علائم بیش فعالی کودکان، تشخیص و درمان

بیش فعالی کودکان (ADHD) اختلال توجه و بیش فعالی می باشد.
افراد مبتلا به این بیماری تفاوت هایی در رشد مغزی و فعالیت مغزی دارند که موجب اختلال توجه، توانایی آرام نشستن در یک جا، و کنترل فردی ، می شود. بیش فعالی کودکان می تواند در روابط دوستانه بچه ها، خانه و مدرسه اثر بگذارد.

علائم بیش فعالی کدامند؟
همه بچه ها هر از گاهی در مسائلی مثل توجه کردن، گوش دادن و پیروی از دستورات، آرام نشستن و منتظر نوبت شدن، مشکل دارند. اما در بچه هایی که ADHD دارند، این مشکلات به مراتب سخت تر و بیشتر است.
بچه هایی که ADHD دارند ممکن است یک ، دو، سه و یا همه علائمی که در ادامه میخوانیم داشته باشتند:
بی توجهی: بچه ایی که بی توجه هستند (به آسانی حواس آنها پرت می شود) در توجه کردن به موضوعات ، تمرکز کردن و انجام وظایف محوله ، مشکل دارند. ممکن است به درستی به دستورات گوش نکنند، جزئیات مهم را از قلم بیندازند و یا کاری که شروع کرده اند را به پایان نرسانند.
آنها ممکن است بیش از اندازه رویا پردازی کنند و بیهوده وقت تلف کنند. آنها ممکن است کم حافظه یا فراموش کار بنظر برسند و در انجام کارها از مسیر منحرف شوند.
بیش فعالی
بچه های بیش فعال ، بی قرار ، مضطرب و بی حوصله هستند و خیلی زود خسته می شوند .آنها در ثابت نشستن و رعایت سکوت در جایی که لازم است ، مشکل دارند. ممکن است شتابان به سمت چیزهای مختل بروند و اشتباهاتی را از روی بی دقتی انجام دهند. ممکن است از در و دیوار بالا بروند بپرند وقت و بی وقت شلوغ کنند. این بچه ها ممکن است کاملا بی منظور، مرتکب رفتار هایی بشوند که باعث ناراحتی دیگران شود.
رفتارهای آنی
بچه هایی رفتار های آنی دارند سریع و بدون فکر کردن عمل می کنند. معمولا مداخله گر هستند، هل می دهند، می کشند و حوصله صبر کردن ندارند.
آنها ممکن است بدون اجازه گرفتن کارها را انجام بدهند، چیزهای که متعلق به آنها نیست را بردارند و یا حرکات خطرناک انجام بدهند. همچنین ممکن است واکنشهای احساسی شدید و نا هماهنگ با موقعیت از آنها سر بزند.
گاهی وقتها والدین و معلم ها ،درسنین خیلی پایین، متوجه علائم ADHD می شوند. ولی برای بچه های کوچک ، حواس پرتی ، بی قراری ، بی حوصلگی ، و واکنش های آنی داشتن ، کاملا طبیعی است. پس این علائم همیشه نشان دهنده وجود ADHD نیست.

بیش فعالی کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر فکر میکنید که فرزندتان ADHD دارد ، حتمابه پزشک فرزندتان مراجعه کنید. پزشک فرزندتان را معاینه می کند و از نظر بینایی و شنوایی ، مورد آزمایش قرار می دهد تا مطمئن شود چیز دیگری باعث این علائم نشده است. همچنین می تواند شما را به روانشناس یا روانپزشک اطفال ارجاع دهد.
به منظور تشخیص ADHD ، پزشکان با سوالاتی درباره وضعیت سلامتی کودک ، وضعیت رفتاری و فعالیت هایش ، شروع می کنند. آنها با والدین و بچه ها ، درباره چیزهایی که توجهشان را جلب کرده، صحبت می کنند. ممکن است از شما بخواهند چک لیست سوالات مربوط به رفتار های کودک را کامل کنید و یا ممکن است از شما بخواهند یکی از این چک لیست ها را به معلم فرزندتان نیز ، بدهید.
بعد از جمع آوری این اطلاعات ، درصورتی که موارد زیر در مورد فرزند شما صحیح باشد، پزشکان تشخیص ADHD می دهند:
- اگر حواس پرتی ، بیش فعالی و واکنش های آنی کودک ، فراتر از معمول سن او باشد.
- اگر این رفتارها ، از زمانی که کودک کوچکتر بوده تا کنون ادامه داشته است .
- اگر حواس پرتی ، بیش فعالی ، و واکنش های آنی ، کودک را در مدرسه و خانه تحت تاثیر قرار داده است.
- در صورتی که معاینه کامل نشان دهنده این باشد که مشکل دیگری در وضعیت جسمی و یادگیری ، موجب این اختلالات نبوده است.
- تعداد زیادی از کودکان مبتلا به ADHD ، اختلالات یادگیری ، رفتارهای متضاد و معترض، و اختلالات اضطرابی دارند. پزشکان معمولا این موارد را هم در کنار درمان ADHD درمان می کنند.

