آیا لکنت زبان در کودکان درمان دارد؟

لکنت زبان با کلمات، صداها یا هجا های مکرر و اختلال در میزان عادی گفتار مشخص می شود. به عنوان مثال، شخص ممکن است به طور دائم یک صامت را تکرار کند، مانند «ک» یا «گ» یا «ت».

لکنت زبان یک اختلال صحبت کردن است. آن را با لکنت صحبت کردن یا پراکنده حرف زدن نیز میشناسند. لکنت زبان به صورت زیر مشخص می شود:

تکرار کلمه ها، حرف ها و هجا ها

مکث در صحبت کردن

سرعت نابرابر در هنگام گفتار

آیا لکنت زبان در کودکان و بزرگسالان قابل درمان است؟

طبق اعلام موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD)، لکنت زبان حدود 5 تا 10 درصد از کل کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد، که اکثرا در سنین 2 تا 6 سالگی اتفاق می افتد. اکثر کودکان در سنین بزرگسالی لکنت زبان ندارند. با رشد کودک، معمولا لکنت زبان متوقف می شود. مداخله زودهنگام همچنین می تواند به جلوگیری از لکنت زبان در بزرگسالی کمک کند. اگرچه لکنت زبان در کودکان خیلی زود مشخص می شود، اما NIDCD بیان می کند که 25 درصد از کودکان, علائم لکنت زبان را از خود بروز نداده و همچنان در سنین بزرگ سالی لکنت زبان خواهند داشت.

انواع لکنت زبان چیست؟

3 نوع لکنت زبان وجود دارد:

لکنت زبان تکاملی. شایع ترین نوع لکنت زبان در کودکان کوچک تر از 5 سال و به خصوص در پسران است. این نوع از لکنت زبان در حالی اتفاق می افتد که توانایی های گفتاری و زبان آنها رشد می کند. این نوع لکنت زبان معمولا بدون درمان برطرف می شود.

لکنت زبان عصب زا. ناهنجاری های سیگنال بین مغز و اعصاب یا ماهیچه ها باعث این نوع لکنت زبان می شود.

لکنت زبان روانی. این نوع از بخشی از مغز سرچشمه گرفته که قدرت تفکر و استدلال را کنترل می کند.

علائم لکنت زبان چیست؟

لکنت زبان با کلمات، صداها یا هجا های مکرر و اختلال در میزان عادی گفتار مشخص می شود. به عنوان مثال، شخص ممکن است به طور دائم یک صامت را تکرار کند، مانند «ک» یا «گ» یا «ت». آنها ممکن است در بیان برخی صداها یا شروع یک جمله مشکل داشته باشند. استرس ناشی از لکنت زبان ممکن است در شرایط زیر نشان داده شود:

تغییرات فیزیکی مانند حرکات غیر عادی صورت، لرزش لب، چشمک زدن بیش از حد چشم، و فشار در صورت و قسمت بالای بدن.

ناامیدی در هنگام تلاش برای برقراری ارتباط

درنگ یا مکث قبل از شروع صحبت

امتناع از صحبت کردن

افزودن صداها یا کلمه های اضافی در یک جمله، مانند «اه» یا »اممم».

تکرار کلمات یا اصطلاحات استرس دار در صدا

تنش در صدا

تنظیم مجدد کلمات در جمله

ایجاد صدای طولانی با کلمات، مانند «اسم من آماااااااااندا است».

برخی از کودکان ممکن است از لکنت زبان خود آگاه نباشند. نشست های اجتماعی و مکان های پر استرس می تواند احتمال لکنت زبان در شخص را افزایش دهد. سخنرانی های عمومی برای کسانی که لکنت زبان دارند می تواند چالش برانگیز باشد.

