۱۹۹۱۰۶
۲۱۰۷
۲۱۰۷
پ

اختلالات اضطرابی در کودکان، علائم و نشانه ها

اختلال های اضطرابی انواع مختلفی دارد و دلیل ترس و نگرانی های شدید در کودک است و باعث تغییراتی در رفتار کودک، خواب، خوراک یا حالت رفتاری او می شود.

اختلال های اضطرابی انواع مختلفی دارد و دلیل ترس و نگرانی های شدید در کودک است و باعث تغییراتی در رفتار کودک، خواب، خوراک یا حالت رفتاری او می شود.

انواع اختلال های اضطرابی چیست؟
انواع مختلفی از اختلال اضطرابی می تواند بر روی کودکان و نوجوانان تاثیر بگذارد که شامل موارد زیر است :
اختلال اضطراب فراگیر(GAD)
این نوع اختلال باعث می شود کودک تقریبا هر روز، به خاطر همه چیز نگران باشد. بچه های دارای این اختلال بیش از حد در مورد چیزهایی نگران هستند که بچه های دیگر هم بابت آن ها نگرانی دارند، چیزهایی مثل تکالیف، امتحانات یا اشتباه کردن.
با این اختلال، بچه ها بیشتر نگران هستند و اغلب اوقات در مورد هر چیزی ناراحت هستند. برای مثال آن ها در مورد زنگ تفریح، وقت نهار، مهمانی های تولد، بازی با دوستان، یا سوار شدن به اتوبوس مدرسه نگران هستند.
این بچه ها ممکن است در مورد جنگ، آب و هوا یا حتی آینده نگران شوند یا در مورد اشخاصی که دوست دارند و یا در مورد امنیت، بیماری و حتی صدمه دیدن.
داشتن اختلال اضطراب فراگیر، تمرکز داشتن را در مدرسه سخت می کند. چون با این اختلال همیشه در ذهن کودک نگرانی وجود دارد. این اختلال باعث می شود تا به سختی آرامش داشته باشند و تفریح کنند، به خوبی غذا بخورند یا شب ها راحت بخوابند. حتی ممکن است خیلی از روزهای مدرسه را غیبت کنند چون می ترسند، نگران هستند مریض شوند یا خسته شوند.
بعضی از بچه های دارای این اختلال همیشه خود را نگران نگه می دارند. بعضی دیگر در مورد نگرانی هایشان با والدین یا یکی از معلم ها صحبت می کنند.
شاید بارها و بارها در مورد اینکه ممکن است چیزی که نگرانش هستند پیش بیاید سوال می کنند. اما برایشان سخت است که احساس راحتی داشته باشند و اینکه هر چه والدینشان بگویند هیچ اهمیتی ندارد.
اختلال اضطراب جدایی (SAD)
برای نوزادان و بچه های خیلی کوچک کاملا طبیعی است که دفعات اول نگران جدا شدن از والدین شان باشند. اما به زودی یاد خواهند گرفت که با مادربزرگ، پدربزرگ، پرستار یا معلمشان بمانند و این حس را در خانه یا مهدکودک یا مدرسه نیز داشته باشند.
اما زمانی که کودکان با ترس جدا شدن از والدین کنار نیایند به آن اختلال اضطراب جدایی گفته می شود. هر قدر این بچه ها بزرگتر می شوند، احساس اضطراب بیشتری در مورد دور بودن از خانه یا والدین دارند. حتی خیلی از روزهای مدرسه را از دست می دهند.
شاید بگویند که بسیار مریض و ناراحت هستند که نمی توانند به مدرسه بروند، شاید به پدر و مادر بچسبند، گریه کنند یا از رفتن به مدرسه، ماندن در خانه دوست، یا قرار های دوستانه یا دیگر فعالیت ها بدون حضور والدین خودداری کنند. در خانه نیز با تنهایی خوابیدن مشکل دارند. اگر والدینشان نزدیکشان نباشد در اتاقی در خانه تنها نمی مانند.
ترس های اجتماعی (اختلال اضطراب اجتماعی)
کودکان با داشتن ترس های اجتماعی، از هر چیزی که دیگران در موردش فکر خواهند کرد یا صحبت خواهد کرد می ترسند. همیشه نگران این هستند که چیزی بگویند یا حرفی بزنند که شرم آور باشد و خجالت بکشند.
نگران این هستند که به نظر عجیب غریب بیایند، دوست ندارند مرکز توجه دیگران باشند، دوست ندارند دیگران به آن ها توجه کند، به خاطر همین هیچ گاه در کلاس، دستشان را بالا نمی برند.
اگر در کلاس اسمشان خوانده شود به خاطر ترسشان نمی توانند جواب دهند. با داشتن ترس های اجتماعی، حضور در کلاس یا فعالیت های گروهی با هم کلاسی ها می تواند باعث ترس شدید در آن ها شود.
ترس های اجتماعی می تواند باعث شود کودکان و نوجوانان از دوستان یا مدرسه دوری کنند. قبل و حین مدرسه ممکن است احساس مریضی یا خستگی کنند.
شاید در کنار اضطراب از تاثیرات بدنی ای که دارند شکایت کنند. برای مثال فکر کنند که قلبشان تند می زند یا نفس کم می آورند، شاید حس ورجه ورجه داشته باشند و نتوانند یک جا بنشینند، احساس می کنند که صورتشان داغ شده یا گر گرفته است و گاهی احساس لرز و گیجی کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان
اختلال خاموشی انتخابی (SM)
این نوع شدید از ترس های اجتماعی باعث می شود بچه ها به قدری بترسند که نتوانند حرف بزنند. این بچه ها می توانند صحبت کنند و در خانه با افراد صمیمی حرف می زنند، اما در مدرسه، با دوستان یا مکان های دیگر که این ترس را دارند از صحبت کردن خودداری می کنند.
فوبیای (هراس) خاص
برای بچه های کوچک نرمال است که از تاریکی، هیولاها، حیوانات بزرگ یا صداهای بلند همانند رعد و برق یا آتش بازی بترسند. اغلب اوقات وقتی بچه ها می ترسند، بزرگترها می توانند به آن ها کمک کنند تا احساس امنیت و آرامش دوباره داشته باشند.
اما فوبیا ترسی شدیدتر است و شدت آن بیشتر است و برای چیزهای خاصی بیشتر ادامه می یابد. با داشتن فوبیا ، کودک از چیزهایی که می ترسد، وحشت می کند و سعی می کند تا از آن ها دوری کند. اگر آن ها نزدیک چیزی باشند که از آن می ترسند احساس وحشتناکی به آن ها دست می دهد و به سختی آرام می شوند.
با داشتن یک فوبیای خاص، کودکان ترس شدیدی از چیزهایی مثل حیوانات، عنکبوت ها، سوزن و آمپول ، خون، بالا آوردن، صاعقه، افراد محلی و یا تاریکی دارند. فوبیا باعث می شود از رفتن به مکان هایی که ممکن است چیزهایی که می ترسند را ببینند، پرهیز کنند. برای مثال، کودکی که ترس از سگ دارد هیچ وقت به پارک یا خانه دوستی که ممکن است سگ داشته باشند نمی رود.

