رفتار با کودک لجباز، راهنماییم کنید

گاهی اوقات هرچه تلاش کنید کودکتان به حرف شما گوش دهد او لجبازی می‌کند، بی‌جهت بهانه می‌گیرد و قهر می‌کند.

روزنامه سلامت: گاهی اوقات هرچه تلاش کنید کودکتان به حرف شما گوش دهد او لجبازی می کند، بی جهت بهانه می گیرد و قهر می کند.

هیچ کس نمی خواهد برای کودکش نقش یک ژاندارم را بازی کند!

خصوصیات یک کودک با تربیت چیست؟

میان کودک (باتربیت) و (با ادب) تفاوت هایی وجود دارد. کودک (با تربیت) اعتماد به نفس دارد و به محدودیت هایی که برایش قائل می شوند، احترام می گذارد چون می داند به نفعش است.

نظراتش را آزادانه بیان می کند چون برای خود احترام قائل است ولی در عین حال به والدینش ایمان دارد و می داند که نصایح آنها برای ایمن نگاه داشتن او از خطرات جامعه است.

تمام تلاش خود را می کند تا با یک نواختی دنیای اطرافش کنار بیاید و خود را درگیر مسائلی که از عهده اش برنمی آید نکند در عوض کودک عاقل و مطیع است ولی هر لحظه امکان دارد از قوانین تعیین شده سرپیچی کند و شیوه زندگی خود و والدینش را بدون هیچ دلیلی زیر سوال ببرد و نظمی در تربیت این کودک وجود نداشته است.

چگونه به کودکمان کمک کنیم با موقعیت های مشکل کنار بیاید؟

در زندگی کودکان مرحله ای بسیار سخت وجود دارد: بین ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی، دورانی بس بحرانی است که به آن (سن نه گفتن) می گویند. در این دوران کودک ابتدا کنجکاو و پذیرنده همه چیز است ولی به مرور زمان علیه قواعد و قوانین والدین شورش می کند، داد می زند و به قول پدر و مادرها (خل بازی) در می آورد.

قوانین را زیر پا می گذارد تا به والدینش ثابت کند که هست اما این دوران گذراست و باید خونسرد باشید. در عین حال باید (قوانین حیاتی) برای او تعیین کنید. به طور خلاصه قوانینی که امنیت جانی او را تضمین کنند مثلا (لب پنجره خم نشو )هوا سرد است، ژاکتت را بپوش)، (زیاد شیرینی نخور)و... البته اگر زیاد به کودکتان امر و نهی کنید این امکان وجود دارد که حتی به قوانین اصلی زندگی عمل نکند!

پس، از قوانین جزئی بگذرید و بدون دلیل سر مسائل بی اهمیت با او بحث نکنید. برای آنکه کودکتان از شما فرمان ببرد باید به خود اعتماد به نفس داشته باشید. مادری که به فرزندش دستور می دهد بخوابد ولی در دل با خود می گوید (الان است که بیدار شود)، (الان گریه می کند) و... ترسش را به کودک القا می کند.

کودک، ضعف والدین را احساس و به راحتی از دستورهای آنها سرپیچی می کند. حتی کودک از صحبت هایی که درباره او جلوی رویش می کنید بهره می برد. مثلا سر میز شام اگر بگویید (کودکم چیزی نمی خورد و این اصلا طبیعی نیست.) کودک شما خیلی سریع متوجه نگرانی شما می شود و این موضوع وی را تحریک می کند تا به همین روند ادامه دهد چون این موضوع ضامن توجه والدین به اوست.

چرا اصولا (سن نه گفتن) وجود دارد؟

این مرحله از زندگی در رشد و پیشرفت کودک بسیار مهم است. کودک شما می گوید (نه) تا (بله) گفتن را بیاموزد.(بله ) ای که خود او بگوید ضامن استقلال آتی او خواهد بود. وقتی کودک شما (نه) می گوید خونسردی خود را حفظ می کنید. فکر نکنید او قصد لجبازی دارد و با او کنار بیایید.

