اوتیسم در کودکان و نوزادان؛ نشانه ها و علایم

اوتیسم در کودکان یا همان اختلال (ASD)، یک وضعیت عصبی رشدی است که زندگی و روند رشد کودکان و نوزادان را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مشکل می‌تواند بر تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتار کودک تأثیر بگذارد. شناسایی زودهنگام علایم و نشانه‌های این عارضه و مداخله زود هنگام به منظور بهبود آن، رشد بهینه کودکان مبتلا به اوتیسم را به ارمغان خواهد آورد. از همین رو برای افزایش آگاهی والدین، قصد داریم در این مقاله به بررسی علایم اوتیسم در کودکان و نوزادان بپردازیم و ابعاد مختلف آن را مورد بررسی قرار دهیم.

در این مقاله می‌خوانید:

• علایم و نشانه های اوتیسم در کودکان و نوزادان
• تست اوتیسم در کودکان چگونه انجام می شود؟
• عمر کودکان اوتیسم چقدر است؟
• نگاهی به تجربیات مادران اوتیسم و آشنایی بیشتر با این بیماری

بیشتر بخوانید: آیا کودک من اوتیسم دارد؟ از کجا بفهمم؟

علایم و نشانه های اوتیسم در کودکان و نوزادان

قبل از پرداختن به علایم اوتیسم در کودکان باید به ای نکته اشاره کنیم که هر کودکی منحصر به فرد است و نشانه‌های اوتیسم در هر فردی می‌تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این برخی از کودکان ممکن است علایم و نشانه‌های مرتبط با اوتیسم را نشان دهند اما این اختلال را نداشته باشند. بنابراین، هر گونه نگرانی درباره رشد کودک باید با متخصصان اطفال در میان گذاشته شود.

علایم اوتیسم در نوزادان

• تماس چشمی محدود: نوزادان مبتلا به اوتیسم ممکن است علاقه کمتری به برقراری ارتباط چشمی با والدین و اطرافیان خود نشان دهند.
• عدم لبخند: لبخند با تأخیر یا عدن خنده در شرایط مختلف، به ویژه زمانی که نوزاد لبخند اطرافیان را با لبخند پاسخ نمی‌دهد، می‌تواند یک نشانه اولیه اوتیسم باشد.
• واکنش محدود به نام: ممکن است کودک در پاسخ به صدا زدن نام خود واکنش نشان ندهد یا سر خود را برنگرداند. این شرایط می‌تواند نشان دهنده چالش‌هایی در تعامل اجتماعی کودک باشد.
• تأخیر در نقاط عطف رشد: کودکان در سال‌های اولیه زندگی خود باید نقاط عطف رشد خود مانند غلت زدن، خزیدن یا راه رفتن را در زمان مشخصی از خود نشان دهند. تأخیر قابل توجه در رسیدن به نقاط عطف رشدی توسط کودک می‌تواند نشانه‌ای از اوتیسم باشد.

پیشنهاد ویژه نی نی بان: قهوه با مغز چه میکند؟ فِرِش و شاداب

علائم در کودکان خردسال

• مشکل در تعامل اجتماعی: چالش در ایجاد و حفظ روابط با همسالان، مشکل در درک نشانه‌های اجتماعی و علاقه محدود به اشتراک گذاری تجربیات، می‌تواند نشان دهنده اوتیسم در کودکان باشد.
• مشکلات ارتباطی: تأخیر در رشد گفتار یا زبان، لکنت زبان یا عدم بازی یا رؤیاپردازی‌های کودکانه، ممکن است نشانه مشکلات ارتباطی مرتبط با اوتیسم باشد.
• رفتارهای تکراری: درگیر شدن در حرکات یا فعالیت‌های تکراری مانند تکان دادن پی در پی دست یا خیره شدن غیر معمول روی اشیای خاص از ویژگی‌های رایج اوتیسم است.
• حساسیت‌های حسی شدید: حساسیت یا بیزاری شدید نسبت به برخی محرک‌های حسی مانند نورها، صداها یا برخی بافت‌ها ممکن است نشانه‌ای آشکار از اوتیسم باشد.
• آشفتگی در صورت مختل شدن روال زندگی: کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در یک روال کاملاً ایزوله و بدون تغییر احساس امنیت می‌کنند و ممکن است در صورت مختل شدن این روال، آشفتگی شدیدی را از خود نشان دهند.