علائم و نشانه های انواع اختلال اضطرابی چیست؟
ممکن است والدین یا معلمان، علائمی را در کودک یا نوجوان ببینند که نشان می دهد او مضطرب است. برای مثال، کودکی ممکن است یک جا بماند، مدرسه نرود، یا گریه کند. آن ها ترسیده یا غمگین به نظر می رسند یا از انجام کارها یا حرف زدن با دیگران امتناع می کنند.
کودکان و نوجوانان دارای اضطراب چیزهایی را احساس می کنند که دیگران نمی توانند ببینند که باعث می شود بترسند، نگران شوند و یا عصبی شوند.
همچنین این ترس بر بدن آن ها نیز می تواند تاثیر بگذارد. شاید احساس لرز، عصبی شدن یا کمبود نفس داشته باشند. شاید با یک صورت گر گرفته، دست های عرقی، دهان خشک یا تند زدن قلبشان احساس دلشوره داشته باشند.
علائم اضطراب، نتیجه ی واکنش " جنگ و گریز" است و واکنش طبیعی بدن نسبت به خطر است. این واکنش شیمیایی، ما را برای مواجهه با خطر واقعی آماده می کند که بر ضربان قلب، تنفس، ماهیچه ها، اعصاب و سیستم گوارش تاثیر می گذارد.
این واکنش به معنای محافظت از ما در برابر خطر است اما با اختلال اضطراب، واکنش جنگ و گریز بیش از حد فعال می شود و وقتی هیچ خطر واقعی ای در حال اتفاق افتادن نیست شروع می شود.

دلایل انواع اختلال اضطرابی چیست؟
چیزهای زیادی باعث واکنش بیش از حد جنگ و گریز در بدن می شود که در نهایت منجر به اختلال اضطراب می شود که شامل موارد زیر است:
ژنتیک
بچه ای که یکی از والدینش این اختلال را دارد بیشتر احتمال دارد که دچار شود. کودکان ممکن است ژن هایی را به ارث ببرند که آن ها را در معرض اضطراب قرار دهد.
حالت شیمیایی مغز
ژن ها مسیر فعالیت های شیمیایی را برای مغز آسان می کند که به آن پیام رسان عصبی می گویند. اگر فعالیت شیمیایی مغز به درستی کار نکند یا مقدار آن کم باشد باعث اضطراب می شود.
شرایط زندگی
چیزهایی که در زندگی یک کودک اتفاق می افتد می تواند استرس زا باشد و مواجهه با آن سخت باشد. از دست دادن، بیماری های جدی و مرگ کسی که دوستش دارند، خشونت یا سوء استفاده می تواند منجر شود که بعضی از بچه ها مضطرب شوند.
رفتارهای یادگیری
بزرگ شدن در خانواده ای که افراد دیگرش همیشه در حال ترس و اضطراب هستند می تواند به کودک یاد دهد که بترسد.

