تشخیص راشیتیسم در نوزادان، یک روش ساده

راشیتیسم یک اختلال اسکلتی است که از کمبود ویتامین D، کلسیم، یا فسفات ناشی می شود. این مواد مغذی برای رشد استخوان های قوی و سالم مهم هستند. افراد مبتلا به راشیتیسم ممکن است دارای استخوان های ضعیف و نرم، کم رشد کرده، و در موارد شدید، دفرمه شدن شکل های اسکلتی باشند.
ویتامین D به بدن شما کمک می کند تا کلسیم و فسفات را از روده ها جذب کند. شما می توانید ویتامین D را از محصولات غذایی مختلف، از جمله شیر، تخم مرغ و ماهی بخرید. بدن شما هم چنین ویتامین را وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرید، تولید می کند.
کمبود ویتامین D برای بدن شما جذب میزان کافی کلسیم و فسفات را سخت می کند. وقتی این اتفاق می افتد بدن هورمون های را تولید می کند که باعث ایجاد کلسیم و فسفات می شوند تا از استخوان هایتان آزاد شوند. وقتی استخوان های شما فاقد این مواد معدنی هستند، ضعیف و نرم می شوند.
راشیتیسم در کودکانی است که بین ۶ تا ۳۶ ماه سن هستند و خیلی شایع است. کودکان در بالاترین خطر راشیتیسم قرار دارند، زیرا آن ها هنوز در حال رشد هستند.
کودکان اگر در یک منطقه کم نور خورشید زندگی کنند، رژیم غذایی گیاهی داشته باشند، یا محصولات لبنی را مصرف نکنند ممکن است به اندازه کافی ویتامین D دریافت نکنند. در برخی موارد، شرایط هم موروثی است.

عوامل خطر برای راشیتیسم، عبارتند از
سن:
راشیتیسم در کودکانی که بین ۶ تا ۳۶ ماه سن دارند، شایع است. در این دوره زمانی، کودکان معمولاً رشد سریعی را تجربه می کنند. این زمانی است که بدن آن ها به کلسیم و فسفات بیشتر نیاز دارد تا استخوان های آن ها را تقویت و توسعه دهد.
رژیم:
اگر رژیم غذایی گیاهی داشته باشید که شامل ماهی، تخم مرغ یا شیر نباشد، شما ریسک بالاتری برای توسعه راشیتیسم دارید. اگر در هضم شیر مشکل دارید و یا آلرژی به شکر (لاکتوز) دارید، شما هم در خطر هستید.
کودکانی که تنها از شیر مادر تغذیه می کنند، ممکن است در ویتامین D دچار کمبود شوند. شیر مادر حاوی ویتامین D کافی برای جلوگیری از راشیتیسم نیست.
رنگ پوست:
کودکان کشورهای آفریقایی، جزایر اقیانوس آرام و نزول خاورمیانه در بالاترین خطر ابتلا به راشیتیسم قرار دارند زیرا پوست تیره ای دارند. پوست تیره به اندازه پوست روشن تر به نور خورشید واکنش نشان نمی دهد، بنابراین ویتامین D کمتری تولید می کند.
مکان جغرافیایی:
بدن های ما وقتی در معرض نور خورشید قرار دارند، ویتامین D بیشتری تولید می کنند، بنابراین اگر در یک منطقه با نور خورشید کمی زندگی کنید، در معرض خطر بیشتری قرار می گیرید. اگر در ساعات روز در داخل خانه کار کنید، در خطر بالاتری نیز هستید.
ژن ها:
یک شکل از راشیتیسم را می توان به ارث برد. به این معنی است که این اختلال از طریق ژن ها به ارث برده می شود. این نوع به نام راشیتیسم موروثی شناخته می شود که کلیه ها را از جذب فسفات منع می کند.

علائم راشیتیسم چیست؟
نشانه های راشیتیسم، عبارتند از:
-درد یا حساسیت در استخوان های بازو، پاها، لگن و یا ستون فقرات
-رشد کم و قامت کوتاه
-شکستگی های استخوان
-گرفتگی عضلات ماهیچه
دفرمه بودن دندان ها، مانند:
-به تاخیر افتادن تشکیل دندان
-سوراخ در مینا
-آبسه
-نقص در ساختار دندان
-افزایش تعداد خرابی ها
ناهنجاری های اسکلتی، از جمله:
-یک جمجمه عجیب به شکل عجیبی
-پاپرانتزی، یا پاهایی که خم می شوند،
-برامدگی در قفسه سینه
-استخوان سینه برجسته
-ستون فقرات قوس دار
-دفرمگی لگن
اگر کودک شما علائم راشیتیسم را نشان می دهد، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر این اختلالات در طول دوره رشد کودک درمان نشود، کودک ممکن است به قد کوتاهی پایان دهد. در صورتی که این اختلال درمان نشود، دفرمگی می تواند دائمی شود.

راشیتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟
ممکن است پزشک بتواند راشیتیسم را با انجام یک معاینه فیزیکی تشخیص دهد. آن ها با فشار شدید بر روی استخوان ها به دنبال حساسیت و یا درد در استخوان ها خواهند بود. پزشک شما همچنین ممکن است برخی تست های خاص را تجویز کند تا تشخیص بیماری زا را انجام دهند، از جمله:

آزمایش های خون برای اندازه گیری میزان کلسیم و فسفات در خون
اشعه های ایکس استخوان برای بررسی تغییر شکل استخوانر موارد نادر، نمونه برداری از استخوان انجام خواهد شد.

راشیتیسم چگونه درمان می شود؟
درمان راشیتیسم بر جای گزینی کمبود ویتامین و یا مواد معدنی در بدن تمرکز دارد. این کار بیشتر علایم مرتبط با راشیتیسم را حذف خواهد کرد. اگر فرزند شما کمبود ویتامین D دارد، دکتر شما احتمالاً از شما می خواهد تا در صورت امکان او را در برابر نور خورشید بیرون ببرید.
آن ها همچنین او را به مصرف محصولات غذایی غنی از ویتامین D، مانند ماهی، کبد، شیر و تخم مرغ تشویق خواهند کرد.همچنین کلسیم و مکمل های ویتامین D نیز می توانند برای درمان راشیتیسم مورد استفاده قرار گیرند.
در مورد مقدار مناسب از پزشک خود سوال کنید، چون می تواند براساس اندازه کودک شما متفاوت باشد. بیش از حد ویتامین D و یا کلسیم می توانند ناامن باشند.
اگر دفرمه شدن شکل های اسکلتی وجود داشته باشند، کودک شما ممکن است به بند ها بریس هایی نیاز داشته باشد تا استخوان ها را در شکل درستشان قرار دهند. در موارد حاد، کودک شما ممکن است نیاز به عمل اصلاحی داشته باشد.
برای راشیتیسم موروثی، ترکیبی از مکمل های فسفات و سطوح بالای یک شکل ویژه ویتامین D برای درمان این بیماری مورد نیاز است.

بعد از درمان راشیتیسم چه انتظاری می توان داشت؟
افزایش ویتامین D، کلسیم و سطوح فسفات به اصلاح این اختلال کمک خواهد کرد. اکثر کودکان مبتلا به راشیتیسم شاهد بهبود در حدود یک هفته هستند.
در صورتی که راشیتیسم اصلاح شود و کودک هنوز جوان است، تغییر شکل می دهد و یا در طول زمان ناپدید می شود. با این حال، اگر اختلال در طول دوره رشد کودک درمان نشود، دچار تغییر شکل استخوانی می شوند.

چگونه می توان از راشیتیسم جلوگیری کرد؟
بهترین راه برای جلوگیری از راشیتیسم داشتن یک رژیم غذایی است که شامل مقادیر کافی کلسیم، فسفر و ویتامین D است. افراد مبتلا به اختلالات کلیوی باید مقادیر کلسیم و فسفات خود را به طور منظم توسط پزشکان خود مورد نظارت قرار دهند.
اغلب بزرگسالان به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار می گیرند. مهم است توجه داشته باشید که نور خورشید زیادی می تواند به پوست شما آسیب برساند و باید از کرم ضد آفتاب برای جلوگیری از سوختگی و آسیب پوست استفاده شود.
گاهی اوقات استفاده از ضد آفتاب می تواند پوست شما را از تولید ویتامین D دور کند، بنابراین خوردن غذاهایی که حاوی ویتامین D هستند، مفید است.

عوامل خطر راشیتیسم
عواملی که می توانند ریسک ابتلا کودکتان را افزایش دهند، عبارتند از:
پوست تیره:
وست تیره نسبت به نور خورشید به اندازه پوست روشن تر واکنش نشان نمی دهد، بنابراین ویتامین D کمتری تولید می کند.
عرض های شمالی:
کودکانی که در مکان های جغرافیایی زندگی می کنند که در آن ها آفتاب کمتری وجود دارد، در معرض خطر بالاتر قرار دارند.
کمبود ویتامین D مادر در دوران بارداری:
کودکی که با کمبود شدید ویتامین D به دنیا می آید، ممکن است با علائم راشیتیسم یا رشد آن ها در چند ماه پس از تولد به دنیا بیاید.