علل لکنت زبان چیست؟

چندین علت احتمالی برای لکنت زبان وجود دارد. برخی از موارد به شرح زیر است:

داشتن سابقه خانوادگی لکنت زبان

پویایی خانواده

نوروفیزیولوژی (فیزیولوژی عصب)

رشد در دوران کودکی

صدمات مغزی در اثر سکته مغزی می تواند باعث لکنت زبان عصب زا شود، تروما (ضربه) ی شدید می تواند باعث لکنت زبان روانی شود. به دلیل وجود ناهنجاری های ژنتیکی در بخشی از مغز که بر زبان تاثیرگذار هستند، ممکن است لکنت زبان در خانواده ها شایع باشد. اگر شما یا خانواده تان لکنت زبان دارید، کودکان شما نیز لکنت زبان خواهند داشت.

لکنت زبان چگونه تشخیص داده می شود؟

یک آسیب شناس زبان گفتاری می تواند لکنت زبان را تشخیص دهد. برای تشخیص، نیاز به هیچ آزمایش تهاجمی نیست. عموما، شما یا فرزندتان می توانید علائم لکنت زبان را توصیف کنید، و یک آسیب شناس زبان گفتار می تواند میزان لکنت زبان شما یا فرزندتان را ارزیابی کند.

لکنت زبان چگونه درمان می شود؟

همه کودکانی که لکنت زبان دارند، نیازی به درمان ندارند؛ زیرا لکنت زبان تکاملی با گذشت زمان برطرف می شود. گفتار درمانی برای بعضی از کودکان یک گزینه است.

گفتار درمانی

گفتاردرمانی می تواند اختلالات گفتاری را کاهش دهد و عزت نفس فرزندتان را بهبود بخشد. درمان اغلب بر روی کنترل الگوهای گفتاری، از طریق تشویق فرزندتان برای نظارت بر سرعت صحبت کردن، تقویت تنفس، و فشار حنجره صورت می گیرد. گفتار درمانی برای اشخاص زیر بهترین گزینه است:

کسانی که برای سه تا شش ماه لکنت زبان داشته اند.

کسانی که لکنت زبان تلفظی دارند.

کسانی که به لکنت زبان دچار هستند یا مشکلات عاطفی به دلیل داشتن لکنت زبان دارند.

کسانی که سابقه خانوادگی لکنت زبان دارند.

والدین همچنین می توانند از تکنیک های درمانی استفاده کنند تا به فرزند خود کمک کنند که نسبت به لکنت زبان خود حس خودآگاهی کمتری داشته باشند. گوش دادن صبورانه بسیار مهم است، زیرا زمان برای صحبت کردن ایجاد می کند. گفتار درمانی می تواند به والدین کمک کند که چه زمانی در صورت لزوم لکنت زبان کودک را اصلاح کنند.

سایر روش های درمانی

ممکن است از دستگاههای الکترونیکی برای درمان لکنت استفاده شود. یکی از این دستگاه ها، کودکان را ترغیب می کند تا در هنگام سریع صحبت کردن، با پخش صدای ضبط شده تغییر یافته آنها، آهسته تر صحبت کنند. سایر دستگاه ها، مانند سمعک به بدن متصل می شود و می تواند یک صدای پس زمینه ای پرت کننده حواس ایجاد کند که می تواند به حل مشکل لکنت زبان کمک کند. هنوز هیچ داروی شناخته شده ای برای درمان لکنت زبان وجود ندارد. اگرچه ثابت نشده است، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که بیش فعالی ماهیچه ها بر گفتار تأثیر می گذارد و داروهایی برای کاهش سرعت بیش فعالی می تواند مفید باشد. روشهای درمانی دیگری مانند طب سوزنی، تحریک الکتریکی مغز و تکنیک های تنفس مورد بررسی قرار گرفته است، اما به نظر نمی رسد مؤثر باشد.

چه تصمیم بگیرید که به دنبال درمان باشید یا نباشید، ایجاد یک محیط کم استرس می تواند به کاهش لکنت زبان کمک کند. گروه های پشتیبانی برای شما و فرزندتان نیز در دسترس هستند.