خصوصیات کودکان پنج ساله، چرا بدقلق می شوند؟

هر کودک طبیعت خاصی دارد و به شیوه ی خاص خود واکنش نشان می دهد که از بدو تولد همراه اوست.

هر کودک طبیعت خاصی دارد و به شیوه ی خاص خود واکنش نشان می دهد که از بدو تولد همراه اوست. سرشت اکثر کودکان با محیط اطراف آنها متناسب است اما ویژگی های ذاتی بعضی از افراد چنان است که سازگاری با زندگی روزمره را دشوار می سازد.

در سال ۱۹۵۶ برای اولین بار گروهی از محققان که افراد را از طفولیت تا بزرگسالی مورد مطالعه قرار داده بودند نه ویژگی را به عنوان ویژگیهای ذاتی معرفی کردند. این ویژگی ها عبارتند از :

- میزان فعالیت

- حواس پرتی

- واکنش های شدید

- نظم

- مقاومت منفی

- آستانه ی حسی

- درون گرایی و برون گرایی

- سازگاری و خلق و خو

هر یک از این ویژگی ها دامنه ای دارد و هرگاه یکجا با هم جمع شوند از کودک فردی ((بدقلق)) می سازند. کودکانی که این ویژگی ها را نشان می دهند کاملا طبیعی هستند اما برای والدینی که سعی میکنند فرزندشان با دیگر اعضای خانواده کنار بیاید شرایط دشواری ایجاد می شود.

زودرنجی ، ناسازگاری با تغییرات ، بدخلقی هنگام خرید لباس ، خواب و خوراک نامنظم و بیش فعالی این کودکان والدین را کلافه می کند. وقتی والدین سعی میکنند با روش های متداول کنترل رفتار با این مشکلات کنار بیایند نتیجه ای نمی گیرند و جنگ قدرت ها شروع میشود.

وقتی کودکان به پنج سالگی می رسند و در مهارت ها خودکفا تر می شوند ممکن است این کشمکش ها خود را در لباس پوشیدن ، شرکت در فعالیت ها عمل بر اساس انگیزه های آنی و تقسیم اسباب بازی ها نشان دهند.

بهترین راه برای آنکه بدانید آیا رفتاری که در صدد اصلاح آن هستید ذاتی است یا اکتسابی این است که ببینید آیا این ویژگی از بدو تولد با کودک همراه بوده است یا خیر.

گفته می شود کودکان بدقلق در طفولیت تند مزاج و قولنجی هستند خواب و خوراکشان نامنظم است و رفتارهای فوق العاده تند مثل جیغ کشیدن از خود نشان می دهند. اما اگر این رفتارها به تازگی بروز کرده باشد و بتوانید آن را به پیشامد خاصی مثل تنش در خانواده ، مدرسه جدید و خواهر یا برادر نورسیده ربط دهید میتوانید نتیجه بگیرید که این رفتارها ذاتی نیستند.

اگر روشهای معمول کنترل رفتار موثر واقع نشود در مقابل رفتار کودک بدقلق چه باید کرد؟ دکتر استنلی توروکی مولف کتاب ((کودک بدقلق)) و موسس برنامه ی (( کودکان مشکل دار در آمریکا)) برنامه ای پنج مرحله ای برای رفتار با این کودکان پیشنهاد میکند:

۱- رفتارهای کودک پاسخ های خود و واکنش های خانواده را بررسی کنید تا دریابید که مهم ترین رفتارهایی که باید تعییر کند کدام است.

۲- به کمک مقررات انضباطی موثر اقتدار خود را به عنوان بزرگ خانواده به دست آورید.

۳- از شیوه های موثر مدیریت بهره بگیرید.

۴- در صورت لزوم از افراد خانواده راهنمایی بخواهید.

۵- برای والدین دیگر گروه های حامی تشکیل دهید.

اولین قدم در برخورد با هر مشکل رفتاری این است که ببینید در حال حاضر میتوانید با مشکل مورد نظر برخورد کنید یا خیر؟ اگر مجبورید به فروشگاه بروید اما سرتان درد میکند و خلقتان هم تنگ است اصلا درست نیست با کودک خود مشاجره کنید که برنامه ی مورد علاقه اش را نبیند.

دوم اینکه به یاد داشته باشید شما به عنوان یک بزرگسال نباید در بند رفتار فرزند خود گرفتار شوید بلکه باید سعی کنید رفتار طبیعی خود را حفظ کنید. واکنش احساسی از خود نشان ندهید. به جای تکیه بر انگیزه ی رفتار به خود رفتار توجه کنید تا بتوانید با آن درست برخورد کنید.

ابتدا مشخص کنید که با رفتار مورد نظر باید مقابله کنید یا خیر؟ اگر فرزند شما تا حدی سر و صدا می کند اما کسی را آزار نمی دهد بهتر است یک مسکن بخورید و به اتاق دیگر بروید (مگر آنکه سر و صدا سردرد شما را تشدید کند).

منبع: کودک آنلاین