تنها ماندن کودک در خانه، چه سنی؟
گاهی والدین ناگزیرند دو یا سه فرزند خود را در خانه تنها بگذارند. در این صورت امکان بروز مشکل بیشتر است؛ چون ممکن است آن‌ها با هم حتی بر سر مسائل کوچک دعوا کنند و گاهی هم خانه را ترک کنند.
شهرزاد: فیلم "تنها در خانه" را حتما به یاد دارید. بچه بازیگوش و شیرینی که پدر و مادرش یادشان می‌رود و او را در خانه جا می‌گذارند و به سفر می‌روند. او هم درگیر ماجراهای عجیب و غریبی می‌شود. دست آخر هم هوش و خلاقیت کودکانه‌اش به دادش می‌رسد.
همیشه هم این‌طور نیست که ماجرا ختم به خیر شود. پس اگر شما هم از آن گروه والدینی هستید که عادت دارید فرزند خود را در خانه تنها بگذارید، حواستان باشد که همه‌چیز را در نظر بگیرید تا پشیمان نشوید.
تنهایی فرزندان در کنار هم
"دختر هشت ساله من هر روز سه یا چهار ساعت در خانه تنها می‌ماند. چاره‌ای ندارم. شاغلم و ساعت شش به خانه می‌رسم؛ اما دخترم ساعت دو از مدرسه تعطیل می‌شود." "فرزانه رئیسی"، مادر جوانی است که مانند خیلی از مادرهای شاغل مجبور است بچه‌اش را تنها بگذارد.
او عذاب وجدان دارد، اما به قول خودش، چاره‌ای هم ندارد.
گاهی هم والدین ناگزیرند دو یا سه فرزند خود را در خانه تنها بگذارند. در این صورت امکان بروز مشکل بیشتر است؛ چون ممکن است آن‌ها با هم حتی بر سر مسائل کوچک دعوا کنند و گاهی هم خانه را ترک کنند.
بهتر است والدین به همسایه یا قوم و خویش بسپارند و حتی اگر صلاح می‌دانند کلید هم به آن‌ها بدهند. به فرزندان خود تذکر بدهند که اگر دعوایشان شد، به هیچ‌وجه منزل را ترک نکنند و به اتاق دیگری بروند. به فرزند بزرگ‌تر گوشزد کنند که با خواهر یا برادر خود مدارا کند تا پدر و مادر بازگردند. در هیچ شرایطی هم جواب افراد غریبه را ندهند.
به آن‌ها تذکر دهید که به دوستان خود نگویند که چه ساعتی در منزل تنها هستند؛ چون گاهی حوادثی به وجود آمده که نتیجه اعتماد کودکان به دوستان خود بوده است.
وسائل سرگرمی و مواد خوراکی کافی در منزل بگذارید و سعی کنید پول در اختیار آن‌ها نگذارید یا مبلغی را در جایی پنهان کنید و فقط به فرزند بزرگ‌تر خود بگویید.
به آن‌ها آموزش دهید که در نبود شما خانه را تمیز نگه دارند و کارهای شخصی خود را انجام دهند.
سعی کنید مرتب به منزل تلفن کنید و فرزندانتان را کنترل کنید تا آن‌ها حضور شما را در منزل احساس کنند. به فرزند بزرگ‌تر بگویید که اگر برادر یا خواهر کوچک‌ترش ناراحت شدند، با شما تماس بگیرد، نه با دوستان و آشنایان.
از فرزندان خود بخواهید در نبود شما، کار گروهی مثل درست کردن کاردستی یا بازی‌های گروهی انجام دهند. وسائل خطرناک را از دسترس آن‌ها دور نگه دارید. از فرزند بزرگ‌تر خود بخواهید که با خواهر و برادرش در کار گروهی، مشارکت خوبی داشته باشد.
