پاسخ به پرسش های کودکانه، مجبوری بری سر کار؟

در برخی از موارد، اعتراض کودک به شغل شما به این علت است که مراقبی که برای او در نظر گرفته اید، چندان خوب نیست.

دیانا دردسرش را اینگونه شرح می دهد: بچه هایم از سر کار رفتنِ من متنفرند! رُزی (۱۸ ماهه) تا الآن هیچ مشکلی نداشته اما رالفی (۴ ساله) و رِبِه کا (۶ ساله) هفته ای چند بار سرم غر می زنند. آنها باعث می شوند من احساس گناه کنم چون که می گویند هیچ وقت من را نمی بینند و من هیچ وقت بعد از مدرسه خانه نیستم و می گویند چطور بقیۀ مامان ها همیشه پیش بچه هاشون هستن؟ مسخره است! قبلاً از کار کردن لذت می بردم ولی دیگر نه.

این مشکل بسیاری از مادرهایی است که بیرون از خانه کار می کنند. شما میان منگنه گیر کرده اید. از طرفی به علت مسائل اقتصادی یا شخصی دوست دارید کار کنید و از سوی دیگر حس می کنید کارتان باعث شده نتوانید نیازهای عاطفی کودک تان را برآورده کنید.

کشف معنای سؤال

در برخی از موارد، اعتراض کودک به شغل شما به این علت است که مراقبی که برای او در نظر گرفته اید، چندان خوب نیست. نوع مراقبی که برای کودک تان فراهم می کنید هم می تواند غیبت شما را برای او آسان تر و هم سخت تر کند.

بسیاری از والدین هر روز کودک را جایی می گذارند که روشی راحت، ارزان، آسان و البته قابل اطمینان است. اما برخی اوقات کودک این روش را خیلی نمی پسندد.

مثلاً شاید دیانا والدینی داشته باشد که از سه کودکش مراقبت کنند. در این شرایط نیازهای اساسی رالفی و ربه کا برآورده می شود اما آنها کسی را ندارند که در انجام تکالیف کمک شان کند، با آنها چانه بزند، یا واقعاً چهار چشمش به نوزاد شیرخواره باشد. به علاوه، شاید مادربزرگ به آنها اجازه ندهد بیرون بازی کنند چون نمی تواند دائم حواسش به آنها باشد.

از سوی دیگر شاید پرستاری که استخدام کرده اید حال و حوصله سر و کله زدن با بچه ها نداشته و فقط شام و نهار درست کند، خانه را تمیز کند و مراقب نوزاد باشد ولی نخواهد با بچه ها بازی کند، که البته برای بچه ها چندان دلچسب نیست و همچنین وقتی پای انضباط در میان می آید وضعیت آشفته خواهد بود، چون بچه ها با چنین پرستاری لج می کنند.

در موارد دیگر، کودک شاید از این ناراحت باشد که فقط مادر او است که به سر کار می رود. البته هیچ گاه چنین چیزی صحت ندارد اما یک کودک کم سن و سال نمی تواند ورای دنیای خودش را نیز ببیند.

دست آخر اینکه کودک تان شاید فکر کند کارتان دارد همۀ زمان تان را می گیرد، حتی وقتی که در خانه هستید. این باعث می شود او تمایل داشته باشد به شما آویزان شود نه اینکه به شما اجازه دهد سر کار بروید. اگر اینطور بود، باید این سؤال را از خودتان بپرسید.

صادقانه به این سؤال ها پاسخ دهید: آیا وقتی در منزل هستید، زمان بسیاری را پشت تلفن می گذرانید؟ آیا دائم پشت کامپیوتر می نشینید؟ آیا فهمیده اید که توجه کافی به کودک تان ندارید؟

مخالفت کودک در برابر کار والدین غالباً از این نشات می گیرد که حس می کنند شما کارتان را در اداره تمام نمی کنید و آن را به خانه هم می کشانید. حتی والدین غیر شاغل نیز باید به این سؤالات پاسخ دهند.

بهترین روش جواب دادن

برای پاسخ به این سؤال بایستی وضعیت مراقبت از فرزند خود را بسنجید و اگر لازم بود تغییراتی که به نفع کودک تان است را ایجاد نمایید، حتی اگر ایجاد این تغییرات کار آسانی نباشد.

شاید اگر برای بعد از مدرسۀ او فعالیتی در نظر بگیرید یا پرستار جوان تر و پر انرژی تری استخدام کنید، اوضاع بهتر شود. بایستی کمی خلاق باشید و طوری این کلاه آن کلاه کنید تا هم با جیبتان جور در بیاید و هم نیازهای عاطفی کودک تان بی پاسخ نماند.

زمانی که مطمئن شدید کودک تان از لحاظ مراقبت و پرستاری در بهترین وضعیت ممکن است، می توانید با اطمینان خاطر به این سؤال پاسخ دهید.

یادتان باشد که هم برای دختر بچه و هم پسر بچه بهتر است که ببینند پدر و مادرشان کار می کنند. شما با کار کردن و سخت کوشی این الگو را برای کودک تان می سازید که برای به دست آوردن پول باید سخت کار کرد و وظیفۀ ما است برای جهان اطراف مان بازدهی داشته باشیم و اینکه چه خوب است برای خدمت رسانی از ذهن و بدنمان استفاده کنیم.

هر کودکی باید این درس ها را فرا گیرد. وقتی کودک تان در سن پیش از دبستان تا سال های اول ابتدایی است، شما بهترین الگویش هستید.

لذا هنگامی که کودک تان این سؤال را پرسید، خیلی متعهدانه و با لبخندی بر لب جواب زیر را به کلام خودتان به او بگویید: "آره باید برم سر کار؛ برام مهمه و آدمایی که اونجا هستن روی من حساب می کنن. کارم برام مهمه و اون رو دوست دارم.

همونطور که مدرسه مغز تو رو قوی می کنه کار هم مغز من رو قوی می کنه. کار بدن من رو هم قوی نگه میداره. وقتی که از سر کار برگشتم، تو از مدرسه ات تعریف کن تا من هم از کارم تعریف کنم. بعدش یه کم هم بازی می کنیم و شام می خوریم".

وقتی عصرها، آخر هفته ها یا هر زمان دیگر در خانه هستید، این پنج نکته را رعایت کنید تا کودک تان حس کند با او بودن برایتان ارزشمند است. این کارها به طور مؤثرتر تمایل کودک را به کار نکردن شما کاهش می دهد.

- وقتی با کودک تان هستید، تلفن همراهتان را از خود دور کنید.

- فقط پس از اینکه بچه خوابید، سراغ کامپیوتر بروید.

- هنگامی که برای خریدهای ضروری و کارهای منزل، بیرون می روید (سوپر مارکت، داروخانه، خشک شویی و ...) کودک تا را با خود ببرید.

- اگر بیشتر از یک بچه دارید، هفته ای یک بار، حتی شده به مدت یک ساعت، زمان اختصاصی را برای هر کدام در نظر بگیرید.

- تماس های تلفنی یا حال و احوال ها را برای زمانی بگذارید که کودک یا خواب است یا سرگرم کار دیگری است. تعطیلات آخر هفته را به خانواده اختصاص دهید و گپ و گفتگو با دوستان را به شب ها موکول کنید. در واقع می توانید موبایل یا تلفن تان را قبل از خوابیدن بچه ها روی صندوق صوتی تنظیم کنید.

منبع: کودک آنلاین