علائم اپی گلوتیت در کودکان، راه های پیشگیری از آن

اپی‌گلوتیت‌ (Epiglottitis) عبارت‌ است‌ از یک‌ عفونت‌ ناگهانی‌ و تهدید کننده‌ زندگی‌ در کودکان‌ که‌ در اپی‌گلوت‌ روی‌ می‌دهد. اپی‌گلوت‌ یک‌ صفحه‌ بافتی‌ کوچک‌ در عقب‌ گلو است‌ که‌ از ورودی‌ نای‌ مراقبت‌ به‌ عمل‌ می‌آورد. اپی‌گلوتیت‌ مسری‌ است‌ و اغلب‌ با خروسک‌ (کروپ‌) که‌ خطر کمتری‌ دارد اشتباه‌ می‌شود.
توجه‌ داشته‌ باشید که‌ تورم‌ اپی‌گلوت‌ ممکن‌ است‌ در عرض‌ 12 ساعت‌ از شروع‌ بیماری‌ باعث‌ بسته‌ شدن‌ کامل‌ راه‌ هوایی‌ شود، بنابراین‌ بیمار باید فوراً تحت‌ درمان‌ قرار گیرد.

علایم‌ شایع‌ در بیماری اپیگلوتیت
صدا یا گریه‌ خفه‌ و گرفته‌ (در خروسک‌ صدا یا گریه‌ خشن‌تر است‌).
سرفه‌ در حد کم‌ (در خروسک‌ سرفه‌ زیاد و شبیه‌ پارس‌ سگ‌ است‌).
گلو درد
تب‌
خشونت‌ صدا
آبریزش‌ از دهان‌ به‌ علت‌ مشکل‌ در بلع‌ بزاق‌
مشکل‌ تنفسی‌ فزاینده‌
دم‌ پر سروصدا، جیغ‌ مانند و با فرکانس‌ بالا
بنفش‌ شدن‌ پوست‌ و بستر ناخن‌ها
کودک‌ سر خود را ممکن‌ است‌ در وضعیت‌ نامعمولی‌ قرار دهد. کودک‌ گردن‌ خود را به‌ عقب‌ و بدن‌ خود را به‌ جلو خم‌ می‌کند، زبانش‌ را بیرون‌ می‌آورد و پره‌های‌ بینی‌ را تا حد امکان‌ گشاد می‌کند. با این‌ کار کودک‌ تلاش‌ دارد تا هوای‌ بیشتری‌ را استنشاق‌ کند.

علل‌ بیماری اپی‌گلوتیت‌
عفونت‌ اپی‌گلوت‌ توسط‌ باکتری‌ (معمولاً هموفیلوس‌ آنفلوآنزا ، پنوموکک‌، یا استرپتوکک‌ ). تورم‌ اپی‌گلوت‌ باعث‌ بسته‌ شدن‌ ورودی‌ نای‌ می‌شود.

عوامل تشدید کننده بیماری اپی گلوتیت
وجود یک‌ بیماری‌ که‌ مقاومت‌ بدن‌ را کاهش‌ داده‌ باشد.
محیط‌ زندگی‌ شلوغ‌ یا غیربهداشتی‌

عوارض اپی گلوتیت
اگر بیماری اپی گلوتیت سریعا درمان نشود، ممکن است مسیر هوا را کلا ببندد. این بدان معناست که هوا دیگر به ریه نمی رسد و فرد ممکن است بمیرد. به ندرت ممکن است عفونت از اپی گلوت به دیگر قسمت های بدن از جمله گوش، مغز و قلب و ریه ها منتشر شود.
در صورت عدم درمان به موقع عفونت اپی گلوت ممکن است بیماری‌هایی از قبیل عفونت‌ بافت‌ عمقی‌ زیر پوست (سلولیت‌)، ‌ذات‌الریه‌، مننژیت‌، عفونت‌ مفصل‌، عفونت‌ و یا التهاب‌ پرده‌ دور قلب امکان بسته شدن مسیر هوایی‌ و مرگ فرد رخ دهد.

