عوارض دوران بارداری، هفت مورد مهم

بعضی از زنان مشکلات حین بارداری را تجربه می کنند. این عوارض می تواند سلامت مادر، سلامت جنین یا هر دو را شامل شود. عوارض دوران بارداری ممکن است حاملگی را به یک حاملگی پر خطر تبدیل کنند. مراقبت های اولیه و منظم قبل از تولد نوزاد می تواند به کاهش خطر ابتلا به مشکلات کمک کند و پزشکان را در تشخیص، درمان و یا مدیریت شرایط، قبل از این که آن ها جدی شوند، یاری رساند.

عوارض دوران بارداری
برخی از عوارض دوران بارداری عبارتند از:
1- فشار خون بالا
فشار خون بالا زمانی اتفاق می افتد که شریان هایی که خون را از قلب به ارگان های بدن حمل می کنند، تنگ می شود. این سبب افزایش فشار در شریان ها می شود. در دوران بارداری، این می تواند خون را برای رسیدن به جفت جنین، که مواد مغذی و اکسیژن را به جنین می رساند، سخت کند. کاهش جریان خون می تواند رشد جنین را کند بکند و مادر را در معرض خطر بیشتر زایمان زودرس قرار دهد.
زنان با فشار خون بالا باید قبل از اینکه باردار شوند یا در طول بارداری خود نظارت و کنترل شوند. فشار خون بالا که در حاملگی ایجاد می شود، فشار خون بارداری نامیده می شود.
به طور معمول، فشار خون بارداری در نیمه دوم بارداری رخ می دهد و پس از زایمان از بین می رود.
2- دیابت بارداری
دیابت بارداری یا حاملگی زمانی اتفاق می افتد که یک زن دیابت را قبل از بارداری نداشته است که دوران بارداری شرایط به وجود آمدن آن را ایجاد می کند. به طور معمول، بدن بخش هایی از مواد غذایی را به عنوان یک قند به نام گلوکز هضم می کند. گلوکز منبع اصلی بدن شما است. پس از هضم، گلوکز به خون شما منتقل می شود تا به بدن شما انرژی را بدهد. برای دریافت گلوکز از خون و سلول های بدن، پانکراس شما یک هورمون به نام انسولین را ایجاد می کند. در دیابت بارداری، تغییرات هورمونی در دوران بارداری موجب می شود که بدن به اندازه کافی انسولین تولید نکند یا از آن به طور معمول استفاده نکنند. در عوض، گلوکز در خون شما تشکیل می شود، که باعث ایجاد دیابت می شود، که در غیر این صورت به عنوان قند خون بالا شناخته می شود.
مدیریت دیابت بارداری با دنبال کردن یک برنامه درمان که توسط یک ارائه دهنده خدمات پزشکی ارائه می شود، بهترین راه برای کاهش یا جلوگیری از مشکلات مرتبط با قند خون بالا در دوران بارداری است. اگر کنترل نشود، می تواند منجر به فشار خون بالا از پره اکلامپسی و به وجود آمدن نوزاد بزرگ شود که خطر سزارین را هم افزایش می دهد.
۳- عفونت در بارداری
بعضی از عفونت ها می توانند در هنگام زایمان از مادر به نوزاد منتقل شوند، زمانی که نوزاد از طریق کانال تولد عبور می کند؛ عفونت های دیگر می توانند در طول حاملگی یک جنین را آلوده کنند. بسیاری از این عفونت ها می توانند پیشگیری شوند یا اینکه مراقبت بشوند و پس از زایمان درمان شوند.
