علائم ایدز در زنان، حتما مطالعه کنید
HIV می‌تواند هر کسی را مبتلاء کند و برخی علایم آن در زنان متفاوت از مردان است.
HIV می‌تواند هر کسی را مبتلاء کند و برخی علایم آن در زنان متفاوت از مردان است. در اواخر سال ۲۰۱۴، CDC تخمین زد که بیش از ۲۵۰.۰۰۰ زن مبتلاء به HIV در ایالات متحد آمریکا زندگی می‌کنند.
در این مقاله علایم HIV در زنان، چگونگی تشخیص این بیماری از سوی پزشکان و گزینههای درمانی در دسترس تشریح میشود.
علایم HIV در زنان
در طول چند هفته پس از ابتلاء به ویروس HIV، بدن وارد دوره ساخت آنتیبادیها علیه ویروس میشود، دورهای که در آن ویروس HIV به سرعت تکثیر مییابد.
در طول دوره مورد بحث HIV می‌تواند باعث ایجاد نوعی بیماری شبه آنفولانزا شود که زیر عنوان عفونت حاد HIV شناخته میشود.
پس از این دوره اولیه علایم بیشتری توسعه پیدا می‌کند، به ویژه اگر بیمار تحت درمان قرار نگرفته باشد.
علایم HIV در زنان شامل موارد زیر است:
علایم شبه آنفولانزا
پس از ابتلاء به HIV سیستم ایمنی در صدد پاسخگویی به ویروس برمیآید.
علایم در این مرحله عبارتند از:
- خستگی مفرط
- سردرد
- تب خفیف
- سرفه
- عطسه
- آبریزش بینی یا احتقان بینی
علایم مزبور به فاصله 2 تا 6 هفته پس از ابتلاء به HIV ایجاد می‌شوند و ممکن است در هر مورد از یک هفته تا یک ماه ادامه داشته باشند.
علایم مورد اشاره شبیه به علایم ناشی از فلو هستند، بنابراین این احتمال هست که فرد دچار این علایم بدواً آنها را به HIV مربوط نکند.
بسیاری از علایم عفونت حاد HIV در زنان و مردان مشترک است. در هر حال برخی زنان ممکن است دچار علایم دیگری شامل موارد زیر شوند:
ورم گرههای لنفی
به دنبال یک عفونت حاد HIV ویروس به تکثیر خود ادامه میدهد اما سرعت این تکثیر کاهش پیدا می‌کند. فرد در این مرحله ممکن است دچار علایم باشد یا نباشد.
درمان می‌تواند پیشرفت ویروس را کُند یا متوقف کند. حتی در صورت عدم درمان برخی از مردم تا یک دهه پس از ابتلاء اولیه به ویروس دچار علایم دیگری نمیشوند.
ورم گرههای لنفی پس از عفونت حاد اولیه می‌تواند یکی از علایم زودرس HIV باشد.
گردن ممکن است درست زیر فک و پشت گوش‌ها متورم احساس شود. ورم مزبور در عین حال می‌تواند باعث دشواری بلع شود، و در هر مورد ممکن است از چند روز تا چند ماه ادامه یابد.
عفونت مخمری واژن
وقتی کسی دچار HIV باشد سیستم ایمنی بدن وی انرژی زیادی را صرف مقابله با ویروس می‌کند. در نتیجه، بدن دارای نیروی کافی برای مقابله با عفونتهای دیگر نخواهد بود.
HIV می‌تواند خطر بروز عفونتهای مخمری واژن را افزایش دهد. علایم عفونت مخمری شامل موارد زیر است:
- احساس سوزش در اطراف واژن و مادگی
- احساس درد در هنگام سکس
- دردناک شدن ادرار کردن
- خروج ترشحات سفید و غلیظ از واژن
اگرچه تقریباً تمامی زنان هر از گاه دچار عفونتهای مخمری می‌شوند، HIV می‌تواند تعداد موارد بروز این نوع عفونت را افزایش دهد.
کاهش وزن سریع
اگر کسی مبتلاء به HIV بوده و تحت درمان قرار نگیرد، این ویروس می‌تواند باعث ایجاد تهوع، استفراغ، تضعیف روند جذب غذا و فقدان اشتها شود.
هر یک از مشکلات مزبور می‌تواند باعث کاهش وزن سریع فرد شود.
تغییرات خُلقی
برخی از اوقات پیشرفت HIV می‌تواند سبب ایجاد تغییرات خلقی ناشی از اختلالات نورولوژیک در زنان شود.
این تغییرات شامل افسردگی است که با خود احساس بی‌پناهی و اندوه شدید به همراه دارد. مردم در عین حال ممکن است دچار استرس و کاهش حافظه شوند.
تغییرات پوست
HIV می‌تواند به ایجاد لکههایی بر روی پوست منجر شود. این لکهها ممکن است قرمز، صورتی، قهوهای یا بنفش رنگ باشند. احتمال بروز لکه‌های مزبور درون دهان، پلک چشم یا بینی وجود دارد.
همچنین امکان آن هست که فرد دچار زخم‌هایی در ناحیه دهان، تناسلی یا مقعد شود.
