توده های پستانی خوش خیم، چه فرقی با بدخیم ها دارند؟

پستان ها از دو نوع بافت، یکی بافت محافظ (چربی و فیبرها یا رشته های الاستیکی) و دیگری غدد تولید کننده و مجاری های شیر (بافت اپیتلیان) تشکیل یافته است. حال اگر به دلیل اختلالات ژنتیکی و یا محیطی در رشد و نمو سلول ها تغییر ایجاد شود و تعدادشان به طرز خارج از کنترلی افزایش یابد، با پدیده ای به نام سرطان مواجه می شوید، که به نوبه ی خود می تواند خوش خیم و یا بدخیم باشد. این سلول ها می توانند از طریق خون و رگهای لنفاوی به دیگر ارگان ها از جمله؛ شش هاء اسکلت، کبد و ارگان های دیگر انتشار یابند، که در این صورت آنها را متاستاز یا تشکیلات توموری ثانویه می نامند.

تفاوت تومور خوش خیم و بدخیم
انواع سرطان سینه: معمولا اگر تغییرات سلولی به صورت کیست و یا تجمع فیبرها در بافت محافظ پستان باشند، خوش خیم و بی خطر (Epithelial and Stromal Tumors) می باشند. اما اگر تغییرات سلولی و توده ای تشکیل شده، به عنوان مثال در غدد تولید کننده ی شیر و مجاری آن، از دیواره شان گذشته و به بافت های مجاور نیز نفوذ کند از نوع بدخیم / کرسنیوم (carcinomna Ductul and lobular) می باشد.
اپیدمیولوژی و علل آن: سرطان سینه، بعد از سرطان ریه مهم ترین دلیل جهانی مرگ زنان در سن ۴۰ الی ۵۵ سالگی می باشد. طی گزارشی اعلام شده است که همه ساله به طور متوسط از هر ۸ زن یکی دچار سرطان سینه می شود. البته با فناوری های جدید در زمینه ی تشخیص هرچه زودتر و درمان مؤثر این بیماری، این آمار هر ساله کاهش می یابد. جالب است بدانید که گاهی مردان نیز پس از سنین ۶۰ الی ۷۰ سالگی به سرطان سینه دچار می شوند. اما میزان ابتلایشان در مقایسه با زنان بسیار ناچیز است، تنها یک درصد آمار میزان ابتلا در زنان.
از جمله عوامل مؤثر در ابتلا به سرطان سینه، سابقه ی قبلی سرطان سینه در فرد، سابقه ی مشهود سرطان سینه در فامیل، پریود زودرس، یائسگی دیررس و عدم شیردهی به طفل می باشند.
براساس مطالعات اخیر فاکتورهای دیگری از جمله چاقی، الکل، رژیم غذایی پر چربی و همچنین قرار گرفتن در معرض اشعه ی ایکس نیز به نوبه ی خود شانس ابتلا به بیماری را افزایش می دهند.
در این زمینه همچنین می توان به قرصهای استروژن دار که برای کنترل علایم یائسگی تجویز می شوند، اشاره کرد که احتمالا نقش افزاینده ای در ابتلا به سرطان دارد.
علایم معمول ترین نشانه ی سرطان سینه ایجاد یک توده ی بر آمده در پستان و یا نواحی اطراف آن، مثلا ناحیه ی زیر بغل می باشد. در صورت عدم تقارن دو پستان و یا هنگامی که پوست بخشی از آن به درون کشیده شود. همچنین فرو رفتگی نوک پستان و ترشحات خونی از آن نشانه هایی بر وجود تغییرات می باشند.
در بسیاری از موارد تغییرات سرطانی به قدری کوچک و ناچیز هستند که تنها با استفاده از ماموگرافی (آزمایش و بررسی پستان با اشعه ی ایکس) می توان آنها را تشخیص داد. بسیاری از تغییرات غده ای هیچ گونه دردی را در سینه ایجاد نمی کنند. به همین دلیل ممکن است هنگام تشخیص بیماری امید کمتری به بهبود آن باشد.
تشخیص و جلوگیری از سرطان سینه: این بیماری به کمک معاینات طبی، ماموگرافی و همچنین آزمایشات سلولی از ناحیه ی تغییر یافته شده، تشخیص داده می شود. ماموگرافی (پستان نگاری) به تمام زنان پنجاه تا هفتاد ساله توصیه می شود. اگر در حین ماموگرافی جسم سختی در سینه پیدا شود از آن نمونه برداری شده، سپس برای تشخیص نوع آن به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده میشود. پزشک مربوطه معمولا باید از اندازه و نوع تغییرات سلولی و نیز شیوع یا عدم شیوع آن به غدد لنفاوی در جریان باشد تا بتواند وخامت و نوع درمان آن را تعیین کند.
از آن جا که دلیل ابتلا به این عارضه در بسیاری از موارد ناشناخته می ماند، توصیه ی مناسبی نیز برای پیش گیری از آن نمی توان کرد. اما شایان ذکر است که اگر این تغییرات در مراحل ابتدایی سرطان شناسایی شوند، احتمال بهبودی کامل و یا درمان مؤثر آن بیشتر خواهد بود. پس فراموش نکنید که سینه های خود را به طور مرتب جلوی آینه خودآزمایی کنید.
بهترین روش برای تشخیص سرطان سینه این است که یک روز معین درهر ماه پس از دوران پریود که دیگر سینه ها سفتی موضعی خود را از دست داده اند، آنها را با صابون کفی کرده، دست مربوطه را بالا برده پشت سر بگذارید و با نوک انگشتان دست دیگر با حرکات دایره وار و ملایم به بررسی همه قسمت های سینه بپردازید. از نوک پستان شروع کرده و کم کم تا حاشیه های بیرونی پستان و زیر بغلها حرکات را ادامه دهید و به دنبال نقاط سخت و گلوله شده در پستان و گره های لنفی بگردید.
هم چنین می توانید با مشاهده ی دقیق بروز تغییرات در حاشیه و کناره های پستان، اختلاف اندازه و شکل پستان را در نظر بگیرید.