اضطراب مدرسه در کودکان، چطور کم میشود؟

تحولات اساسی برای کودکان سخت است. والدین، اضطرابی که این تغییر اساسی می تواند در فرزندان ایجاد کند را دست کم می گیرند. اگرچه بازگشت به مدرسه هیجان انگیز است اما اضطراب و نگرانی هایی را نیز القا می کند که تسکین دادن شان سخت است.
اگر بچه ای خود به تنهایی با نگرانی ها دست و پنجه نرم کند آن ها می توانند شدت پیدا کنند و در پیشرفت بچه مداخله ایجاد کنند.
در مسیر پیشرفت، کودکان در سنین مختلف دل مشغولی های متفاوتی دارند. در مهدکودک نگرانی ها بیشتر حول جدایی از والدین می گذرد. در مقاطع ابتدایی تشویش ها مربوط به گیر افتادن با یک معلم بدجنس یا سختی مقطع جدید می شود.
در مقاطع بعدی نگرانی های اساسی درباره داشتن دوستان و مقبول واقع شدن است. درحالی که در تمامی سال های دبیرستان تمام نگرانی ها این است که به اندازه کافی خوب باشند.

اضطراب کودکان در مدرسه
البته تمام این دل نگرانی ها در ارتباط با چالش های اجتماعی است. با این حال اگر به این چالش ها رسیدگی نشود ممکن است در فرآیند پیشرفت تاخیر ایجاد شود.
به این معنا که بچه به جای پیشرفت کردن با فراغ خاطر، پسرفت می کند. اغلب این پسرفت ها در غالب بدخلقی، روگردانی از مدرسه، بی احترامی، کناره گیری از اطرافیان و پرخاشگری خود را نشان می دهند.
دستور العمل کمک به نگرانی های بچه برای برگشت به مدرسه ساده است. برخلاف عقیده عامه این دستور العمل نه نیاز به بحث های جدی درباره احساسات دارد و نه والدین را ملزم به هر گونه استراتژی چیدن یا حل مسئله می کند. ملزومات بزرگ کردن فرزندان بدون اضطراب، با محبت گوش سپردن به آن ها و اطمینان کردن است.
یک روان درمان کودک می گوید این تکنیک ها باعث ایجاد امنیت و اعتماد به نفس در کودکان تحت درمان او شده است و این روش ساده است.
اول به نگرانی های آن ها گوش کنید.
دوم وقتی به کودکتان که به نگرانی اش اعتراف کرد گوش دادید، برای مثال "چه می شود اگر معلم من بدجنس باشد؟"، با این نگرانی همدلی کنید. بگویید"این نگرانی بزرگی است.من درک می کنم. من می فهمم. من هم همین نگرانی را وقتی در مقطع دوم بودم داشتم."
سوم با گفتن "اگر این نگرانی درست باشد من برای کمک به تو در این مشکل این جا هستم و آماده ام ".
گفتن این جمله به بچه که نگران چیز هایی که او را مضطرب می کنند، نباشد موثر نیست چرا که کودک را با این دل مشغولی تنها می گذارد. برخلاف آن چه که بیشتر والدین معتقدند نگرانی بچه، تنها با این که والدین بگویند نگران نباشند برطرف نمی شود.
به علاوه اگر بچه ها حس کنند که نگرانی هایشان درک نمی شوند، دیگر آن ها را شفاهی اعلام نخواهند کرد. سوال "چرا کودک من با من صحبت نمی کند؟" پرسشی است که از والدین بسیاری شنیده می شود. این مشکل نیز قابل اجتناب است. با یک قلب باز با کودکان تان همدل باشید و به آن ها اطمینان دهید که تنها نیستند.