تغییر و اصلاح رفتار کودکان، کلیدش دست شماست

نظم دادن و کنترل کردن احساسات، به ما این توانایی را میدهد که آن پدر و مادری باشیم که دوست داریم.

نظم دادن و کنترل کردن احساسات، به ما این توانایی را میدهد که آن پدر و مادری باشیم که دوست داریم. به عبارتی کنترل نکردن احساسات و هیجانات عاطفی، دقیقا همان جاییست که ما می توانیم خیلی چیزها را از دست بدهیم.

پدر و مادرهای خوب، همیشه فرزندانشان را بدون قید و شرط دوست دارند ولی هیچ پدر و مادری وجود ندارد که احساس کند که همیشه دوست داشتنی است. متاسفانه یا خوشبختانه، وظیفه دوست داشتنی شدن پدر و مادرها به عهده خودمان گذاشته شده است و ما باید بدنبال راهی باشیم که بتوانیم خود را در میان همه چالشهای پدر و مادری که هر روز با آن روبرو هستیم، به نقطه دوست داشتنی بودن برسانیم.

این یک وظیفه پر چالش است. برای اینکه بتوانیم یک الگو و راهنمای مناسب برای فرزندانمان باشیم، باید بتوانیم به احساساتمان سر و سامان بدهیم.

وقتی که شما به خود اجازه بدهید که احساسات را تجربه کنید، آنها شروع به تبخیر شدن میکنند و از بین میروند. بنابراین وقتی که ناراحت میشوید، فقط بنشینید، نفس های عمیق بکشید، ناراحتی را حس کنید، در برابر عکس العمل نشان دادن مقاومت کنید و با خود مهربان باشید، این باعث میشود که حسی که در درونتان هست، چه ترس باشد چه خشم و‌چه کدورت، آرام شود و از بین برود و جایش را به عشق بدهد.

این به این معنی نیست که اگر فرزندتان رفتار ناشایستی داشت، سکوت کنید و فقط نفس عمیق بکشید. هرگز. فرزندان شما همیشه به راهنمایی های شما نیاز دارند، ولی یادتان باشد وقتی که شما راهنمایی ها را از روی ناراحتی و خشم منتقل میکنید، آنها گوش نخواهند کرد.

همچنین هیچ وقت نمی توانید شخص دیگری را کنترل و یا تغییر دهید. فقط میتوانید خود را تغییر دهید، و این تغییر رفتار شماست که باعث تغییر رفتار دیگران میشود. بنابراین به دلایل زیر، خود تنظیمی عاطفی شما، کلید کمک به تغییر رفتارهای فرزند شماست.

۱ ) بچه‌ها مقررات عاطفی را از ما یاد میگیرند

بچه ها همیشه کارهایی که از آنها میخواهیم، انجام نمیدهند، بلکه به طور تدریجی کارهایی انجام میدهند که ما انجام میدهیم. اگر در ابراز خشم زیاده روی کنیم، بچه ها نیز همان کار را خواهند کرد. اما اگر بتوانیم آرامش را حفظ کنیم، متوجه خواهند شد که راه ابراز ناراحتی، الزاما خشمگین شدن نیست، به همین دلیل یاد میگیرند که در مواقع ناراحتی، خود را آرام کنند.

۲ ) امنیت عاطفی که برای فرزندانمان ایجاد میکنیم‌، در حقیقت آن چیزیست که باعث رشد، شکوفایی و سلامت روح و روان آنها میشود

بچه ها مانند ما دوست دارند احساس خوشحالی کنند و با دیگران ارتباط برقرار کنند، ولی بعضی وقتها ترس و خشم بر آنها غلبه میکند. آرامش میتواند راه را برای عشق ورزیدن آنها فراهم کند. وقتی که آنها احساس خوبی داشته باشند، کارهای خوبی هم انجام میدهند.

۳) وقتی ما برای فرزندانمان یک محیط پر آرامش فراهم کنیم، آنها آنقدر احساس امنیت میکنند که بتوانند احساساتشان را تجربه کنند

مواجه شدن با احساسات باعث میشود که یاد بگیرند احساسات را کنترل کنند تا از بین برود. بچه ها یاد میگیرند که احساسات و‌عواطف بخشی از انسان بودن است، بنابراین نباید از آنها بترسند و یا نسبت به آنها سریع عکس العمل نشان دهند.

۴ ) وقتی که فرزندانمان به ما احترام بگذارند و احساس کنند که ما آنها را درک میکنیم، بدون شک راهنماییهای ما را دنبال خواهند کرد

آنها یاد میگیرند که همیشه آنچه را که میخواهند بدست نخواهند آورد ولی، چیز بهتری را بدست می آورند؛ پدر و مادری که آنها را درک میکنند، حتى در مواقعى که به آنها نه میگویند. وقتى که بچه ها به این باور برسند که ما آنها را درک میکنیم، راهنمایی ها و قوانین را بهتر دنبال میکنند.

۵ ) کودکان بارومترهای حساس حس و حال و تنشهای ما هستند

کودکان مانند دستگاه فشارسنجی هستند که دائما در حال اندازه گیری حالات و رفتارهای ما هستند. بنابراین اگردرگیر مسئله حل نشده ای باشیم، آنها به طور ناخودآگاه خیلی سریع متوجه میشوند و عکس العمل نشان میدهند. به همین دلیل خیلی وقتها هنگامی که درگیر مسائل شخصی خودمان هستیم، متوجه تغییر رفتار کودک میشویم، با وجودیکه هرگز به طور مستقیم به آن اشاره نکرده ایم.

۶ ) وقتی به طور متفاوتی پاسخ میدهیم، فرزندمان نیز همان کار را میکند

به یاد داشته باشید، که ترکیب عمل فرزند و عکس العمل شما، همیشه پیامدی دارد. هنگامی که ما تحریک میشویم و بدون فکر کردن عکس العمل نشان میدهیم، باعث تشدید طوفان میشویم. اما وقتی با فکر کردن پاسخ میدهیم و با فرزندمان ارتباط برقرار میکنیم، باعث آرام شدن طوفان میشویم. دِرامِ کمتر، عشقِ بیشتر.

کودکان از ما الگو برداری میکنند. یاد گرفتن کنترل احساسات، بخشی از زندگی هر روز ماست. از همین امروز به هیجانات و احساسات توجه کنید. وقتی ناراحت میشوید، تا زمانی که به آرامش نرسیده اید، عکس العمل را کنترل کنید. فقط نفس عمیق بکشید و با مهربانی خود را در آغوش بگیرید، مطمئن باشید قبل از‌ نشان دادن هر نوع عکس العملی، به آرامش رسیده اید.

سخت است؟ بله! ولی نیاز به تمرین دارد. هر بار که این کار را انجام میدهید، در واقع سیم ‌پیچی مغزتان را عوض و توانایی خود برای حفظ آرامش تقویت می‌کنید.

تضمین میکنم که شما تغییر کنید، فرزندتان نیز تغییر میکند.

منبع: بانوی شهر