فیلم های ترسناک برای بچه ها، چه عوارضی دارد؟

روزنامه سلامت: روان‌شناسان معتقدند دیدن صحنه‌هایی از خشونت مانند این رخداد در تلویزیون و یا سایت‌های اینترنتی، روی رفتار کودکان اثرات مخرب مشخصی را بر جای می‌گذارد. پرفسور رئیس بیمارستان روانی شهر آتلانتا و استاد دانشگاه پزشکی معتقد است: هنگامی که کودکان تصاویر ترسناک و یا صحنه‌هایی از تیراندازی را در فیلم‌ها مشاهده می‌کنند، برخی از آنها در پی انجام موارد مشابه آنها در بازی‌های کودکانه خود برمی‌آیند، در حالی که گروهی دیگر از دیدن چنین صحنه‌هایی نگران، ناراحت و وحشت‌زده می‌شوند.

اعتقاد به اینکه کودکان تمایل دارند آنچه را که در تلویزیون می‌بینند تقلید کنند، یافته تازه‌ای نیست. در سال ۲۰۰۱، انجمن متخصصان کودکان آمریکا، کمیسیونی تشکیل داد که در آن تلاش شد روی اثر رسانه‌های گروهی بر کودکان تاکید شود تا افرادی که در جوامع گوناگون با کودکان سروکار دارند از این اثر قوی رسانه‌های گروهی بر آموزش کودکان آگاه شوند.به نظر می‌رسد دیدن صحنه‌های خشونت از تلویزیون به وسیله کودکان و تقلید آنها، بسیار شایع‌تر و اثرگذارتر از چیزی است که والدین تصور می‌کنند. شاید وقت آن رسیده است که والدین نظارت دقیق‌تری بر دیدن خشونت از رسانه‌های گروهی به وسیله کودکان و نوجوانان خود داشته باشند. در دنیای کودکانه آنها، هیچ چیز به معنای حقیقی آن در دنیای بزرگسالان نزدیک نیست.

یک تقلید خطرناک

تقلید صحنه‌های جنایت و خشونت ، در بازی‌های کودکانه فقط یک بازی است که متأسفانه به واقعیتی تلخ تبدیل می‌شود. کودکان کنجکاو هستند و این بازی‌ها را فقط از سر ماجراجویی و پا گذاشتن به دنیای بزرگسالان انجام می‌دهند ولی نمی‌دانند که دنیای بزرگسالان به پاکی دنیای کودکانه آنها نیست.متخصصان اعتقاد دارند کودکان در سنین مختلف، در هنگام تقلید آنچه در تلویزیون می‌بینند، انگیزه‌های بسیار متفاوتی دارند. همچنین در سنین مختلف و بسته به گروه سنی که در آن قرار دارند، برنامه‌های متفاوتی در تلویزیون آنها را به شوق آورده و تحریک می‌کند.

کودکان دبستانی هنگامی که یک صحنه از خشونت را در تلویزیون مشاهده می‌کنند و در پی تقلید آن برمی‌آیند، بیشتر به کار خود و انجام آن فکر می‌کنند و اصلا آگاه نیستند که این عمل چه مشکلاتی را در آینده برایشان پیش خواهد آورد، در حالی که نوجوانان با تقلید این صحنه‌ها تلاش می‌کنند بفهمند که با انجام این کار چه احساسی دارند و قصد دارند یک تجربه جدید را از سر بگذرانند.

