عقب ماندگی ذهنی کودکان، نگرش جامعه
عضو هیات علمی پژوهشگاه آموزش و پرورش بیان اینکه کمتر از یک درصد افراد کم‌توان ذهنی می‌توانند در جامعه ما رشد کرده و کار می‌یابند تا مفید واقع شوند، گفت: این رقم در کشورهای دیگر ۳۰ تا ۴۰ درصد است.
ایسنا: عضو هیات علمی پژوهشگاه آموزش و پرورش بیان اینکه کمتر از یک درصد افراد کم‌توان ذهنی می‌توانند در جامعه ما رشد کرده و کار می‌یابند تا مفید واقع شوند، گفت: این رقم در کشورهای دیگر ۳۰ تا ۴۰ درصد است.
ابوالفضل سعیدی در حاشیه همایش ارتباط بهتر با کودکان کم توان ذهنی، اظهار کرد: بیشترین دلیل موفق نبودن کم توانان ذهنی در جامعه نگرش‌هایی است که در جامعه نسبت به آن‌ها وجود دارد که باید اصلاح شود.
وی افزود: سازمان کار جهانی ILO در سال‌های گذشته در زمینه سپردن کار و مسوولیت در جوامع مختلف به کم توانان ذهنی اقدامات زیادی انجام داده است و بنا بر پژوهش‌ها بیش از ۷۰ درصد کم توانان ذهنی می‌توانند کار و مسوولیتی را که به آن محول می‌شود، با موفقیت انجام دهند.
عضو هیات علمی پژوهشگاه آموزش و پرورش در ادامه با بیان اینکه برخی نهادهای متولی مانند بهزیستی همکاری خوبی با معلولان ندارند، عنوان کرد: اگرچه سال‌هاست قانون حمایت از معلولان تصویب شده است اما اجرای آن با مشکل مواجه است و حمایت‌های مالی از معلولان هم کافی نیست.
سعیدی با بیان اینکه آموزش درست مهمترین حمایتی است که می‌توان از معلولان انجام داد، افزود: برخی دیگر از معلولان نیاز به حمایت مالی و اجتماعی تا پایان عمر دارند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه میزان ازدواج معلولان کم توان ذهنی در کشور ما بسیار پایین است، گفت: ازدواج‌های موفق این گروه در کشور کم است در حالی که در دنیا این موضوع از آمار بالایی برخوردار است، طبیعی است با توجه به مسائل ژنتیک و روش‌های دیگری می‌توان آمار ازدواج‌های موفق در کشور را ارتقا داد.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه آموزش و پرورش در ادامه عنوان کرد:برای تغییر نگرش جامعه نسبت به معلولان کم توان ذهنی باید در ابتدا نگرش خانواده‌ها تغییر و سپس باید به خانواده‌ها چرایی وجود این کودکان را توضیح داد و در مرحله بعدی فایده این کودکان و راه‌های روبه‌رو شدن با آن‌ها را به خانواده‌ها آموخت.
عنوان «کودک عقب‌مانده ذهنی» به « کودک ویژه» تغییر کند
مشکلات پزشکی معلولان نیازمند نگاه ویژه است
به گزارش ایسنا، کاویان‌پورـ رییس انجمن کودکان و نوجوانان استثنایی ـ نیز با بیان اینکه سازمان بهزیستی، سازمان آموزش و پرورش و مدارس استثنایی نسبت به نیازهای کودکان کم توان ذهنی توجه لازم را ندارند، گفت: نخستین قدم رای رفع نیازهای کودکان و خانواده‌های آن‌ها آموزش است.
وی با اشاره به بروز افسردگی در مادرانی که دارای کودک استثنایی هستند، اظهارکرد: این مادران از آرتروز، کمر درد، پیری زودرس، داشتن دندان‌های خراب، بزرگ شدن قلب و غیره رنج می‌برند و همه این‌ها به خاطر فقدان آموزش خانواده است.
این استاد دانشگاه که خود در عین حال مادرکودکی مبتلا به سندرم داون نیز هست، ادامه داد: از سال ۸۸ نسبت به آموزش مادران دارای کودکان کم توان ذهنی در ۶۲ مدرسه استثنایی تهران اقدام کرده‌ایم و درخواست ما این است که عنوان «کودک عقب‌مانده ذهنی» به «کودک کم توان ذهنی» و « کودک ویژه» تبدیل شود و به طبع این تغییر نام، نگرش‌ها نیز تغییر کند.
کاویان پور با بیان اینکه با توزیع هشت هزار برگه نیازسنجی در مدارس استثنایی و دریافت پنج هزار جواب مشکل‌های بزرگ کودکان کم توان و خانواده‌های آن‌ها را شناسایی کرده‌ایم، اظهار کرد: بزرگترین نیازها و مشکلات این خانواده‌ها نیاز اقتصادی، مشکل در زمینه ارتباطات و مشکلات حقوقی است و باید در قوانین مربوط به معلولان تجدید‌نظر شود.
وی تصریح کرد: اگر می‌خواهید ببینید خانواده‌های دردمند کودکان استثنایی و این کودکان با چه مشکلاتی دست و پنجه و نرم می کند باید به جنوبی‌ترین مدارس استثنایی تهران بروید، جایی که خانواده‌ها فاقد آگاهی و پول هستند و مشکلات عدیده‌ای دارند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: تا چند سال پیش وقتی خانواده دارای کودک معلول بود کودک خود را از نظرها پنهان می‌کرد؛ به عنوان مثال وقتی برای این خانواده‌ها مهمان می‌آمد کودک خود را بر پشت‌بام خانه به کولر زنجیر می‌کردند تا دیده نشود و خوشبختانه در سال‌های اخیر این برخوردها تعدیل یافته و این‌ها به خاطر آموزش خانواده‌هاست.
رییس انجمن غیر دولتی کودکان و نوجوانان استثنایی همچنین با بیان اینکه جامعه پزشکی ما نسبت به متابولیسم، بلوغ، سوخت ساز و غیره کودکان کم‌توان ذهنی آگاهی ندارد، عنوان کرد: این پزشکان در طول دوره تحصیل خود هیچ آموزشی در این زمینه نمی‌بینند.
کاویان‌پور ادامه داد: پزشکان دندانپزشک از پذیرفتن کودکان کم توان ذهنی خودداری می‌کنند و بعضا دیده می‌شود سایر پزشکان هم ویزیت چند برابری را درخواست می‌کنند و باید نسبت به مشکلات پزشکی معلولان نگاه ویژه داشت.
کاویان‌پور در پایان گفت: امروز در روانشناسی نوین دنیا، مساله رقابت و مقایسه نفی شده است و باید هر کودک کم‌توان را انسانی ویژه و منحصر به فرد دید که کرامت انسانی، زیبایی، احساس و عاطفه را درک می‌کند.