب مریک از افراد خانواده را (و هر شخص بزرگ دیگری که با طفل منظمة و بطور دائم در تماس باشد) مورد معاینه و بررسی قرار خواهد داد تا در صورت امکان منشاء سرایت و انتقال میکروب سل را پیدا کند ، همچنین بفهمد آیا سایر اطفال خانواده مبتلا شده اند یا خیر. سایر اطفال را باید با توبرکولین آزمایش کرد . هر کدام از آنها که دارای آزمایش مثبت باشند باید مورد معاینه قرار گیرند و از آنها عکس برداری شود. تمام این معاینات باید بدون توجه اینکه افراد خانواده تا چه اندازه خود را سالم میدانند و یا در مورد ضرورت اینکارها چه فکر میکنند انجام گیرد. درغالب اوقات بعد از معاینات و بررسی های لازم ، معلوم میشود اشخاص بزرگسال در آن خانواده مبتلا بسل نمیباشند، لذا باید مسلم دانست که منشاء انتقال میکروب سل بطفل از خارج از خانواده میباشد. از طرف دیگر، گاهی اوقات موردی از سل فعال و پیشرونده در نزد شخص بزرگسالی در منزل پیدا میشود که اصلا سوظنی باو نمیرفته است . برای چنین شخصی جای نهایت خوشوقتی است که مرضش در مراحل اولیه کشف شده است و سایر افراد خانواده نیز شانس بزرگی آورده اند که منبع خطر از بین برده میشود. هیچ شخصی که مبتلا بسل فعال باشد نباید در منزلی که بچه هست اقامت نماید و باید فورا به سناتور بوما برود ، زیرا او در آنجا برای معالجه، بهترین فرصت را دارد و احتمال انتقال مرضش بدیگران بحداقل است.