علل ناباروری در مردان، آمارهای جالب
میزان تستوسترون که میتواند بر تعداد اسپرم و توانایی جنسی تاثیر گذار است یا کیفیت پایین اسپرم از قبیل فرم اسپرم یا توانایی تهاجم اسپرم ها می توانند از دلایل ناباروری مردان باشند.
طبق تعریف بین المللی ناباروری به عدم توانایی ایجاد فرزند برای یک زوج بعد از یک سال رابطه مستمر بدون استفاده از روش های پیشگیری گفته می شود.
ناباروری علل و عوامل مختلفی دارد و می تواند به علت مشکلات بدنی یکی از زوجین یا هر دو زوج باشد. این علت می تواند تلفیقی از ضعیف بودن هردو زوج باشد به نحوی که هر دو در برخی از توانایی های باروری ناتوان نبوده اما ضعف هایی داشته باشند که عموما با تقویت زوجین و یا تحریک توانایی های باروری نظیر تخمک گذاری و یا روش های ساده کمک باروری این زوج ها به سادگی صاحب فرزند می گردند.
وقتی نتایج بررسی پزشک و آزمایشات مشخص شده و به زوج اعلام می شود که علت عدم کامیابی در فرزند آوری آنها ناباروری مرد است شاید برای شما جالب باشد تا با آمارهای جهانی ناباروری مردان آشنا شوید:
- تقریبا ۱۷ درصد زوجهایی که اقدام به باروری می کنند توانایی ایجاد فرزند را ندارند
- در ۳۰ درصد از ناباروری ها، ناباروری مرد به عنوان دلیل اصلی ناباروری مطرح می شود
- در ۵۰ درصد از ناباروری های ثانویه علت ناباروری عدم توانایی مرد در ایجاد باروری است
دلیل های مختلفی برای ناباروری مردان وجود دارد. میزان تستوسترون که میتواند بر تعداد اسپرم و توانایی جنسی تاثیر گذار است یا کیفیت پایین اسپرم از قبیل فرم اسپرم یا توانایی تهاجم اسپرم ها می توانند از دلایل ناباروری مردان باشند. مشکلاتی نظیر واریکوسل از مشکلات شایع مردان است که به کاهش کیفیت اسپرم ها منجر می شود.
- تقریبا در ۵۰ درصد مردان نابارور مشکل اصلی تعداد کم اسپرم ها است. این مشکل به عنوان مشکل اصلی ناباروری نیز عنوان می شود. یکی از دلایل اصلی در ایجاد این مشکل بالا رفتن دما بر روی بیضه ها است. بیضه ها در بدن به نحوی قرار گرفته اند تا بتوانند دمایی پایین تر از سایر بخش های بدن داشته باشند و افزاش دما در ناحیه تناسلی به علت سبک زندگی نادرست می تواند منجر کاهش کیفیت اسپرم تا حدود ۴۰ درصد گردد.
- در ۸۱ درصد از افرادی که برای بار دوم اقدام به باروری نموده و دچار ناباروری هستند واریکوسل به علت اصلی ترین علت ناباروری در آنها است. در برخی مطالعات مشخص شده که واریکوسل می تواند منجر به آسیب DNA در اسپرم ها شود.
واریکوسل می تواند با روش های غیر جراحی مانند روش های درمان دارویی و روش ایموبیلازیشن واریکوسل درمان شده و یا با استفاده از روش جراحی درمان گردد. مشخص شده که تمام روش های درمان واریکوسل می توانند در بهترین حالت تا ۵۰ درصد احتمال باروری را افزایش دهند. پس می توان گفت که واریکوسل به عنوان یک خطر جدی در ایجاد ناباروری درمان ناپذیر تلقی شود.
تعداد زوجهایی که به علت واریکوسل ناباروری بوده اند و توانسته اند بعد از ایموبیلازیشن واریکوسل به صورت طبیعی باروری شوند در حدود ۵۰ درصد است. کیفیت اسپرم در حدود ۳ تا ۴ ماه بعد از این روش درمانی میتواند تا حد مطلوبی بهبود یابد. این روش می تواند به عنوان یک روش ساده تر از جراحی، کم هزینه و با بازده قابل قبول جهت درمان واریکوسل مورد استفاده قرار گیرد.
در حدود ۶ تا ۱۲ ماه بعد از درمان واریکوسل امکان باروری برای زوج نابارور به صورت طبیعی ایجاد می شود. اما با توجه به بهبود مستمر کیفیت اسپرم گاهی تا یک سال بعد از درمان نیز بایستی صبر کرد. همچنین با توجه به اینکه در ۵۰ درصد موارد امکان باروری طبیعی بعد از درمان واریکوسل به دست نمی آید، همراه سازی این روش درمانی با روش هایی چون IUI و IVF میتواند منجر به درمان کامل ناباروری زوج گردد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