۱۸۰۶۱۲
۱ نظر
۶۳۵۰
۱ نظر
۶۳۵۰
پ

مشکلات ریوی در نوزادان، برونکیولیت چیست؟

برونکیولیت یک عفونت شایع ریه در کودکان خردسال و نوزادان است. برونکیولیت باعث ایجاد التهاب و احتقان در راه‎های هوایی کوچک ریه‎ها می‎شود.

برونکیولیت یک عفونت شایع ریه در کودکان خردسال و نوزادان است. برونکیولیت باعث ایجاد التهاب و احتقان در راه‎های هوایی کوچک (برونکیول‎ها) ریه‎ها می‎شود. برونکیولیت تقریباً همیشه توسط یک ویروس ایجاد می‎شود و به طور معمول اوج ابتلاء به آن مربوط به ماه‎های زمستان است.
برونکیولیت با علایمی مشابه سرماخوردگی معمولی شروع شده اما در ادامه به سرفه، خس خس سینه و گاهی از اوقات بروز دشواری تنفسی منجر می‎شود. علایم برونکیولیت ممکن است به مدت چند روز، چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد.
اغلب کودکان با مراقبت خانگی بهبود می‎یابند. درصد کوچکی از کودکان نیاز به آن دارند که در بیمارستان بستری شوند.

علایم برونکیولیت
در طول چند روز نخست، نشانه‎ها و علایم برونکیولیت مشابه موارد مربوط به سرماخوردگی است:
- آبریزش بینی
- گرفتگی بینی
- سرفه
- تب خفیف (در تمامی موارد دیده نمی‎شود)
پس از گذشت چند روز نخست، ممکن است بچه دچار ضعف یا دشواری در تنفس یا بروز خس خس سینه در هنگام عمل بازدم شود.
بسیاری از اطفال در عین حال به عفونت گوش (اتیت میانی) دچار می‎شوند.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اگر غذا خوردن یا نوشیدن مایعات در بچه دچار مشکل شود یا تنفس وی سریع‎تر شده یا توأم با مشقت شود، بچه را باید به دکتر رساند. این موضوع به ویژه هنگامی که سن نوزاد کمتر از ۱۲ هفته بوده یا دارای دیگر ریسک فاکتورهای مربوط به برونکیولیت، شامل تولد زودرس یا اختلالات قلب یا ریه باشد، اهمیت دارد.
وجود هر یک از علایم و نشانه‎های زیر دلیل قانع کننده‎ای برای ارجاع فوری بچه به پزشک محسوب می‎شود:
- استفراغ
- صدای خس خس قابل شنیدن از سینه
- تنفس خیلی سریع - بیش از ۶۰ تنفس در هر دقیقه (تاکی‎پنه) و تنفس سطحی
- زجر تنفسی - چنین به نظر می‎رسد که ناحیۀ دنده‎ها در بچه در هنگام عمل دم به سمت داخل کشیده می‎شود
- ایجاد حالت لتارژی یا کسالت شدید در بچه
- امتناع بچه از خوردن مایعات یا نفس نفس زدن در هنگام نوشیدن
- ایجاد حالت کبودی در پوست به ویژه در لب‎ها و ناخن انگشتان (سیانوز)

علل برونکیولیت
برونکیولیت هنگامی ایجاد می‎شود که یک ویروس برونکیول‎ها را که کوچک‎ترین راه‎های هوایی ریه‎ها محسوب می‎شوند، عفونی می‎کند. عفونت باعث ایجاد ورم و التهاب برونکیول‎ها می‌شود. مخاط در این راه‎های هوایی تجمع می‎کند که این وضعیت سبب دشواری ورود و خروج آزادانه هوا به ریه‎ها می‎شود.
اغلب موارد برونکیولیت بر اثر ویروس سینسیشیال تنفسی (RSV) ایجاد می‎شود. RSV یک ویروس شایع است که تقریباً هر کودکی را تا رسیدن به سن دو سالگی آلوده می‎کند. موارد طغیان RSV در فصل زمستان بروز می‎نماید. برونکیولیت در عین حال ممکن است بر اثر سایر ویروس‎ها شامل ویروس‎های مسبب سرماخوردگی و آنفولانزا ایجاد شود. امکان عفونت مجدد نوزادان با RSV حداقل توسط دو گونه ویروس وجود دارد.
ویروس‎های مسبب برونکیولیت به آسانی گسترش پیدا می‎کنند. فرد ممکن است از طریق استنشاق ذرات معلق در هوا در هنگامی که فردی آلوده به ویروس سرفه، عطسه یا صحبت می‎کند، به این ویروس مبتلا شود. در عین حال احتمال آلوده شده از طریق استفاده مشترک از اقلامی مثل ظروف غذاخوری، قاشق و چنگال، حوله یا اسباب بازی و سبب مالش چشم، بینی یا دهان مطرح است.