عوامل و علل ایجاد راشیتیسم کودکان
زایمان زودرس:
نوزادانی که قبل از تاریخ مقرر متولد می شوند، احتمال بیشتری دارند که راشیتیسم را توسعه دهند.
شیردهی:
شیر مادر حاوی ویتامین D کافی برای جلوگیری از راشیتیسم است.نوزادانی که شیر مادر نمی خورند، باید قطره ویتامین D دریافت کنند.
داروها:
انواع خاصی از داروهای ضد تشنج و داروهای ضد ویروسی، که برای درمان عفونت های HIV استفاده می شوند، به نظر می رسد در توانایی بدن برای استفاده از ویتامین D اختلال ایجاد می کنند.

مشکلات راشیتیسم
راشیتیسمی که درمان نشده است، می تواند منجر به موارد زیر شود:
-رشد نادرست
-ستون فقرات خمیده
-استخوان های دفرمه
-نقص های دندان
-تشنج

پیش گیری از راشیتیسم
قرار گرفتن در معرض نور خورشید بهترین منبع ویتامین D را فراهم می کند. در بیشتر فصل ها، ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بودن در معرض آفتاب نزدیک ظهر کافی است. با این حال، اگر پوست تیره است، و یا اگر در عرض های جغرافیایی شمالی زندگی می کنید، ممکن است قادر به گرفتن ویتامین D به اندازه کافی از نوردهی خورشید نباشید.

چگونگی پیشگیری از ابتلا به راشیتیسم در کودکان
برای جلوگیری از راشیتیسم، اطمینان حاصل کنید که کودک شما غذاهایی را می خورد که شامل ماهی چرب، ماهی چرب، روغن ماهی و زرده تخم مرغ است یا این که با ویتامین D جایگزین شده است، مانند:
-شیر خشک
-نان
-شیر، اما نه غذاهایی که از شیر تهیه می شوند، مانند ماست و پنیر
-آب پرتقال
برچسب ها را بررسی کنید تا محتوای ویتامین D را از غذاهای تقویت شده مشخص کنید. اگر باردار هستید از پزشک خود درباره مصرف ویتامین D سوال کنید.
از آنجا که شیر انسان تنها حاوی مقدار کمی از ویتامین D است، همه کودکانی که از شیر مادر تغذیه می شوند، باید ۴۰۰ واحد بین المللی و (IU) به صورت روزانه ویتامین D دریافت کنند. توصیه می شود نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می شوند و یا آن هایی که کم تر از ۳۳.۸ اونس (۱ لیتر) شیر می نوشند، باید مکمل ویتامین D مصرف کنند.

تشخیص راشیتیسم
در طی یک آزمایش، پزشک به نرمی بر روی استخوان های کودک فشار وارد خواهد کرد و به دنبال چیزی غیر عادی خواهد بود. او به کودک شما توجه خاصی خواهد کرد:
جمجمه:
نوزادانی که راشیتیسم دارند، اغلب استخوان های جمجمه نرم تری دارند و ممکن است در بسته شدن نقاط نرم تاخیر داشته باشند.
پاها:
در حالی که حتی کودکان سالم نیز کمی پاپرانتزی هستند، یک قوس و خم اغراق آمیز در پاها با راشیتیسم رایج است.
قفسه سینه:
برخی از کودکان مبتلا به راشیتیسم در قفسه سینه شان، ناهنجاری هایی را دارند که ممکن است پهن و صاف شود و باعث بیرون کشیدن شکم آن ها شود.
مچ دست و مچ پا:
کودکانی که راشیتیسم دارند، مچ دست و پایشان بزرگ تر و یا ضخیم تر از حد معمول است. اشعه های ایکس استخوان های آسیب دیده می توانند دفرمگی استخوان را آشکار کنند.
تست های خون و ادرار می تواند تشخیص راشیتیسم را تایید کرده و بر پیشرفت درمان نظارت داشته باشد.

درمان راشیتیسم
بیشتر موارد راشیتیسم را می توان با مکمل های ویتامین D و کلسیم مورد درمان قرار داد. پزشک بر پیشرفت او با اشعه ایکس و آزمایش خون نظارت خواهد کرد.
جراحی و روش های دیگر:
برای برخی موارد انحراف پاها ئ ستون فقرات، پزشک ممکن است یک آمادگی ویژه برای تعیین موقعیت بدنی تان به طور مناسب برای رشد استخوان ها داشته باشد. تغییر شکل های اسکلتی بیش از حد ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.