بوی تن مادر، نیاز آن برای نوزاد

بچه از نوزادی تا آخر عمرش با بوی تن مادر، صدای مادر و نفس مادر آرامش پیدا میکند،ولی هر چه بچه بزرگتر میشه نیازهای دیگه هم براش بوجود میاد و کمتر برای استشمام بوی مادر بهانه می گیره اگر این نیاز برای بچه برآورده نشه اون همچنان برای استشمام بوی تن مادر خودشو به مادر می چسبونه مثلا بچه ۵ ساله ای که سرشو می بره زیر بغل مادرش و اونو مثل گل بو میکشه این نیازش برآورده نشده...
این نیاز تا 2 سالگی وجود داره ولی بعضی مادران از این مساله غافل میشن و فقط بچه رو برای شیر دادن در آغوش میگیرن بعضی مادرها هم به فکر استراحت خودشون بیشتر هستن و موقع شیر دادن کنار بچه دراز می کشن و نقش شیشه شیر رو بازی می کنن مثل یک مجسمه .
اگر می خواین بچه ای آرام و شاد داشته باشین از نوزادی بچه رو از آغوش خودتون جدا نکنین .حتی بهتره که بچه در آغوش مادر بخوابه تا روی تختخواب ... آغوشی بهترین وسیله ای هست که باید در سیسمونی باشه یا یک چادر هم می تونه جای آغوشی عمل کنه، بچه رو تو آغوشی بذارید و سرشو بذارید روی قلب تون و به کارهاتون برسید درست مثل اینکه هنوز باردارین ... بچه با شنیدن صدای قلب مادر و استشمام بوی تنش با آرامش و امنیت می خوابه .
وقتی هم که بیداره بچه رو در حالی که بغل تون هست نوازش کنین و قربون صدقه اش برین و باهاش حرف بزنین به خصوص ستون مهره ها و سرشو بیشتر نوازش کنین ، یعنی بغل خشک و خالی برای بچه ها فایده ای نداره و اونها بیشتر احساس حقارت می کنن فکر می کنن بار اضافی هستن و احساس ضعف و ناتوانی می کنن ولی اگر بغل همراه با نوازش و بوسیدن و صحبت کردن باشه بچه فکر می کنه داره به مادرش لذت و عشق میده و احساس قدرت می کنه این احساس ها از نوزادی وجود داره هیچ وقت فکر نکنین نوزاد چیزی نمی فهمه یا معنی حرفهای شما رو نمی فهمه معنی عکس العمل شما رو نمی فهمه .
بغل کردن بچه باید اینقدر ادامه داشته باشه تا اینکه خودش بخواد از آغوش شما پایین بیاد ، هرگز اونو از خودتون جدا نکنین و به توصیه بی پایه اساس قدیمی ها هم توجه نکنین که بچه بغلی میشه لوس میشه ... بچه ای بغلی میشه که تشنه آغوش مادره بچه ای لوس میشه که تشنه محبت و عشق مادره ... متاسفانه افراد سنتی کشور ما خیلی دیر اعتقادات شونو عوض می کنن و اصلا بعضی هاشون علم و تحقیقات علمی رو قبول ندارن و آنقدر روی اعتقاد خودشون پافشاری می کنن که ما حالا حالاها درگیر سنت های غیر علمی هستیم و سالهاس بچه هامونو از نیازهای روانی شون محروم می کنیم و جز خشم و عصبانیت و اضطراب چیزی بهشون هدیه نمیدیم شاید به همین دلیل جنگ خونریزی و رفتارهای غیر انسانی در کشورهای سنتی بیشتر از کشورهاییه که از یافته های علمی سریع تر استقبال می کنند.