چه کنیم که کودکمان در این سن فرمانبردار باشد؟

هدف اصلی والدین از امر و نهی فهماندن این موضوع به کودک است که چه چیزی خوب و چه چیزی برایش بد است. تنها کافی است تمایل و حس بزرگ شدن را در وی القا کنید تا حرف شما را بپذیرد.

مثلا به او بگویید: (فعلا نمی توانی تنهایی روی سرسره بزرگ لیز بخوری، باید کمکت کنیم. اما وقتی بزرگ شدی می توانی تنهایی سربخوری)یا (تو دستت رو به من نمی دهی؟ هنوز بزرگ نشدی! دفعه دیگه باید با کالسکه بیرون بیاییم)مطمئن باشید این راه ها جواب می دهند.

چگونه در بیشتر مواقع پیش دستی کنیم؟

شرایطی را درنظر بگیرید که شما برای خرید مواد غذایی و نه اسباب بازی می خواهید به بازار بروید. وقتی در یک محل کودکتان را از برداشتن چیزی نهی کنید فرمان بردارتر از آن است که از قبل با وی قرار و مداری گذاشته باشید.

در باقی موارد مثل حمام رفتن، با او مسائل را از پیش طی کنید. اگر کودک شما عاشق وان است و حاضر نیست پس از مدتی از آن خارج شود، پیش از حمام رفتن به او بگویید: (یا وقتی به تو گفتم از وان بیرون می آیی یا از این به بعد فقط دوش می گیری) صحبت و امر و نهی کردن های بی فایده تنها ضعف شما را می رساند و کودک در ذهن خود دچار ابهام می شود.

به حرف های کودکتان گوش دهید و به او توجه کنید. آرامشتان را در تمامی موارد حفظ کنید. اگر خیلی سخت بگیرید ممکن است در آینده از شما فرمان نبرد. مهارت خود را در هر لحظه از زندگی به او نشان دهید. روی هر چیزی که فکر می کنید به نفع اوست تاکید کنید و به او بگویید (همینه که هست. تموم)

چرا تربیت کودکان تا این حد سخت است؟

باید یاد بگیریم که در بعضی مواقع برای موفق شدن عقب نشینی کنیم و حوادث کوچک را به نمایش غم بار تبدیل نکنیم. شما مسوول سلامتی و خوشبختی کودکتان هستید. در عین حال تربیت یک کودک مشکل است چون باید محکم و استوار باشید و سر حرفی که به کودک می زنید، بایستید.

سخت است که وقتی کودکمان بستنی، شیرینی یا هدیه ای تقاضا می کند، به او بگوییم. تربیت یک کودک یعنی راه رفتن روی لبه تیغ. باید حد وسط را نگاه دارید تا موفق شوید، تربیت کودکان دیگر به سختی تربیت فرزندان خودمان نیست. به همین دلیل بسیاری از افراد کودکشان را به دست پرستار یا مربیان مهد می سپارند.

هیچ کس نمی خواهد برای کودکش نقش یک ژاندارم را بازی کند! ولی با این حال گفتن در بسیاری از موارد ضروری است البته هر از چند گاهی شرایط بازی و لذت بردن را برای کودکتان فراهم کنید.

کاری نکنید که کودکتان همیشه در پی جلب توجه و گرفتن موافقت شما باشد در این صورت قدرت تصمیم گیری و اساسا هویتش را از دست خواهد داد.

در بسیاری از موارد بهتر است پدر و مادر هر دو در تربیت کودک سهیم باشند. به این ترتیب می توانید جنبه های مختلفی از یک مساله را برای کودکتان باز کنید. از سوی دیگر، نگاه هر یک از والدین به مسائل جامعه با همدیگر متفاوت است و این یعنی یک امتیاز در تربیت کودک.

نکته مهم در پرورش کودک این است که در عین سخت گیر بودن به او اجازه بدهید مستقل عمل کند و راه صحیح را تشخیص دهد.