بسیاری از متخصصان اعتقاد دارند که ممکن است بسیاری از کودکان فکر انجام صحنه‌های خشونت به ذهنشان خطور نکند ولی پس از دیدن چنین صحنه‌هایی دچار استرس و ترس شوند. دکتر "کاسلو" معتقد است که به هر حال نمی‌توان کودکان را از تماشای تلویزیون منع کرد ولی پدران و مادران باید تلاش کنند که دیدن چنین صحنه‌هایی را برای کودکانشان محدود کنند. در اولین قدم می‌توان به کودکان کمک کرد که برنامه تلویزیونی مورد علاقه خود را از میان هزاران برنامه تلویزیونی انتخاب کرده و به تماشای صحنه‌های خشونت کنترل داشت و کودکان را از دیدن آن منع کنند.والدین می‌توانند به سادگی با کودک خود به صحبت بنشینند و با او درباره خشونت و صحنه‌های خشن در فیلم‌های تلویزیونی و یا حتی اخبار گفت‌وگو کنند زیرا نمی‌توان درهای دنیا را به روی آنها بست. در مقابل، می‌توان با گفت‌وگو، وقایع دنیای بزرگسالان را برایشان توضیح داد و عواقب خشونت را برایشان روشن کرد. شما می‌توانید در این گفت‌وشنودها به آنچه کودک شما از آن هراس دارد پی برده و ریشه‌های آن را جست‌وجو کرده و در پی برطرف کردن آن برآیید.

والدین باید حتما بدانند که کودکشان در تلویزیون چه برنامه‌هایی را هر روز و هر روز نگاه می‌کند و تلاش کنند بفهمند که دیدن صحنه‌های خشن فیلم‌ها چه اثری به‌ویژه بر رفتار کودکشان دارد. آیا کودک را نگران و پریشان می‌کند؟ و یا کودک در پی تکرار و تقلید آن صحنه‌ها برمی‌آید؟ والدین باید تلاش کنند که در ذهن کودک این مطلب را روشن کنند که آنچه در دنیای فیلم اتفاق می‌افتد با آنچه در دنیای واقعی رخ می‌دهد، کاملا متفاوت است.

زنگ‌های خطر به صدا درمی‌آیند

تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان بیشتر از صحنه‌های خشونت‌آمیزی که در اخبار نشان داده می‌شود، وحشت دارند تا تصاویر خشونت‌بار فیلم‌ها، چون آنها به واقعی بودن این تصاویر آگاهی دارند بنابراین بیشتر دچار ترس و وحشت می‌شوند.شما به عنوان پدر و مادر یک کودک تلاش کنید که به نشانه‌های تأثیرپذیری از صحنه‌های خشونت در کودکتان توجه کنید:

* اگر کودک شما طغیان‌های تهاجمی و پرخاشگرانه بدون دلیل و نشانه دارد، همواره از پیروی کردن و گوش دادن به بزرگ‌ترها سر باز می‌زند.

* در مدرسه با هم‌سن و سالانش رفتار خشونت‌آمیزی دارد.

* دائم نظم و انضباط کلاس درس را بر هم می‌زند.

* دوستانی سرکش و پرخاشگر داشته که دائم در مدرسه کار را به نزاع می‌کشانند، باید بیش از پیش به فرزندتان توجه کنید.

* اینها علایمی هشداردهنده است که نشان می‌دهد فرزندتان از صحنه‌های خشونت تلویزیونی و یا بازی‌های رایانه‌ای تأثیر گرفته است.

ممکن است شما دیدن برنامه‌های خشن از تلویزیون منزل را محدود کنید، ولی فرزند شما از طریق کامپیوتر، اینترنت و لوح‌های فشرده به دیدن این صحنه‌ها بپردازد. هنگامی که شما سرزده به اتاق فرزندتان وارد می‌شوید و یا مدت طولانی در اتاقش می‌مانید، او معذب و ناراحت شده و یا حالت دفاعی به خود می‌گیرد. این می‌تواند علامتی باشد که کودک در حال دیدن یا انجام برنامه‌ای نامناسب است و یا وسواس‌گونه به انجام بازی‌های کامپیوتری می‌پردازد و انجام این بازی‌ها فرصت انجام تکالیف مدرسه و وظایف او را در خانه سلب می‌کند. در این هنگام است که زنگ‌های خطر به صدا درمی‌آیند.