ریسک فاکتورهای برونکیولیت
نوزادان سنین زیر سه ماه در بالاترین ریسک ابتلاء به برونکیولیت قرار دارند زیرا در این گروه سنی ریه‎ها و سیستم ایمنی هنوز به طور کامل توسعه نیافته است.
علل دیگری که با افزایش ریسک برونکیولیت در نوزادان یا ناخوشی شدیدتر ناشی از برونکیولیت مرتبطند موارد زیر را شامل می‎شوند:
- تولد زودرس
- وجود یک اختلال زیربنایی در قلب یا ریه
- دپرس شدن سیستم ایمنی
- قرار گرفتن بچه در معرض دود سیگار و دیگر انواع دخانیات
- عدم تغذیۀ نوزاد با شیر مادر - نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‎شوند فوایدی را در زمینۀ ایمنی به دست می‎آورند
- تماس با تعداد زیادی بچه مثل موارد مرتبط به شیرخوارگاه‎ها
- زندگی در محیط شلوغ
- داشتن برادران و خواهرانی که به مدرسه یا مهد کودک میروند و ناقل عفونت به خانه می‎شوند

عوارض برونکیولیت
عوارض برونکیولیت شدید شامل موارد زیر است:
- کبود شدن لب یا پوست (سیانوز). سیانوز بر اثر کمبود اکسیژن ایجاد می‎شود.
- مکث در تنفس (آپنه). آپنه به بیشترین میزان در نوزادان زودرس و نیز در نوزادان زیر سن دو ماهگی بروز می‏کند.
- دهیدراسیون.
- کمبود میزان اکسیژن و نارسایی سیستم تنفسی.
اگر بچه دچار موارد مزبور گردد نیاز به بستری کردن وی در بیمارستان مطرح خواهد بود. نارسایی شدید تنفسی ممکن است به کارگذاری لوله به داخل تراکئا برای کمک به تنفس بچه تا زمان رفع عفونت نیاز داشته باشد.
اگر نوزاد به صورت زودرس متولد شده یا دچار ناراحتی قلبی یا ریوی بوده یا به اختلالات سیستم ایمنی مبتلاء باشد، باید از نزدیک برای علایم برونکیولیت مورد پایش قرار گیرد. در این شرایط امکان شدت‎گیری سریع عفونت مطرح است. در چنین مواردی بچه نیاز به بستری شدن بلافاصله در بیمارستان خواهد داشت.

پیشگیری از برونکیولیت
از آنجا که ویروس‎های مسبب ایجاد برونکیولیت از فردی به فرد دیگر منتقل می‎شوند، یکی از راه‌های پیشگیری از این بیماری شستشوی مکرر دست‎ها به ویژه پیش از لمس کردن در هنگام ابتلاء به سرماخوردگی یا دیگر ناراحتی‎های سیستم تنفسی است. در صورت لزوم مراقبان بچه می‎توانند از ماسک برای پوشاندن صورت استفاده نمایند.
اگر بچه دچار برونکیولیت باشد، باید وی را تا زمان رفع کامل عفونت و برای پیشگیری از انتقال بیماری به دیگران در محیط خانه نگهداری کرد.
دیگر راه‎های رایج برای کنترل عفونت شامل موارد زیر است:
- محدود کردن میزان تماس با مردم دچار تب یا سرماخوردگی. اگر بچه تازه متولد شده باشد و به ویژه در مورد نوزادان نارس، باید در طول دو ماه اول پس از تولد بچه از تماس وی با افراد دچار سرماخوردگی پیشگیری شود.
- نظافت و ضد عفونی سطوح. سطوح و اشیائی مثل اسباب‎بازی و دستگیره‎ها را که بچه مداوماً آنها را لمس می‎کند نظافت و ضد عفونی کنید. این موضوع به ویژه در هنگام مریض بودن یکی از اعضاء خانواده مهم است.
- عطسه و سرفه کردن در پوشش. در هنگام عطسه و سرفه کردن جلو دهان خود را بپوشانید. پارچه یا دستمال مورد استفاده برای این موارد باید دور انداخته شوند و دست‎ها را باید با استفاده از شوینده دارای پایۀ الکلی شستشو داد.
- استفاده از لیوان شخصی برای نوشیدن. مردم باید از استفادۀ مشترک از ظروف و لیوان به ویژه در هنگام مریض بودن فردی از اعضاء خانواده خودداری کنند.
- شستشوی مکرر دست‎ها. مکرراً دست‎های خود و بچه را بشویید. از مواد ضد عفونی کنندۀ بر پایه الکل برای دست خود و بچه در هنگام حضور در فضای بیرون از محیط خانه استفاده کنید.
- شیردهی از پستان. عفونت‎های سیستم تنفسی به شکل قابل ملاحظه‎ای در بچه‎های برخوردار از تغذیه با شیر پستان مادر کمتر است.