مطالب پیشنهادی: آیا عمل سزارین خطر ابتلا به بیماری اوتیسم را افزایش میدهد؟

تست اوتیسم در کودکان چگونه انجام می شود؟

هنگامی که نگرانی درباره ابتلای کودک به اوتیسم ایجاد می‌شود، انجام تست اوتیسم در کودکان برای شناسایی و مداخله به موقع بسیار مهم است. در ادامه برخی از مراحل و اقدامات لازم برای شناسایی این عارضه در کودکان را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

غربالگری اولیه

تست اوتیسم معمولاً با غربالگری اولیه آغاز می‌شود. متخصصان اطفال اغلب از ابزارها و پرسش‌نامه‌های استاندارد شده برای ارزیابی نقاط عطف رشد و رفتار کودک استفاده می‌کنند. این غربالگری‌ها به شناسایی پرچم‌های قرمز که نشان از ابتلا به اوتیسم دارند، کمک می‌کند.

ارزیابی چند جانبه

اگر غربالگری اولیه نگرانی‌هایی را ایجاد کند، ارزیابی عمیق‌تری انجام می‌شود. این ارزیابی شامل یک تیم چند رشته‌ای از متخصصان از جمله روانشناسان، آسیب شناسان گفتار و کاردرمانگران است. هر متخصص جنبه‌های مختلف مربوط به اوتیسم مانند ارتباطات اجتماعی، مهارت‌های زبانی، مهارت‌های حرکتی و رفتاری را ارزیابی کرده و نتایج را مستند می‌کند.

مصاحبه با والدین

متخصصان می‌توانند بینش‌های ارزشمندی درباره رفتار و روند رشد کودک را از والدین آن‌ها دریافت کنند. برای شناسایی دقیق‌تر اوتیسم در کودکان ، مصاحبه‌های مفصل برای جمع آوری اطلاعات درباره روند رشد کودک، رفتارهای او در خانه و هر گونه چالش مشاهده شده، انجام می‌شود.

تست های استاندارد

روانشناسان و متخصصان اغلب از آزمون‌های استاندارد برای سنجش توانایی‌های شناختی، مهارت‌های زبانی و عملکرد انطباقی کودک استفاده می‌کنند. این تست‌ها اطلاعاتی جامع از نقاط قوت و چالش‌های کودک در اختیار متخصصان قرار می‌دهد.

ارزیابی حسی و حرکتی

کاردرمانگران ممکن است آزمایش‌های عملی را برای ارزیابی پردازش حسی و مهارت‌های حرکتی کودکان مشکوک به اوتیسم انجام دهند. حساسیت‌های حسی و مشکلات در هماهنگی یا مهارت‌های حرکتی ظریف، جنبه‌های رایجی هستند که در کودکان مبتلا به اوتیسم ارزیابی می‌شوند.

بیشتر بخوانید: روز جهانی آگاهی اوتیسم

عمر کودکان اوتیسم چقدر است؟

اوتیسم در کودکان به خودی خود تعیین کننده مدت زندگی آن‌ها نیست. افراد مبتلا به اوتیسم این پتانسیل را دارند که زندگی پرمحتوا و معناداری داشته باشند و اگر شرایط مناسبی را تجربه کنند، می‌توانند امید به زندگی متوسط یا بالاتر را تجربه کنند. به طور مثال برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است شرایط سلامتی خاصی را تجربه کنند که می‌تواند عمر مفید آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. این شرایط ممکن است شامل صرع، مشکلات گوارشی یا مشکلات سلامت روان باشد.

همچنین برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در دسترسی به خدمات بهداشتی با چالش‌هایی مواجه شوند. مشکلات ارتباطی، حساسیت‌های حسی یا عدم درک از سوی پزشکان و مراقبان می‌تواند دریافت مراقبت‌های بهداشتی مورد نیاز را برای این افراد چالش برانگیز کند یا آن‌ها را در موقعیت‌های سلامتی نامناسبی قرار دهد.