تشخیص اپی گلوتیت
اپی گلوتیت, تشخیص بیماری اپی گلوتیت,کودک بیماراگر بیماری اپی گلوتیت سریعا درمان نشود، ممکن است مسیر هوا را کلا ببندد:
اگر فردی مشکوک به اپی گلوتیت بود، باید سریعا در بیمارستان بستری شود.
وقتی در بیمارستان هستید، برای کمک به تشخیص قطعی اپی گلوتیت ممکن است پزشک از روشی به نام "نازوفارنگوسکوپ" استفاده کند. در این روش، یک لوله نازک و انعطاف پذیر از داخل بینی به طرف گلو فرستاده می شود. پزشک می تواند از داخل لوله به داخل گلو نگاه کرده و ورم و قرمزی اپی گلوت را تشخیص دهد.
گاهی پزشک می تواند از گلو با اشعه ایکس عکس بگیرد تا متوجه تورم اپی گلوت شود.
همچنین ممکن است نمونه ای از مخاط گلو را برداشته و برای بررسی عفونت به آزمایشگاه بفرستد.
ممکن است نمونه ای از خون هم از بیمار گرفته شود تا مجددا علائم عفونت بررسی شود.

رژیم غذایی در دوران بیماری اپی گلوتیت
تا زمانی که کودک دوباره قادر به بلع باشد باید تنها از مایعات (معمولاً سرم ) استفاده شود. پس از ترخیص از بیمارستان، کودک را تشویق کنید که مایعات بیشتر بنوشد. رژیم غذایی کودک در این هنگام به حالت عادی برمی گردد.

پیشگیری از بیماری اپی گلوتیت
معمولا به افرادی که در تماس با فرد مبتلا به اپی گلوت هستند نیز آنتی بیوتیک داده می‌شودبرای همه کودکان در سنین ۲، ۳، ۴ سال و ۱۲ ماه واکسن Hib توصیه می شود.
این کار به کاهش فوق العاده موارد اپی گلوتیت در کودکان شده است. با این وجود، این واکسن نیز همانند همه واکسن های دیگر همیشه ۱۰۰ درصد موثر نیست. باکتری های دیگر نیز ممکن است اپی گلوت ایجاد کنند.
به افرادی که در تماس با فرد مبتلا به اپی گلوت هستند (برای مثال، افرادی که با او در یک خانه هستند) نیز آنتی بیوتیک داده می‌شود تا شانس انتقال عفونت کاهش یابد. اگر کودکتان‌ قبلاً مبتلا به‌ اپی‌گلوتیت‌ شده‌‌است‌، هرگونه‌ عفونت‌ تنفسی‌ را جدی‌ بگیرید و برای‌ درمان‌ تحت‌ نظارت‌ مراجعه‌ کنید.
واکسیناسیون از نوزادان و البته بزرگسالان در برابر بیماری هایی که بعدا در محیط جامعه وجود دارد و با آن ها در تماس خواهند بود، محافظت میکند.واکسیناسیون از مکانیزم دفاعی طبیعی بدن استفاده میکند تا در برابر عفونت های بخصوصی مقاومت کرده و به کمک میکند
تا مخصوصا کودکان از شر این بیماری های بسیار جدی در امان باشند.واکسن های متداولی که همه باید استفاده کنند، تعرفه دولتی داشته و هزینه زیادی ندارد.در برخی کشور ها مانند استرالیا، کودکان را در برابر بیماری های زیر واکسینه میکنند.
آبله مرغان
دیفتری
آنفلونزا هموفیلوس نوع B
هپاتیت ب
سرخک
مننژوکوک C
اوریون
عفونت پنوموکوک
فلج اطفال
روتاویروس (برای کودکان زیر ۶ ماه)
سرخچه
کزاز
سیاه سرفه
کودکان را میتوان بصورت سالانه واکسینه کرد تا در برابر بیماری های ویروسی که در پاییز وجود دارد مقاوم شوند. کودکان بین سنین ۱۲ تا ۱۳ سال در دوران مدرسه باید در برابر بیماری ویروس پاپیلوما انسانی (اچ پی وی) واکسینه شوند.
برخی از واکسن ها بصورت جداگانه تزریق میشوند و برخی واکسن ها نیز ترکیبی که از چند واکسن مختلف است که در یک بار تزریق به بدن وارد میشود.