واکسیناسیون و دارو
هیچ واکسنی برای شایع‎ترین علل بروز برونکیولیت (یعنی RSV و رینوویروس) وجود ندارد. به هر حال، تزریق سالانه واکسن آنفولانزا برای تمامی افراد در سنین بالای 6 ماه توصیه می‎شود.
برای نوزادان در معرض ریسک بالاتر عفونت RSV مثل نوزادان دارای تولد نارس یا اختلالات قلبی - ریوی یا اختلال سیستم ایمنی ممکن است داروی پالیویزومب (سیناجیس) تجویز شود تا احتمال ابتلاء به عفونت RSV کاهش یابد.

تشخیص برونکیولیت
استفاده از عکسبرداری اشعه X و دیگر تست‎ها برای تشخیص برونکیولیت معمولاً نیاز نیست. پزشک معمولاً قادر است تا مشکل را با مشاهدۀ بچه و گوش دادن به صداهای ریه وی از طریق استتوسکپ تشخیص دهد. به هر حال، ممکن است برای تمیز دادن برونکیولیت از دیگر اختلالات دارای علایم مشابه مثل سرماخوردگی یا آنفولانزا به بیش از یک ویزیت نیاز باشد.
اگر بچه در معرض ریسک برونکیولیت شدید باشد، یا اگر علایم در وی رو به تشدید بروند یا اگر ظن به وجود اختلال دیگری نیز مطرح باشد پزشک ممکن است استفاده از دیگر تست‎ها شامل موارد زیر را در دستور کار قرار دهد:
- تست اشعه X قفسه سینه. پزشک ممکن است این تست را برای بررسی نشانه‎های پنومونی درخواست کند.
- تست ویروسی. دکتر ممکن است نمونه‎ای از مخاط بچه را برای بررسی ویروس مسبب برونکیولیت گردآوری کند. این کار از طریق فرو بردن سواب به درون بینی بچه انجام می‎شود.
- آزمایش خون. گاهی از اوقات احتمال استفاده از آزمایش خون برای بررسی وضعیت تعداد گلبول‌های سفید خون بچه مطرح است. افزایش سلول‎های سفید خون به طور معمول نشانه‎ای از تقابل بدن با عفونت است. یک تست خون می‎تواند در عین حال تعیین کند که آیا سطح اکسیژن در جریان خون بچه کاهش یافته است یا خیر.
پزشک در عین حال ممکن است در مورد نشانه‎های دهیدراسیون سؤال کند به ویژه اگر بچه از نوشیدن یا خوردن امتناع کرده یا دچار استفراغ شده باشد. نشانه‎های کم‎آبی بدن شامل گود رفتگی چشم‎ها، خشکی دهان و پوست، کسالت عمومی و کمبود یا فقدان ادرار است.

درمان برونکیولیت
برونکیولیت به طور معمول به مدت دو تا سه هفته ادامه پیدا می‎کند. اغلب بچه‎های دچار برونکیولیت را می‏‌توان در محیط خانه با مراقبت حمایتی درمان کرد. هشیار بودن در مورد علایم هشدار دهنده مرتبط به دشواری تنفسی مثل تقلا کردن برای تنفس، ناتوانی در صحبت یا گریه کردن به دلیل مشکل تنفسی یا ایجاد صدای خس خس با هر بار تنفس مهم است.
از آنجا که برونکیولیت بر اثر ویروس‎ها ایجاد می‎شود استفاده از آنتی‎بیوتیک بر علیه این بیماری هیچ فایده‎ای ندارد. اما اگر بچه در کنار بیماری مزبور دچار یک عفونت باکتریایی مثل پنومونی باشد، دکتر ممکن است برای درمان آن آنتی‎بیوتیک تجویز کند.
داروهای باز کننده راه‎های هوایی (برونکودیلاتورها) به طور معمول مفید نشان نداده‎اند. اما این احتمال وجود دارد که دکتر یکی از آنها را برای بررسی فایده احتمالی دارو تجویز کند.
داروهای کورتیکوستروئیدی خوراکی و مالیدنی به روی قفسه سینه برای شل کردن مخاط (فیزیوتراپی قفسه سینه) درمان‎های مؤثری برای برونکیولیت نشان نداده‌اند و تجویز نمی‎شوند.

مراقبت بیمارستانی
درصد کوچکی از کودکان برای مدیریت اختلال در آنها نیاز به بستری شدن در محیط بیمارستان دارند.

سبک زندگی و مداوای خانگی
اگرچه ممکن است کوتاه کردن دوره بیماری بچه ممکن نباشد، امکان آرام‎تر کردن او در دسترس است. در اینجا مواردی برای امتحان فهرست شده‎اند:
- مرطوب کردن هوای محیط با استفاده از دستگاه رطوبت‎ساز
- راست نگه داشتن بچه برای تسهیل تنفس
- سیراب نگه داشتن بچه برای پیشگیری از دهیدراسیون
- استفاده از قطره‎های شستشوی بینی برای رفع احتقان
- استفاده از داروهای ضد درد غیر نسخه‎ای
- عاری نگه داشتن محیط زندگی بچه از دود مواد دخانی/
پ
منبع: مهرین

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    نظر کاربران

    • مامان خانم
      درباره مشکلات ریوی در نوزادان، برونکیولیت چیست؟

      سلام

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.