پیشنهاد ویژه نی نی بان: فواید یائسگی، پیش به سوی زندگی بهتر

نگاهی به تجربیات مادران اوتیسم و آشنایی بیشتر با این بیماری

تجربیات مادران اوتیسم بینشی عمیق از دنیای متنوع و اغلب چالش برانگیز تربیت کودک مبتلا به اوتیسم ارائه می‌دهد. این مادران نمادی از انعطاف پذیری، حمایت و عشق بی قید و شرط هستند. با درک شرایط آن‌ها می‌توانیم محیطی را ایجاد می‌کنیم که افراد مبتلا به اوتیسم بتوانند در آن رشد کنند و خانواده‌های آنها توان ادامه دادن داشته باشند. همچنین اگر خودتان فرزند اوتیسم دارید، استفاده از تجربیات آن‌ها و روندی که یک مادر اوتیسم طی می‌کند می‌تواند راه پیش رو را برایتان روشن‌تر و واضح‌تر کند.

دگرگونی احساسی

تشخیص اوتیسم در کودکان می‌تواند طیفی از احساسات را برای مادران برانگیزد. از شوک اولیه و اندوه گرفته تا پذیرش و حمایت همگی در روح و روان مادران رخنه می‌کند.

اقدام برای آموزش

مادران کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب هر آنچه از دستشان در جهت آموزش فرزندشان بر می‌آید، انجام می‌دهند. آنها زمان و انرژی خود را صرف آموزش خود، خانواده و جوامع خود درباره اوتیسم می‌کنند. این حمایت بی قید و شرط می‌تواند شرایط بهتری را برای فرزندشان ایجاد کند.

ارتباط با سایر مادران اوتیسم

ارتباط با سایر مادران اوتیسم و تشکیل یک شبکه حمایتی بسیار ارزشمند است. تجربیات مشترک، توصیه‌ها و درک افرادی که با چالش‌های اوتیسم در کودکان خود روبرو هستند، به کاهش احساس انزوا و ارتقای حس اجتماعی این مادران کمک می‌کند.

تجلیل از دستاوردهای کودک

مادران اوتیسم در این مسیر پر پیچ و خم یاد می‌گیرند از دستاوردهای فرزندانشان چه بزرگ و چه کوچک لذت ببرند و آن را جشن بگیرند. هر نقطه عطفی از بهبود مهارت‌های ارتباطی گرفته تا تعاملات اجتماعی موفق، دلیلی برای جشن گرفتن است.

چالش‌های مالی و روانی

تربیت کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند چالش‌های مالی و روانی فراوانی را برای والدین ایجاد کند. هزینه‌های مرتبط با درمان، آموزش تخصصی و سایر خدمات حمایتی ممکن است خانواده‌های درگیر با اوتیسم را از نظر مالی تحت فشار قرار دهد. مادران اغلب این چالش‌ها را با انعطاف پذیری و خلاقیت پشت سر می‌گذارند.

مراقبت از خود

مادران اوتیسم با وظیفه ظریفی روبرو هستند که باید در این مسیر نیازهای فرزندشان را با مراقبت از خود متعادل کنند. اولویت دادن به رفاه ذهنی و عاطفی خود برای حفظ انرژی مورد نیاز در این سفر مراقبتی پر چالش بسیار مهم است.

مطالب پیشنهادی: گفتگویی متفاوت درباره اوتیسم با محمد خلیلی گفتار درمانگر و روانشناس

کلام آخر

شناخت علایم و نشانه‌های اوتیسم در کودکان و نوزادان برای مداخله و درمان زود هنگام بسیار مهم است. والدین، معلمان و درمانگران فعال در این زمینه نقش حیاتی در مشاهده و رسیدگی به نگرانی‌های رشدی و رفاه مطلوب کودکان مبتلا به اوتیسم دارند. این رویکرد تضمین می‌کند که کودکان مبتلا به اوتیسم از حمایت و مداخلات لازم برای رشد و رفاه بهینه خود برخوردار خواهند شد و با مشکلات کمتری در طول مسیر رشد خود دست و پنجه نرم خواهند کرد.