روش تربیت کودک در اسلام، اصولی که باید بدانید

اسلام بر روی تربیت کودکان تاکید بسیار دارد و این دوران را در تربیت شخصیت کودک بسیار مهم تلقی می کند. یکی از نکات مهم تربیت کودک در اسلام آموزش از طریق بازی است که به بازی کودک تاکید دارد.
در اسلام طبق روایات دوران کودکی به دو دوره تقسیم می شود که در هفت سالگی اول کودک را تماما آزاد گذاشته و فقط باید به بازی بپردازد و در هفت سالگی دوم نیز تربیت کودک و تعلیم ها و آموزش های او بر اساس معلومات دیدنی و مقررات زندگی صورت می گیرد. با توجه به این امر می توان دید که تربیت کودک در اسلام دارای اصولی است و نسبت به آن توجه فراوانی شده است.

تربیت کودک در اسلام:
یکی از نکاتی که در تربیت اسلامی به آن توجه می شود اجبار نکردن کودک برای انجام کاری است که صرفا خود والدین به آن علاقه دارند و اشاره می شود که کودک و فرزند شما در زمانی غیر از شما متولد شده است و با شما تفاوت هایی دارد.
شاید برخی از والدین بر اساس عدم آگاهی و تجربه درست دست به تربیت کودک می زنند و این امر می تواند فاصله و شکاف زیادی را بین آن ها ایجاد کند. در منابع تربیتی دینی و تربیت کودک در اسلام اینگونه اشاره می شود که والدین برای رفع کمبودهای تربیتی خود باید این مشکلات را از طریق مطالعه رفع کنند.

دوره ۷ سال اول زندگی کودک و نکات تربیتی آن:
این دوره با نام طلایی دوران تکوین از آن بحث می شود دورانی که با یک پرورش مذهبی به طور غریزی آغاز می شود مثل اذان گفتن در گوش نوزاد و تا مرحله ۳ سالگی ادامه دارد. از این دوران به بعد یادگیری های غریزی کودک آغاز می شود که والدین نیز می توانند از این دوران به کودک در یادگیری کمک کنند.
در این دوران ظرفیت های یادگیری کودک با تفاوت هایی از دیگران مشخص می شود در ۵ سالگی اشاره می شود که باید آموزش های مذهبی متناسب با سن همچون سجده کردن نیز ارائه شود. و در دوران ۶ سالگی باید او را با کتاب آشنا کرد.

۷ ساله دوم زندگی:
این دوره از تربیت کودک در اسلام مختص پروروش دینی است که خوب متناسب با شرایط آن دوران وده است و در آن زمان آموزش دینی و شیوه زندگی مورد تاکید بوده است. در این دوران کودک باید بر اساس تکلیف عمل کند و وظایف خود را به خوبی انجام دهد.
در این دوران آموزش هایی همچون نماز خواندن و روزه گرفتن انجام می شود که احکام مخصوص به خود را دارد. از ۱۲ سالگی به بعد آموزش های اصولی اخلاق، شریعت و آداب و رسوم صورت می گیرد و کودک باید احترام گذاشتن به دیگران و پذیرش مسوئلیت را آموزش ببیند.
در هر یک از این دوران کودک دارای احساس های گوناگونی همچون کنجکاوی، میل و رغبت، غرور و خود پسندی و … است که هر یک از این عوامل نیز باید به آن ها پاسخ داده شود.
۱- فطرت کودک:
فطرت کودک اشاره به غریزی بودن برخی از آموزش ها دارد و اینگونه بیان می کند که انسان از همان ابتدای تولد فطرتی خدایی دارد. برخی دیگر از این غرایز نیز مربوط به فعالیت هایی است که به طور غریزی کودک آن ها را انجام می دهد.
۲- رغبت:
این عامل از تربیت کودک در اسلام اشاره به فعالیت هایی دارد که کودک نسبت به انجام آن رغبت دارد و گاها از والدین تقلید می کند و از سوی دیگر نیز نشان می دهد که انسان موجودی اجتماعی است.
۳- کنجکاوی:
کودک در این دوران دارای کنجکاوی هایی است که والدین باید نسبت به آن پاسخگو باشند در این دوران کودک بیشتر به دنبال یافتن علت رویدادها می باشد.