تاخیر در رشد حرکتی، تجربه مادران نوزادان رفلاکسی

بسیاری از والدین سوال دارند که آیا رفلاکس (برگردان) باعث ایجاد تاخیر در مهارتهای حرکتی در نوزادان می شود یا خیر.

بسیاری از والدین سوال دارند که آیا رفلاکس (برگردان) باعث ایجاد تاخیر در مهارتهای حرکتی در نوزادان می شود یا خیر. این یک سوال بزرگ و یک نگرانی مشترک است که در بسیاری از مادران و پدران دارای کودک مبتلا به رفلاکس مشترک است.

توصیه های پزشکی کودکان مبتلا به رفلاکس

والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ یک کودک مبتلا به رفلاکس ممکن است زمان زیادی را صرف مراقبت از او کنند. اغلب پزشکان توصیه می کنند که یک نوزاد را به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر بعد از هر وعده غذایی صاف و عمودی نگه دارید. به نظر می رسد که بسیاری از نوزادان دارای رفلاکس در این شرایط آرام تر می شوند و اغلب نیاز است تا به مدت طولانی در روز و شب به این حالت نگاه داشته شوند. دیگر رفلاکسرها ممکن است نیاز به قرار دادن به پشت در موقعیتی مانند یک گهواره یا حامل کودک داشته باشند.

مشکلات کودک مبتلا به رفلاکس

مشکل عمده این حالت هم این است که وقتی یک کودک مبتلا به رفلاکس دائماً در اینگونه موقعیتها نگهداری می شود، فرصت کمتری برای قرار گرفتن در موقعیت های دیگر و استفاده از ماهیچه هایش دارد. بعضی از نوزادان حتی ممکن است به سبب نگه داشتن سرشان در موقعیت عمودی، یک نقطه تخت در پشت سرشان ایجاد شود و یا یک نقطه خاص سرشان در اثر خوابیدن دائم به پشت، تاس شود. والدین اغلب شکایت می کنند که کودک مبتلا به رفلاکس آنها نمی تواند بر روی شکم خود قرار بگیرد، زیرا ناراحتی و استفراغ او افزایش می یابد.

تاثیرات رفلاکس روی کودک

در برخی فرهنگ ها، نوزادان اغلب در خلال دوران کودکی قنداق می شوند و در دوران پس از زایمان تا زمانی که یاد بگیرند که راه بروند، با وسایلی مانند آغوشی و حامل کودک جابجا می شوند. کودکانی که قنداق شده اند ممکن است در رسیدن به نقاط عطف حرکتی تاخیری موقت داشته باشند و از سوی دیگر ممکن است برخی از این مهارت ها به گونه ای جهشی رشد و تحقق یابد.

هنگامی که به یکباره کودک دارای فرصت هایی برای حرکت شود، به نظر می رسد با یک جهش بزرگ و سرعتی مضاعف مهارتهایش را به دست خواهد آورد. یک روز کودک را در حال تلاش برای ایستادن نظاره می کنید و چیزی که بعداً می بینید، این است که او در حال راه رفتن است.کودک مبتلا به رفلاکس نیازمند مراقبت بیشتری از سمت والدین می باشد.

مثالی در این زمینه

زنی اظهار می کرد که همه بچه هایش در ۱۵ تا ۱۷ ماهگی به راه رفتن افتادند و او اکنون مطمئن بود که این امر به دلیل این واقعیت است که او آنها را بدون وقفه همه جا با حامل کودک حمل می کرد. در این اواخر او در مورد راه رفتن آنها نگران بود و مدام آنها را با بچه های دیگر که در حال راه رفتن و دویدن بودند، مقایسه می کرد.

اما امروزه ثابت شده است که کسب زودهنگام یا دیرهنگام مهارت های حرکتی ارتباطی به نوع حرفه ای و پیشرفته آن در آینده ندارد. مثلاً یک کودک که زود راه می افتد لزوماً به یک بازیکن حرفه ای فوتبال تبدیل نمی شود و کودکی که با تاخیر راه می افتد نیز در آینده چلاق نخواهد بود.

