چگونگی تغذیه کودک اوتیسم

اختلالات خوردن در کودکان اوتیسمی به وفور دیده می شود اما اگر برنامه های غذایی صحیحی برای این کودکان اجرا گردد کمک شایانی به جلوگیری از پیشرفت بیماری اوتیسم خواهد کرد.

باید نبایدهای تغذیه کودک اوتیسمی
اختلالات خوردن در کودکان اوتیسمی نسبتا شایع است و مهم است که به موقع به آن ها رسیدگی شود تا از کمبود های تغذیه ای و عوارض آن پیشگیری شود. این اختلالات می توانند دلایل زیادی داشته باشند اگر چه به طور کلی در تغییرات مشخصه، این اختلال ها ثانویه هستند و اغلب از شدت مختلفی برخوردارند.

اوتیسم و تغذیه
به خاطر داشته باشید که اختلالات طیف اوتیسم گروهی از اختلالات سیستم عصبی مرکزی است که بر عملکرد مغز تاثیر می گذارد. شروع آن معمولا در دوران کودکی است و مشکلات عملکرد عصبی به مشکلاتی در زمینه های تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی تبدیل خواهند شد.

عوامل مرتبط با اختلالات خوردن در کودکان اوتیسمی
تغییراتی در ادراک حسی که منجر به حساسیت بیش ازحد یا افزایش حساسیت به برخی از بافت ها، طعم ها ، بوها یا رنگ ها می شود.
علاقه مندی های محدود
رفتار تکراری
یکپارچه نبودن کامل ادراک حسی
بنابراین، اوتیسم می تواند از چند طریق بررژیم غذای کودک تاثیر بگذارد.

اصلی ترین اختلالات خوردن در کودکان اوتیسم
رژیم غذایی محدود
انزجار شدیدی که با توجه به انتخاب محدود مواد غذایی کودکان را تحریک می کند باعث می شود رژیم غذایی محدودی داشته باشند زیرا ممکن است غذاهای خاص، غذاهایی با رنگ یا بافت خاص را رد کنند. به طور کلی کودکان اوتیسم تمایل به خوردن غذای قرمز، زرد یا نارنجی دارند و معمولا بافت های دانه دار، چسبناک یا قابض را رد می کنند.
به اندازه نخوردن
کودکان اوتیسم در تمرکز روی یک کار به مدت طولانی مشکل دارند بنابراین نشستن روی صندلی برای خوردن یک وعده غذایی برای آن ها دشوار است. رژیم غذایی آن ها از نظر انرژی و مواد مغذی کافی نیست و به عوامل محدود کننده انتخاب موادغذایی که در فوق ذکر شد، اضافه می شود.
علاوه بر این ممکن است در انتخاب و پذیرش غذا محدودیت هایی وجود داشته باشد و بنابراین این کودکان هستند که کنترل کامل غذا خوردن را دارند زیرا آن ها انتخاب می کنند چه چیزی را به چه مقدار بخورند و چه چیزی را نخورند.
وجود تجربه های منفی از قبل
شرطی سازی کلاسیک به دلیل وجود یک پاسخ محرک است که در اثر یک تجربه اتفاق میفتد. در نتیجه، در مورد کودکان اوتیسم معمولا بیزاری و انزجار و رد انواع خاصی از غذاها در صورت منفی بودن تجربه قبلی آن ها معمول و رایج است.
تجربیات منفی می تواند شامل موارد زیر باشد :
درد شکم، استفراغ یا اسهال
ناراحتی ناشی از خشم یا کشمکش در مورد غذا خوردن
علاوه براین، خاطرات منفی می تواند به غذاهای مشابه نیز گسترش یابد و این امر باعث کاهش تنوع غذایی که آن ها مایل به خوردن آن هستند، شود.
مشکلات مربوط به دارو
برخی از داروهایی که برای درمان طیف اختلالات اوتیسم استفاده می شوند بر رژیم غذایی کودکان تاثیر دارند. آن ها ممکن است باعث کاهش یا افزایش اشتهای کودکان شوند و مانع از جذب برخی ویتامین ها و موادمعدنی خواهند شد. به همین دلیل آگاهی درمورد عوارض جانبی درمان ها و مشورت در مورد آن ها با متخصصانی که با کودک اوتیسم کار می کنند مهم است.
ناراحتی گوارشی مکرر
کودکان اوتیسم معمولا برخی علائم مشکلات مربوط به دستگاه گوارش و غذا را دارند که عبارتند از:
درد شکم
پیروزیس ( سوزش معده )
اسهال مزمن یا یبوست
بازگشت غذا به دهان
نفخ
استفراغ
در هر صورت باید بدانید که بروز این علائم، ناشی از اوتیسم نیست بلکه اختلالات خوردن ناشی از آن است. به عنوان مثال، محدود کردن برخی از میوه ها و سبزیجات می تواند منجر به رژیم های غذایی کم فیبر شود بنابراین کودک به مشکلات یبوست مبتلا خواهد شد و در نهایت او با مشکلات جویدن و کمبودهایی مواجه می شود که منجر به ضعف هضم و نفخ خواهند شد.
بااین وجود، باید به فراوانی و شدت علائم توجه کرد. شما نیز به عنوان والدین؛ باید وجود آلرژی یا عدم تحمل غذایی را بررسی کنید زیرا این موارد در دوران کودکی بسیار شایع است.

مداخله در اختلالات کودکان اوتیسم
در صورت مواجهه با اختلال خوردن در کودک به خصوص کودک اوتیسم فورا اقدام کنید شاید شما آن را یک اولویت ندانید اما کمبودهای غذایی در دوران کودکی منجر به سوتغذیه خواهد شد.
این مشکل برای رشد کودک نیز تداخل ایجاد می کند. تجزیه و تحلیل متا آنالیز علمی نشان می دهد که رژیم های غذایی کودکان اوتیسم نسبت به کودکان " طبیعی" حاوی پروتئین و کلسیم کم تری میباشد
بنابراین باید به مشکلات غذایی کودک خود رسیدگی کنید تا راه حل مناسبی برای آن بیابید. علاوه براین، متخصصان نیاز به رژیم غذایی متناسب با هرکودکی (متناسب با ترجیحات آن ها) و کنترل وضعیت تغذیه ای آن ها را مشخص می کنند.
از این طریق می توان عادات غذایی آن ها را بهبود بخشیده و از مشکلات احتمالی آینده مربوط به رژیم غذایی نامناسب پیشگیری کرد.