اگر بچه از طریق کسی دیگری این ماجرا را بفهمد اعتمادش نسبت به خانواده سلب خواهد شد.
دروغ گفتن به کودک، ایجاد مشکلات در آینده سوال مخاطب نینیبان: موقع ازدواج با همسرم او یک پسر بچه هفت ماهه داشت که خودم بزرگش کردم و با اینکه هنوز مادر نبودم ولی برایش مادری کردم. حالا که او ۹ سالش هست، خودم یک پسر۷ ساله دارم. و الان هم که باردار هستم در هفته ششم به سر می برم. هنوز به او نگفتیم که من مادر واقعیش نیستم. و همیشه فکر می کند که فرزند اول من است. به نظرشما ما باید چه موقعی حقیقت را به او بگوییم. چون واقعاً من وهمسرم هم دوست نداریم به او دروغ بگوییم و می ترسیم درآینده با مشکلاتی مواجه بشویم. در ضمن باید بگویم که او بچه طلاق است و مادرش از بدو تولد او را رها کرده و هیچگونه درخواستی برای دیدنش نداشته است.
پاسخ دکتر جمشید بیگدلی، روان شناس:
حتی به بچه هایی که فرزند خوانده می شوند هم خیلی زودتر از اینها باید گفت که تو بچه ما نیستی. الان هم لازم است که کودک حتما در جریان این موضوع قرار بگیرد زیرا اگر بچه از طریق کسی دیگری این ماجرا را بفهمد اعتمادش نسبت به خانواده سلب خواهد شد. البته بهتر است قبل از گفتن ماجرا یک روان شناس کودک را ببیند. به هیچ وجه در مورد این موضوع به کودک دروغ نگویید و هیچ اطلاعاتی را سانسور نکنید. واقعیت را همان گونه که بوده به او بگویید اما نحوه گفتن تان باید جوری باشد که باعث به هم ریختگی بیش از حد بچه نشود. اگر چه حتی به قیمت به هم ریختگی کودک هم که شده باید این موضوع را به او بگویید. زیرا این اطلاعات مال اوست او باید بداند چه اتفاقی رخ داده است. در واقع حقش است که بداند. برای اطلاع دادن به کودک از یک نفر سوم کمک بگیرید مثلا کسی که با بچه رابطه عاطفی خوبی دارد. او در حضور شما این موضوع برای کودک توضیح بدهد و بگویید «متاسفانه گاهی کسانی که بچه ای را به دنیا می آورند شانس بزرگ کردن آن بچه را ندارند و کس دیگری کودک را بزرگ می کند. درست است که این مادر شما را به دنیا نیاورده است ولی به معنی این نیست که شما را کمتر دوست
دارد. اتفاقا او خیلی از خود گذشته است که دارد این کار را انجام می دهد.» یادتان باشد که بچه ها در سن 9 سالگی یک نوع حالت مقاومت هم دارند و به همین علت می گویم شخص دیگری جز والدین این موضوع را برایش تعریف کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