تجربه مادران کودکان رفلاکسی

مادران بسیاری از فرزندان دارای رفلاکس، می گویند که بچه هایشان به سبب کمتر خوابیدن روی شکم، در یادگیری مهارتهای حرکتی مربوط به خزیدن و راه رفتن کند هستند و شاید نیاز باشد که به سبب مقابله با این مساله گاهی موقعیت آنها را تغییر داد. گاهی مشکل کندی پیشرفت در این مهارتها، خود مساله ای بزرگتر از رفلاکس به نظر می رسد. ناخوشایندی دیگر نیز این خواهد بود که شما نوزادان دیگر را در اطراف خود می بینید که در ۹ ماهگی راه می روند و شما باید چند ماه دیگر صبر کنید و کودک نوپای خود را تمرین دهید تا اینکه او خودش بتواند راه برود.

اگر شما در مورد تاخیر پیشرفت در مهارتهای حرکتی کودکتان به سبب رفلاکس او نگران هستید، انتقال مشاهدات خود به دکتر، همواره ایده ای خوب است. در حالی که اکثر نوزادان فقط به محض اینکه رفلاکس آنها بهتر شود، بلافاصله فعالیت هایی برای تحرک دارند، اما در مورد تعداد کمی از آنها عواقب ناخوشایندی مانند کج شدن سر به یک سمت و متعاقباً کجی گردن محتمل است. در مواردی معدود یک الگوی سختی و یا سستی عضلانی به نام تونوس ماهیچه ای بالا و پایین که بر تمام ماهیچه های بدن تأثیر می گذارد پیش می آید.

تونوس ماهیچه‌ای انقباض خفیف و پیوسته ماهیچه است که در ماهیچه‌های اسکلتی باعث حفظ وضعیت ظاهری بدن می‌شود و به بازگشت خون به قلب کمک می‌کند. تونوس ماهیچه ای بالا یا پایین می تواند ماهیچه های بزرگی را که برای نشستن، خزیدن و پیاده روی و همچنین ماهیچه های کوچکی را که برای خوردن و صحبت کردن مورد نیاز بدن هستند، تحت تاثیر قرار دهند.

پزشک ممکن است کودک دارای مشکلات کجی گردن یا تونوس عضلانی را به یک متخصص مغز و اعصاب یا یک متخصص فیزیوتراپی ارجاع دهد. با این حال، در اغلب موارد، مرور زمان و تمرینهای حرکتی همه چیزهایی هستند که برای حرکت کودک و رشد او لازم است.

فرهنگ سازی و بهداشت و درمان

والدین یا پزشک ممکن است یک نوزاد یا کودک نو پای دارای تاخیرهای حرکتی را به یک برنامه مداخله زودهنگام ارجاع دهند. در بسیاری کشورها یک شبکه ملی از برنامه های ارائه شده در منطقه، مدرسه یا بخش بهداشت و درمان برای ویزیت و ارزیابی نوزادان و کودکان نوپای دارای تاخیرهای حرکتی وجود دارد که اگر تاخیر رشدی شناسایی شود، تا زمانی که مورد نیاز است خدمات لازم ارائه می شود.

اگر شما در حال تلاش برای پیدا کردن یک سرویس مناسب برای کودک در این زمینه و در منطقه خود هستید، می توانید با متخصص اطفال، بخش بهداشت و درمان یا مدرسه محل خود تماس بگیرید. بعضی از برنامه ها تحت نظام آموزشی ویژه مدارس ارائه می شوند، در حالی که برخی دیگر تحت نظر اداره بهداشت قرار دارند. امیدواریم مقاله تاخیر در رشد توانایی های حرکتی کودک مبتلا به رفلاکس به شما در شناخت بیشتر این بیماری کمک کرده باشد.

منبع: سرسره