بیماری هپاتیت در بارداری، منجر به سقط جنین میشود؟

یکی از دغدغه های زنانی که بیماری هپاتیت دارند، این است که آیا می‌توانند یک دوره بارداری سالم و بی‌خطری داشته باشند یا نه. حتی برخی از افراد به خاطر خطراتی که متوجه جنین می‌شود، اقدام به بارداری نمی‌کنند. از جمله سوالاتی که در این باره مطرح می‌شود این است که، آیا هپاتیت ویروسی می‌تواند باعث سقط جنین در طی دوره بارداری شود؟
در جواب این سوال باید گفت که در اکثر موارد، داشتن هپاتیت ویروسی در دوران بارداری، خطر سقط جنین یا از دست دادن حاملگی را افزایش نمی‌دهد. با این حال، عفونت ناشی از ویروس می‌تواند در طولانی مدت موجب عوارض دیگری شود که بعضی از آن ها به طور بالقوه جدی و خطرناک هستند.

هپاتیت و حاملگی
عفونت با ویروس هپاتیت A، B، C، D یا E موجب هپاتیت ویروسی می‌شود. مشخصه اصلی ابتلا به این عفونت التهاب کبد است. تاکنون مطالعات متعددی به بررسی اثرات هپاتیت بر حاملگی و سلامتی مادر همراه با جنین پرداخته است.
در شرایطی که یک زن در دوران بارداری خود مبتلا به هپاتیت شود، معمولا به ندرت خودش و جنین طی دوره حاملگی در خطر قرار می‌گیرند. هرچند که زمان ابتلا به عفونت هپاتیت نیز در بروز علایم و خطرات تاثیر گذار است. برای مثال مادرانی که طی ۳ ماهه آخر بارداری به عفونت حاد مبتلا می‌شوند احتمال زیادی دارد که زایمان زودرس را تجربه کنند.
البته در این مورد استثناء نیز وجود دارد. هپاتیت E می تواند خطر مرگ و میر هم در نوزاد و هم در زنان حامله را بالا ببرد. هر چند که این نوع هپاتیت نادر است.

هپاتیت ب و هپاتیت سی در دوره بارداری
گرچه اکثر عفونت های ویروسی هپاتیت، در دوران بارداری در کشور ایالات متحده آمریکا خطر سقط جنین یا از شکست بارداری را ندارند، اما هنوز بطور گسترده نگرانی هایی برای افراد مبتلا و کادر درمانی به وجود می‌آورد.
زنانی که مبتلا به هپاتیت B و هپاتیت C هستند بطور معمول می‌توانند ویروس و عفونت را به بدن جنین نیز منتقل کنند. در خصوص هپاتت B، آن دسته از مادرانی که به این عفونت مبتلا هستند، به احتمال ۹۰ درصد عفونت را به نوزاد خود طی دوره بارداری منتقل می‌کند. با این حال اگر هپاتیت بصورت حاد باشد، این احتمال به ۱۰ تا ۲۰درصد کاهش پیدا میکند.
اکثر نوزادانی که از مادران خود هپاتیت B دریافت می کنند، عفونت های مزمن دیگری نیز می گیرند. ۳۵ درصد این افراد بر اثر بیماری هایی مثل سیروز کبدی یا سرطان کبد از دنیا میروند.
به دلیل خطرات جدی ناشی از هپاتیت ویروسی، تمام زنان باردار باید مخصوصا بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند. نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به هپاتیت B باید در طول ۱۲ ساعت پس از تولد واکسن هپاتیت B و ایمونوگلوبولین دریافت کنند تا خطر ابتلا به عفونت مزمن در آن‌ها را به حداقل برسانند. صرف نظر از اینکه مادر آنها آلوده شده باشد یا خیر، همه نوزادان باید علیه ویروس هپاتیت B واکسینه شوند.
مادرانی که هپاتیت C دارند، به احتمال ۴ درصد کودک نیز در شک مادر به این ویروس مبتلا می شود. اگر مادر مبتلا به HIV باشد خطر ابتلا بیشتر از پیش می شود. واکسنی علیه هپاتیت C وجود ندارد، اما پزشکان می‌توانند در حین زایمان اقدامات درمانی و احتیاطی انجام دهند تا خطر ابتلا نوزاد به هپاتیت C کاهش پیدا کند و به حداقل برسد.

هپاتیت ب و هپاتیت سی در دوره بارداری
در ادامه این مقاله به ذکر چند نکته در رابطه با انواع هپاتیت خواهیم پرداخت:
برای هپاتیت A واکسن وجود دارد. این نوع از عفونت ویروسی معمولا به شکل مزمن دیده نمیشود.
هپاتیت D تنها قادر به آلوده کردن افرادی است که از قبل هپاتیت B دارند. بنابراین اگر زن باردار هپاتیت B دارد باید نگران ابتلا فرزندش به نوع D نیز باشد. اقدامات مراقبتی باید توسط کادر پزشکی حین بارداری در نظر گرفته شود.
هپاتیتE نیز به عفونت مزمن منجر نمی‌شود. لازم به ذکر است که هیچ واکسنی برای هپاتیت E وجود ندارد.
نوع بارداری هیچ تاثیری بر ابتلا به عفونت ویروسی هپاتیت ندارد. در هر دو صورت زایمان طبیعی و سزارین این قضیه صادق است.
اگر فکر می کنید که علائم هپاتیت دارید، یا اگر احساس می‌کنید که در معرض ابتلا به عفونت هستید، بلافاصله با پزشک خود در مورد آزمایش های مورد نیاز و درمان گفتگو کنید.