برخی از عفونت ها در دوران بارداری می تواند باعث ایجاد موارد زیر باشند:
- از دست دادن نوزاد یا سقط جنین (قبل از هفته 20 حاملگی)
- وزن کم هنگام تولد
- نقص های زایمان از جمله نابینایی، ناشنوایی، بدشکلی استخوانی و ناتوانی های ذهنی
- تولد (بعد از هفته ۲۰ بارداری)
- بیماری در دوره تولد (ماه اول زندگی)
- مرگ نوزاد تازه متولد شده
- مشکلات سلامت مادران
اگر قصد دارید باردار شوید، قبل از بارداری با پزشک خود درباره واکسن های تقویت کننده برای سرفه های مرغی که همچنین واکسن واریسلا خوانده می شود و سرخجه، صحبت کنید. شما همچنین می توانید در حالی که حامله هستید بعضی از واکسن ها مانند واکسن آنفولانزا را دریافت کنید. اگر می دانید که عفونت دارید از واکسن STI استفاده کنید. با پزشک خود درباره آن صحبت کنید تا شانس ابتلا به بارداری سالم خود را افزایش دهید. آزمایش اولیه قبل از زایمان برای STI ها و سایر عفونت ها می تواند تعیین کند که آیا عفونت را می توان با دارو درمان کرد، یا اگر شما می دانید که عفونت دارید، در حین بارداری خود آن را برای پزشک خود بگوئید. درمان زودهنگام، خطر ابتلا به جنین و نوزاد را کاهش می دهد. حتی اگر عفونت درمان نشود، شما و پزشک خود می توانید اقدامات خود را برای محافظت از سلامتی و سلامت نوزاد خود انجام دهید.
4- پره اکلامپسی
پره اکلامپسی یک بیماری جدی پزشکی است که می تواند منجر به زایمان زودرس و مرگ شود. علت آن ناشناخته است، اما برخی از زنان در معرض خطر بیشتری قرار دارند. عوامل خطر عبارتند از:
- اولین حاملگی
- پره اکلامپسی در بارداری قبلی
- شرایط موجود مانند فشار خون بالا، دیابت، بیماری کلیوی
- داشتن ۳۵ سال یا بیشتر
- حمل دو یا چند جنین
- چاقی
5- زایمان زودرس
زایمان زودرس، زایمانی است که قبل از هفته ۳۷ بارداری شروع می شود. هر نوزادی که قبل از هفته ۳۷ تولد یافته است، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات سلامتی است، زیرا در بسیاری از موارد اندام هایی مانند ریه و مغز در هفته های آخر قبل از تولد (۳۹ تا ۴۰ هفته) به رشد خود ادامه می دهند. شرایط خاصی باعث افزایش خطر زایمان زودرس، از جمله عفونت، ایجاد دهانه رحم کوتاه یا تولد زودرس قبلی می شود.
پروژسترون، یک هورمون تولید شده به طور طبیعی در طول بارداری می تواند برای جلوگیری از زایمان زودرس در برخی از زنان استفاده شود. مطالعه ای که در سال 2003 به وسیله محققان NICHD انجام شد، زنانی که به آن ها مکمل پروژسترون داده شده بود، احتمال زایمان زودرس به میزان یک سوم در آن ها کاهش یافته بود.
۶- سقط جنین
سقط جنین، اصطلاحا برای توصیف از دست رفتن جنین با علل طبیعی قبل از هفته بیستم بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. نشانه ها می توانند شامل لکه یا خونریزی، گرفتگی، مایع یا بافت منتقل شده از واژن باشد. با این حال، خونریزی از واژن به این معنی نیست که سقط جنین اتفاق می افتد.
زنانی که این نشانه ها را در هر مرحله از بارداری خود مشاهده می کنند، باید با پزشک خود ملاقات کنند.
7- زایمان نوزاد مرده
از بین رفتن جنین بعد از هفته بیستم بارداری، تولد نوزاد مرده نامیده می شود. تقریبا نیمی از موارد گزارش شده پزشکان نمی توانند هیچ علتی برای از دست دادن نوزاد پیدا کنند. با این حال، شرایط سلامتی که می تواند باعث به وجود آمدن نوزاد مرده بشود، شامل کروموزوم های غیرعادی، مشکلات جنینی، رشد جنین ضعیف، مسائل بهداشتی مزمن مادر و عفونت می باشد.