علل ایجاد یائسگی زودرس، چیست؟

متوسط سن شروع برای یائسگی طبیعی ۵۱ سالگی می باشد. با این حال، به دلیل ژنتیک، بیماری یا روش های پزشکی غلط و غیر اصولی، برخی از زنان قبل از سن ۴۰ سالگی دچار یائسگی زودرس خواهند شد.

گفته می شود که متوسط سن شروع برای یائسگی طبیعی ۵۱ سالگی می باشد. با این حال، به دلیل ژنتیک، بیماری یا روش های پزشکی غلط و غیر اصولی، برخی از زنان قبل از سن ۴۰ سالگی دچار یائسگی زودرس خواهند شد. یائسگی که پیش از این سن، (یعنی طبیعی) رخ دهد به عنوان "نارسایی" یائسگی شناخته می شود. علاوه بر علائمی مانند: گرگرفتگی، نوسانات خلقی و علائم دیگر که همراه با یائسگی هستند، بسیاری از زنان در معرض یائسگی، دچاراضطراب و نگرانی های فیزیکی و عاطفی خواهند شد.

علائم یائسگی زودرس

علائم یائسگی زودرس اغلب مشابه مواردی است که توسط زنان مبتلا به یائسگی طبیعی دیده می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد، از جمله:

- دوره های نامنظم سیکل قاعدگی

- خونریزی های غیر طبیعی رحمی

- دوره های سنگین تر یا سبک تر از حد معمول چرخه قاعدگی

- احساس ناگهانی گرما که در بالای بدن گسترش می یابد.

همراه با علائم فوق، برخی از زنان ممکن است این علائم را نیز تجربه نمایند، مانند:

- خشکی واژن (واژن ممکن است ضعیف تر و کمتر انعطاف پذیر باشد)

- تحریک پذیری مثانه و یا از دست دادن کنترل مثانه (بی اختیاری)

- تغییرات هیجانی (تحریک پذیری، نوسانات خلقی، افسردگی خفیف)

- خشکی پوست، چشم و یا دهان

- بی خوابی و اضطراب

- کاهش درایو جنسی

علاوه بر علائم ذکر شده در بالا، اگر خانم ها زیر 40 سال سن داشته باشند و هر یک از شرایط زیر را نیزتجربه کنند، باید به متخصص زنان باتجربه ای مراجعه کنند تا برخی از اقدامات بر روی آنان صورت گیرد، از جمله:

قرار گیری تحت شیمی درمانی یا اشعه درمانی

ممکن است که اختلال خود ایمنی مانند کم کاری تیروئید، بیماری گریوز یا لوپوس را شناسایی کنند.

تشخیص یائسگی زودرس

به منظور تشخیص یائسگی زودرس، متخصص زنان و زایمان به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و خون را برای رفع سایر شرایط مانند بارداری و بیماری تیروئید می کشد. همچنین می تواند یک آزمون برای اندازه گیری میزان استرادیول را انجام دهد. سطح پایین استرادیول، یک نوع استروژن، می تواند نشان دهنده ای شکست تخمدان باشد. هنگامی که میزان استرادیول زیر ۳۰ است، ممکن است نشانه ای از آن باشد که خانمی در معرض یائسگی است.

با این حال، مهم ترین آزمایش برای تشخیص یائسگی زودرس، یک آزمایش خون است که هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) را اندازه گیری می کنند. FSH باعث تخریب می شود تا استروژن تولید کند. هنگامی که تخمدان ها باعث کاهش تولید استروژن می شوند سطح FSH افزایش می یابد. هنگامی که سطح FSH بالاتر از ۴۰ mIU / ml افزایش می یابد، معمولا نشان می دهد که در معرض یائسگی قرار دارند.

مسائل بهداشتی دیگری که در یائسگی تاثیر می گذارد، عبارتند از

زنان در معرض نارسایی یائسگی، میزان استروژن را کاهش می دهند، زیرا تخمدان ها بیشترین میزان تولید این هورمون را متوقف می کنند. سطوح پایین استروژن می تواند منجر به تغییر در سلامت کلی زن شود و ممکن است خطر بیماری های خاصی مانند پوکی استخوان را افزایش دهد. سایر خطرات بهداشتی مرتبط با از دست دادن استروژن شامل افزایش خطر سرطان کولون و تخمدان، بیماری پریودنتال (آدامس)، از دست دادن دندان و تشکیل آب مروارید است.

با این حال، در مقایسه با زنانی که از طریق یائسگی طبیعی پیش می روند، خانم های در معرض نارسایی زودرس، بخش بیشتری از زندگی خود را بدون مزایای محافظ استروژن خود صرف می کنند. این عارضه باعث می شود که آن ها در معرض خطر بیشتری برای مشکلات مربوط به یائسگی قرار گیرند.

درمان یائسگی زودرس

علائم و خطرات بهداشتی یائسگی زودرس و همچنین مشکلات عاطفی که ممکن است از آن ناشی شود، می تواند با روش هایی مشابه مواردی که برای یائسگی طبیعی استفاده می شود، مدیریت شود. زنان مبتلا به ناباروریی که یائسگی زودرس را به ارمغان می آورند ممکن است بخواهند با متخصص زنان و زایمان خود و یا متخصص باروری مشورت و یا صحبت های نهایی را اعمال کنند.

منبع: لیلا سلطانی