بیش فعالی کودکان چگونه درمان می شود؟
درمان دارویی استفاده از دارو موجب فعال شدن توانایی مغز برای تمرکز کردن، آرام شدن و خودکنترلی می شود.
رفتار درمانی متخصصان رفتار درمانی می توانند به کودک شما کمک کنند تا مهارت های اجتماعی، احساسی و توانایی برنامه ریزی که در اثر ADHD مختل شده است را، در خود پرورش دهد .
آموزش والدین از طریق آموزش ، والدین ، بهترین پاسخ به مشکلات رفتاری فرزندانشان که بخشی از ADHD هست را یاد می گیرند.
حمایت معلمین مدرسه معلم ها می توانند به بچه های مبتلا به ADHD کمک کنند تا از مدرسه لذت ببرند و در فعالیت ها بهتر عمل کنند.
درمان صحیح به بهبود ADHD کمک می کند. والدین و معلمین می توانند به بچه های کوچکتر آموزش بدهند که چگونه تمرکز حواس، رفتار و احساسات خودشون را بهتر کنترل کنند. وقتی آنها بزرگ تر می شوند باید بتوانند به تنهایی تمرکز حواس و کنترل فردی شان را بدست بگیرند.
وقتی ADHD درمان نشود، دستیاب به موفقیت برای بچه ها کار دشواری است. این عدم موفقیت در کارها می تواند منجر به عدم اعتماد به نفس، افسردگی، رفتارهای ناهنجار، عدم موفقیت در مدرسه ، رفتارهای پرخطر و درگیری های خانوادگی شود.

در صورت تشخیص بیش فعالی کودکان والدین چه کاری می توانند انجام دهند؟
برای بیماری فرزندان وقت بگذارید. هرچیزی می تواند درباره بیش فعالی کودکان یاد بگیرید ، درمانهایی که پزشک توصیه می کند پیگیری کنید و همه ویزیت های لازم برای درمان را انجام دهید.
داروها را سر وقت و به اندازه تجویز شده به فرزندتان بدهید. اگر فرزند شما داروهای ADHD مصرف می کند ، همیشه در زمان و به اندازه توصیه شده به او بدهید ، داروها را در مکان امنی نگهداری کنید.
با مدرسه فرزندتان در تماس باشید. هر از گاهی به معلم های فرزندتان سر بزنید و از نحوه عملکرد فرزندتان آگاه شوید. با آنها همکاری کنید تا رفته رفته عملکرد فرزندتان بهتر شود.
از روشهای تربیتی گرم و هدفمند برای بزرگ کردن بچه استفاده کنید. روش تربیتی را انتخاب کنید که هماهنگ با بیماری فرزندتان باشد نه اینکه آن را بدتر کند. خیلی راحت در مورد ADHD با فرزندتان صحبت کنید و تمرکزتان روی نقاط قوت و توانمندی های فرزندتان باشد.
در گروه های مبتلایان به بیش فعالی کودکان عضو بشید تا اطلاعات تان افزایش یابد و از حمایت هم گروهی ها برخوردار شوید.

چه چیزی موجب ADHD می شود؟
دقیقا مشخص نیست چه چیزی موجب تفاوت های مغزی مبتلایان به ADHD می شود. شواهد قوی نشان می دهد که این بیماری بیشتر ارثی است. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش فعالی، یکی از والدین یا خویشاوندانشان نیز مبتلا به ADHD هستند.
ADHD به دلیل مراقبت بیش از حد , تربیت نادرست و خوردن شکر زیاد ، ایجاد نمی شود.
بیش فعالی کودکان با درمان و تغذیه سالم، خواب کافی و ورزش و خانواده پشتیبان که می دانند چگونه با فرزندشان برخورد کنند، بهبود می یابد.