انواع اختلال اضطرابی چطور تشخیص داده می شود؟
این اختلال می تواند توسط یک متخصص آموزش دیده، تشخیص داده شود. آن ها با شما و کودکتان صحبت می کنند، سوال می پرسند و با دقت به حرفتان گوش می دهند.
آن ها از شما می پرسند اغلب چطور و چه زمانی اضطراب و ترس های کودکتان اتفاق می افتد. این کار به آن ها کمک می کند که نوع اختلال اضطرابی را تشخیص دهند.
کودک یا نوجوان دارای این اختلال باید به طور منظم چکاپ شود. این کار کمک می کند بدانند هیچ علائم دیگری باعث این اختلال نشده است.

اختلال اضطرابی چگونه درمان می شود؟
اغلب اوقات، این اختلال با رفتار درمانی شناختی (CBT) درمان می شود. این درمان یک نوع گفتار درمانی است که به والدین، کودکان و نوجوانان یاد می دهد تا نگرانی ها، ترس و اضطرابشان را مدیریت کنند.
CBT به بچه ها یاد می دهد که آن چیزی که فکر می کنند و انجام می دهند، بر چیزی که احساس می کنند اثر می گذارد. در گفتار درمانی شناختی بچه ها یاد می گیرند، وقتی از چیزی که می ترسند دوری نمایند، آن ترس ها قوی تر می شوند. آن ها یاد می گیرند که وقتی با ترسی مواجهه شوند، ترس ضعیف و ضعیف تر می شود تا جایی که کلا از بین برود.

در گفتار درمانی شناختی
- والدین یاد می گیرند زمانی که کودک مضطرب است بهترین پاسخ چیست. آن ها یاد می گیرند چطور به کودکان کمک کنند تا با ترس هایشان روبرو شوند.
- بچه ها یاد می گیرند مهارت هایشان را بهتر کنند تا با ترس هایشان روبرو شوند و کمتر نگران باشند.
پزشک به کودک کمک می کند تا تمرین کند، از او حمایت می کند و زمانی که تلاش می کند او را ستایش می نماید. در طول زمان، بچه ها یاد می گیرند تا با ترس هایشان مواجهه شوند و احساس بهتری داشته باشند.
آن ها یاد می گیرند تا از شرایطی که از آن ترس دارند استفاده کنند. بابت چیزهایی که یاد می گیرند به خود افتخار می کنند و بدون نگرانی های بیشمار، می توانند بر روی چیزهای دیگری تمرکز کنند، چیزهایی مثل مدرسه، فعایت های دیگر و تفریحات. گاهی اوقات دارو برای درمان اضطراب نیز استفاده می شود.

چطور می توانم به کودک خود کمک کنم؟
اگر کودک شما یکی از انواع اختلال اضطرابی را دارد در اینجا راهکارهایی برای کمک به شما وجود دارد:
- یک متخصص آموزش دیده پیدا کنید و کودک خود را برای درمان پیش او ببرید.
- اغلب اوقات با متخصص صحبت کنید و از او بپرسید چگونه می توانید بهترین کمک را به کودک خود کنید.
- به کودک خود کمک کنید با ترس هایش مواجهه شود. از متخصص بپرسید که چطور می توانید با کودک خود در خانه تمرین کنید. کودک خود را به خاطر تلاش برای روبرو شدن با ترس ها و نگرانی هایش ستایش کنید.
- به کودکان کمک کنید تا در مورد احساساتشان صحبت کنند. به آن ها گوش دهید و بگذارید بدانند که شما حرفشان را می فهمید، دوستشان دارید و آن ها را پذیرفته اید. یک رابطه خوب با شما به او کمک می کند تا نقاط قوت درونی خود را بسازد.
- کودک خود را تشویق کنید تا ابتدا قدم های کوچکی بردارند. نگذارید کودکتان تسلیم شود یا از چیزهایی که می ترسد دوری کند. به آن ها کمک کنید قدم های مثبتی رو به جلو بردارند.
- صبور باشید. برای درمان، مدت زمانی طول می کشد تا درمان اثر کند و کودکان احساس بهتری داشته باشند.

پ
منبع: سرسره

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.