بازی کردن کودکان، چه تاثیری بر اخلاقشان دارد؟

بسیاری از والدین دوست دارند فرزندانی تربیت کنند که مقید به اصول اخلاقی باشند.
پرورش اخلاق آموختنی و دوران کودکی زمانی طلایی است و از آنجا که مغز در این دوران رشد سریعی دارد، نباید حتی لحظه‌ای را از دست داد.
روانشناسان امروزه دیدگاه گسترده‌تری از جهان کودک و آنچه در آن می‌گذرد را عرضه کرده‌اند و تاکید خاصی بر آموزش و پرورش دوران کودکی و نقش مهم آن در زندگی آینده کودکان دارند، به طور مثال روانشناسی به نام «بلوم» از نتیجه پژوهش‌های خود متوجه می‌شود که حدود ۵۰ درصد از هوش کودک از بدو تولد تا ۴ سالگی، حدود ۳۰ درصد از ۴ سالگی تا ۸ سالگی و ۲۰ درصد باقی‌مانده در فاصله ۸ الی ۱۷ سالگی شکل می‌گیرد.
پژوهش‌های دیگری در مورد رشد هوش کودک نشان می‌دهد، بهبود شرایط محیطی به اندازه بهبود شرایط بهداشتی و تغذیه‌ای می‌تواند بر روی رشد جسمانی فرد تاثیر داشته و آن را روز به روز بهتر گرداند.
در این راستا بازی؛ یکی از عوامل مهم است که باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد (منبع: روان‌شناسی بازی - مهجور).
از سویی جامعه‌شناسان نیز بازی را برای رشد اجتماعی کودکان ضروری می‌دانند و معتقدند که بازی، برای کودک نقش حیاتی دارد و باعث پرورش روح و انبساط خاطر کودک می‌شود و در سایه آن می‌توان صفات اخلاقی و اجتماعی فراوانی از جمله روح همکاری، دوستی، مهربانی، اخلاق و ... را به کودکان آموخت.
به اعتقاد روانشناسان، اطلاعاتی که کودک از طریق بازی کسب می‌کند، نه تنها برای زندگی فعلی‌اش، بلکه با زندگی آینده او نیز ارتباط می‌یابد.
در حقیقت بازی می‌تواند وسیله‌ای برای رشد مهارت‌های ذهنی، هوشی و اخلاقی کودک باشد.
از آنجا که کودکان هنگام انجام کارهای عملی بهتر یاد می‌گیرند، بازی‌ها و داستان‌هایی مبتنی بر اخلاق و مهربانی تهیه کنید و در کمین فرصت‌هایی برای انجام این گونه بازی‌ها باشید تا بتوانید به وسیله بازی ذهن کودک را به سمت مسایل اخلاقی سوق دهید.