بیماری ام اس در بارداری، مشکلات پیش رو
بیماری ام اس یا (Multiple sclerosis) یک اختلال خود ایمنی است که بر روی سیستم عصبی مرکزی بدن (مغز و نخاع) اثر می گذارد.
بیماری ام اس یا (Multiple sclerosis) یک اختلال خود ایمنی است که بر روی سیستم عصبی مرکزی بدن (مغز و نخاع) اثر می گذارد. اختلالات خود ایمنی به وضعیتی گفته می شود که در آن پادتن ها به اشتباه به بافت سالم بدن حمله می کنند. آنتی بادی ها سلول هایی هستند که وظیفه ی حمله به عفونت ها را دارند. بیماری ام اس در بارداری یکی از اختلالات های خود ایمنی و نیازمند توجه است.
اگر به ام اس مبتلا هستید، بدن شما به غلاف میلین حمله می کند. این غلاف یک پوسته است که از سلول های عصبی شما محافظت می کند و تقریبا مانند روکش دور یک سیم برق است. اگر به غلاف میلین آسیبی برسد، پیام هایی که بین مغز و باقی بدن شما در تبادل است، کمرنگ یا قطع می شود. این پدیده می تواند عوارضی خفیف یا وخیم با خود به همراه داشته باشد که بر عضلات و صحبت کردن اثر می گذارد و باعث بروز مشکلات بینایی در ام اس می شود.
ام اس معمولا خفیف است اما با گذشت زمان، برخی توانایی نوشتن، صحبت کردن و راه رفتن را از دست می دهند. حدود یک در ۱۰۰۰ نفر در ایالات متحده ی آمریکا به ام اس مبتلا هستند. زنان حدود ۲ تا ۳ برابر بیش از مردان احتمال ابتلا به این بیماری را دارند. این بیماری معمولا بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی در زنان تشخیص داده می شود اما می تواند در هر سنی اتفاق بیافتد.
خبر خوب اینست که اگر شما به ام اس مبتلا هستید، اگر درمان درست را در پیش بگیرید، امکان دارد بتوانید یک بارداری و در نهایت یک نوزاد سالم داشته باشید.
از کجا می فهمید که به ام اس مبتلا هستید؟
علائم بیماری ام اس در بارداری و عوارض این بیماری به شرح زیر است:
- ضعف در عضلات یا گرفتگی
- مور مور شدن، بی حسی یا درد در بدن
- لرزش در دست ها یا پاهایتان
- نداشتن تعادل
- پیدایش مشکل در راه رفتن یا تکان دادن دست ها یا پاهایتان
- بروز مشکلات در حرف زدن
- بروز مشکلات در بینایی
- خستگی تمام وقت
- گیجی
- مشکلات گوارشی یا ادراری
- مشکلات حافظه ای
افسردگی. این یک وضعیت پزشکی است که در آن حس ناراحتی شدیدی را در طولانی مدت احساس می کنید که با زندگی روزانه ی شما تداخل ایجاد می کند. این مشکل برای بهبود نیاز به درمان دارد.
این عوارض می توانند خفیف یا شدید باشند. اگر هر کدام از آن ها را در خود مشاهده کردید به پزشک خود اطلاع دهید. امکان دارد او شما را به یک متخصص اعصاب معرفی کند. سیستم عصبی شما از مغز، نخاع و اعصاب شما تشکیل شده. سیستم عصبی شما به تان کمک می کند تا حرکت کنید، فکر گنید و احساس کنید.
برای چک کردن احتمال ابتلای شما به بیماری ام اس در بارداری، نیاز است این تست ها را انجام دهید:
- آزامایش های فیزیکی
- آزمایش خون
- آزمایشی که عملکرد سیستم عصبی ما را نشان دهد( که به آن evoked potential test می گویند)
- آزمایش Spinal tap. در این آزمایش، پزشک یک سوزن را در در پایین کمر شما فرو می کند و میزان کمی از مایع درون نخاعی را بیرون می کشد. این مایع در اطراف مغز و نخاع شما وجود دارد. پزشکتان این مایع را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد.
- آزمایش های تصویری، مانند تصاویر رزونانس های مغناطیسی(MRI). MRI یک آزمایش پزشکی است که یک تصویر با جزئیات را از درون بدن شما می گیرد. این آزمایش دردی ندارد و برای شما و نوزادتان بی خطر است. MRI می تواند تغییراتی را که به دلیل ام اس در مغزتان اتفاق می افتد را به شما نشان دهد. این تغییرات می توانند تغییرات غیر طبیعی در بافت( که lesions نام دارند،) یا از بین رفتن این بافت (که atrophy نام دارد) باشد.
تشخیص ام اس در بارداری کار آسانی نیست. چرا که هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد و عوارض آن ر هر فردی متفاوت است. برخی از مردم در بعضی از روز ها مشکلی احساس نمی کنند( به این حالت remission می گویند) و بعضی اوقات عوارض جدیدی خود را نشان می دهد یا عوارض قبلی وخیم تر می شوند( که به آن flare up می گویند). پزشک شما به تمام آزمایشات و اطلاعات پزشکی شما نگاه می کند و آن ها را کنار هم می گذارد تا بتواند تشخیص دهد آیا شما به ام اس مبتلا هستید یا نه.