تغییرات عادت ماهانه
برخی از زنان مبتلاء به HIV دچار پریودهای سبکتر یا سنگینتر از معمول می‌شوند. همچنین اگر زنی دچار کاهش وزن سریع شود، احتمال توقف پریود در وی وجود دارد.
به علاوه نوسانات هورمونی می‌توانند باعث شوند تا علایم عادت ماهانه مثل کرامپ، افتادگی پستان، و خستگی مفرط تغییر کرده یا شدیدتر شوند.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم؟
CDC توصیه می‌کند که تمامی افراد در سنین ۱۳ تا ۶۴ سال دستکم یک بار به عنوان بخشی از مراقبت روتین تحت تست HIV قرار گیرند. CDC در عین حال توصیه می‌کند که تست HIV برای تمامی زنان باردار انجام شود.
برخی از زنان در ریسک بالاتری برای ابتلاء به HIV قرار دارند، و در این مورد ریسک فاکتورها عبارتند از:
- داشتن سکس واژنی یا مقعدی با کسی که وضعیت وی در مورد ابتلاء به HIV مشخص نیست یا وی دچار HIV است اما از داروهای ضد ویروسی مخصوص درمان این بیماری استفاده نمیکند
- تزریق مواد مخدر و استفاده از سوزن یا سرنگ مشترک
- ابتلاء به بیماریهای واگیردار جنسی مثل سیفلیس
- ابتلاء به سل یا هپاتیت
اگر زنی در معرض هر یک از ریسک فاکتورهای بالا باشد، وی باید برای تست HIV به پزشک مراجعه کند. پزشک در عین حال در مورد فواصل زمانی انجام تست توصیه‌های لازم را انجام خواهد داد.
تشخیص HIV
بنا به تخمین CDC از جمع تمامی زنان دچار HIV در ایالات متحد آمریکا در سال 2014 میلادی، 88 درصد این زنان مورد تشخیص قرار گرفته بودند.
تشخیص زودهنگام HIV امری حیاتی است، و بسیاری از درمانها می‌توانند ویروس HIV را بدون بروز عوارض تحت کنترل قرار دهند.
تست‌های مختلفی برای کمک به تشخیص HIV وجود دارد. برخی از این تستها قادر به تشخیص ویروس مزبور در مراحل اولیه نیستند.
تست‌های HIV شامل موارد زیر است:
- تست‌های آنتی‌بادی. تستها وجود آنتیبادیهای HIV یا پروتئینهای سیستم ایمنی را در نمونه خون یا بزاق کشف می‌کنند.
- تست‌های سریع و نیز خانگی به طور معمول تست‌های آنتی‌بادی هستند. این تستها قادر به تشخیص HIV در مراحل اولیه بیماری نیستند.
- • تست‌های آنتیژن / آنتی‌بادی. این تستها آنتیژنها و آنتیبادیهای HIV یا اجزاء ویروس را در خود کشف می‌کنند. تست‌های آنتیژن / آنتی‌بادی نیز قادر نیستند تا HIV را در مراحل اولیه کشف کنند.
• - تست‌های نوکلئیک اسید. این تستها به وجود مواد ژنتیکی HIV در خون میپردازند و می‌توانند HIV را در مراحل اولیه کشف کنند.
هر فردی که امکان ابتلاء وی به HIV وجود داشته باشد می‌تواند برای مشورت در مورد انجام این تست به پزشک مراجعه کند.
درمان HIV
اگرچه در حال حاضر HIV قابل علاج نیست، پزشکان به داروهایی دسترسی دارند که می‌توانند سرعت تکثیر ویروس را در بدن کاهش دهند یا اینکه اساساً مانع تکثیر ویروس در بدن شوند.
این داروها درمانهای ضد ویروسی نام دارند و در چندین شکل مختلف عرضه می‌شوند.
فرد مبتلاء ممکن است نیاز داشته باشد تا بین ۱ تا ۳ دارو در روز مصرف کند، که این تعداد را شرایط هر بیمار مشخص می‌کند.
در شکل ایده‌آل اگر بیمار درمان را بر مبنای دستورالعمل انجام دهد ویروس دچار توقف در تکثیر میشود و سیستم ایمنی خواهد توانست با باقی مانده ویروس مقابله کند.
سطح ویروس ممکن است محو شود زیرا دیگر قابل کشف نیستند. در هر حال، HIV در بدن باقی میماند، و اگر بیمار مصرف دارو را متوقف کند، ویروس HIV دوباره تکثیر خود را شروع خواهد کرد.
دورنما
علایم HIV می‌تواند شبیه به بیماریهای دیگری باشد. علایم اولیه در این بیماری برای مثال به علایم آنفولانزا شبیه است.
زنان همچنین ممکن است در ادامه به شکل مکرر دچار علایم دیگری مثل عفونتهای مخمری واژن شوند.
هر فردی که ظن ابتلاء به HIV در مورد وی مطرح است باید برای انجام تست به پزشک مراجعه کند.
به لطف درمانهای خلاقانه موجود مردم می‌توانند HIV را بسیار شبیه به هر اختلال مزمن دیگری مدیریت کنند. این درمان می‌تواند از بروز علایم مرحله بعدی بیماری (ایدز / AIDS) پیشگیری کند.
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