بیماری ام اس در بارداری چه مشکلاتی را به وجود می آورد؟
ابتلا به ام اس روی توانایی شما در باردار شدن تاثیری نمی گذارد. در طی بارداری بسیاری از زنان متوجه ثابت ماندن عوارض بیماری خود یا حتی بهتر شدن آن می شوند. این اتفاق بیشتر در طی سه ماهه ی سوم می افتد. اما اگر به ام اس مبتلا هستید، احتمال تجربه ی عوارض زیر در شما بیش از زنان دیگر است:
- نوزاد کوچک تر از حد معمول. نوزاد شما نسبت به نوزاد های دیگر در هفته ی یکسان اندازه ی کوچک تری دارد.
- ایجاد مشکل هنگام زور زدن برای زایمان. اگر عوارض ام اس شما بر روی عضلات لگن و سیستم عصبیتان تاثیر گذاشته باشد، این مشکل رخ می دهد.
- سزارین. در این جراحی یک شکاف در شکم و رحم شما ایجاد می شود و اینگونه نوزاد از بدنتان خارج می شود. متخصصان هنوز نمی دانند چرا زنانی که به ام اس مبتلا هستند بیش از زنان عادی سزارین می کنند.امکان دارد این آمار به خاطر بروز مشکلات در زایمان به دلیل ضعیف بودن عضلات باشد.
زنانی که به بیماری ام اس در بارداری مبتلا هستند بیشتر احتمال دارد تا در ۳ تا ۶ ماه اول بعد از زایمان، مریضیشان عود کند. اما محققان بر این باورند که باردار بودن به طور کلی بر روی فرآیند پیشروی ام اس تاثیر نمی گذارد.
چگونه می توان ام اس را درمان کرد؟
هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما دارو هایی وجود دارد که با آن می تواند عوارض را کنترل کرد. بسیاری از زنان در دوران بارداری به دارو نیازی ندارند. چرا که عوارض آن ها بهتر می شود. اگر به ام اس مبتلا هستید و باردارید یا قصد دارید باردار شوید، در باره ی دارو هایی که برای ام اس مصرف می کنید با پزشک خود مشورت کنید. بعضی از این دارو ها نباید هنگام بارداری یا شیر دهی خورده شوند.
برای مثال، بسیاری از مبتلایان به ام اس از دارویی به نام beta interferon استفاده می کنند. این دارو می تواند حمله ها را کاهش دهد و سرعت گسترش بیماری بر روی اعصاب را کم کند. اما این دارو برای استفاده در دوران بارداری امن نیست. این دارو می تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد.( امکان مرگ جنین در رحم قبل از هفته ی ۲۰ ا بارداری را افزایش می دهد.)
دارو های ضد سرطان یه نام immunosuppressive نیز گاهی برای مهار کردن ام اس استفاده می شود. اما آن ها هم برای بارداری بی خطر نیستند. پزشکتان می تواند دارو های بی خطر تری را به شما معرفی کند.
درمان های مهم دیگری که برای بیماری ام اس در بارداری وجود دارد که در این دوران اهمیت به سزایی دارند. برای مثال، یافتن یک گروه حمایت گر برای مبتلایان به ام اس یا یک مشاور برای حرف زدن می تواند مهم باشد. یک گروه حمایت کننده گروهی از آدم هاست که همان نگرانی های شما را دارند. آن ها گرد هم می آیند تا در این سختی ها همدیگر را یاری دهند. ورزش کردن یا درمان های فیزیکی نیز می توانند کمک کنند. درمان های فیزیکی یک یک پروسه ی ورزشی است که تنها برای قوی تر شدن شما و راحتی بیشتر در حرکت کردنتان در نظر گرفته شده.
چه چیزی موجب ابتلا به ام اس می شود؟
ما هنوز نمی دانیم چه چیزی موجب ابتلا به بیماری ام اس می شود، اما ژنتیک نقش مهمی را بازی میکند. ژن بخشی از سلول های بدن شماست که دستور العمل چگونگی رشد و تحرک بدنتان در آن ثبت شده است. ژن ها از والدین به کودکان ارث می رسد.
حدود ۱۵% مردم مبتلا به ام اس یک یا چند فامیل مبتلا به ام اس دارند. انسان هایی که در خانواده ی خود سابقه ی ام اس را داشتند بیش از دیگر انسان ها احتمال ابتلا به ام اس را دارند. انسان های آسیایی، آفریقایی و بومیان آمریکا که خانواده هایشان از شمال اروپا مهاجرت کرده اند، کمترین ریسک ابتلا به ام اس را دارند.
محققان در تلاشند تا ببینند آیا ویروس، عفونت یا هیچ مشکل سلامتی دیگری به ام اس مربوط است یا نه. برای مثال، اگر شما دیابت نوع اول یا مشکل تیروییدی دارید، کمی بیشتر از دیگر آدم ها احتمال دارد تا به ام اس مبتلا شوید.
محیط اطراف و شیوه ی زندگی نیز نقش مهمی در ابتلای به این بیماری بازی می کند. برای مثال، افرادی که سیگار می کشند بیش از آن هایی که نمی کشند در معرض ابتلا به ام اس هستند و همچنین ام اس در افرادی که کمتر در معرض خورشید و جذب ویتامین دی هستند، شایع تر است. برای مثال، در نواحی ای که از خط استوا دور تر هستند و نور خورشید کمتری دریافت می کنند، این بیماری شایع تر است. نور خورشید به بدن کمک می کند ویتامین دی تولید کند.
منبع:
سرسره
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