شیر ندادن مادر به نوزاد آسیب می‌رساند؟
آیا شیر ندادن به بچه شما را مادر بدی نشان می دهد؟ اگر به او شیر ندهید آیا به بچه خود آسیب و آزار رسانده اید؟
گروه ترجمه نی‌نی‌بان: مدت زیادی است که بحث و مجادله در مورد شیردادن مادر و استفاده از شیرخشک مطرح است. در ایالات متحده از سال ۱۹۵۰ La Leche League کمپینی راه اندازی کرده که اساسا و البته به شکلی موفق زنانی که به نوزادان خود شیر نمی دهند را محکوم می کند. حتی خیلی از سلبریتی ها و چهره های مطرح هم از این طرح حمایت کرده و زنان را به شیردادن به فرزندانشان تشویق کرده اند. آیا شیر ندادن به بچه شما را مادر بدی نشان می دهد؟ اگر به او شیر ندهید آیا به بچه خود آسیب و آزار رسانده اید؟ آیا بلافاصله بعد از اینکه شروع به شیردادن کرده اید، از این کار دست کشیده اید؟
مطالعات در مورد دخالت آقایان در مورد بچه ها و مقالاتی که اخیرا منتشر شده به موضع شدید آنها نسبت به شیر دادن اشاره دارند. بعضی از خانمها می خواهند که شوهران آنها کاملا در نگهداری از بچه از همان آغاز زندگی با آنها همراه باشند. مردها اغلب احساس می کنند که در این مورد کنار گذاشته شده اند. به طور مثال The Journal of Human Lactation گزارش داده که تمایل مرد برای در اختیار داشتن امکان نزدیک شدن به بچه می تواند عاملی در خیلی از مادرها برای قطع شیردادن به بچه باشد. نزدیکی فرزند و مادر در هنگام شیردادن باعث می شود که مردها به نحوی احساس حسادت و ناراحتی کنند.
یک گزارش دیگر همچنین کشف کرده که پدرها در این زمینه نقش خاصی ایجاد می کنند. «قابلیت شیر دادن و ادامه این تمرین، نیازمند توجه، وقت، تعهد و حمایت و تلاش بیشتر است. مادرها اغلب باید بر خیلی از موانع غلبه کنند تا بتوانند به طور موفق به بچه شیر بدهند و تعادل لازم را در خانه و خانواده و محیط کاری ایجاد کنند. شواهد نشان می دهد که پدرها می خواهند در این بچه داری دخالت داشته باشند و خود بخشی از این پروسه نگهداری و حتی غذا دادن به بچه باشند. انتقال نقش از زوج به خانواده چالش هایی برای مادر و پدر ایجاد می کند. شراکت در تجربه زایمان و حمایت از یکدیگر در تمرین شیر دادن به بچه یکی از آن چالش هاست. برای خیلی از خانمها این چالشها امروز بزرگ هستند. خیلی از آنها خسته شده یا شیرشان نمی آید یا بچه شیر پستان را نمی خورد یا شرایط پزشکی مانع از شیردادن آنها می شود.
دلایل زیادی باعث شده که La Leche League به هیچ وجه با این مساله موافق نباشد. ولی الیزابت بادینتر در مقاله ای که در Harper's magazine نوشته تاکید کرده که به خانم هایی که تصمیم به شیر ندادن به بچه های خود بگیرند، ظلم شده است. توقعات از تازه مادرها بیش از حد زیاد هستند. معمولا از مادرها خواسته شده که به بچه هایشان شیر بدهند. دکتر شما، مادر یا مادرشوهرتان، دوستانتان و بقیه فلسفه La Leche League را تائید می کنند. «از دهه هشتاد میلادی شیر دادن به بچه به عنوان یک امر اساسی و مقدس و پاکی و بی گناهی و آگاهی خانمها درنظر گرفته می شود. آمار هم از قدرت La Leche حمایت می کند. در سال 2011، 75 درصد زن ها برای دوره های مختلف به بچه های خود شیر داده اند. این آمار در سال 1972 حدود 26 درصد بود.»
مقاله بادینتر به این موضوع اشاره داشته که ادعاها در مورد اینکه شیردادن مادر رشد قابلیت های ذهنی بچه را بهبود می بخشد، تائید نشده اند. درواقع مطالعات زیادی نشان داده اند که بین آی کیو بچه و شیردادن مادر هیچ ارتباطی وجود نداشته و شیر مادر از او مقابل بیماری های آسم و آلرژی های مختلف محافظت نمی کند. La Leche' روی زنان به خصوص زنانی که باید سرکار بروند فشار آورده که تا جای ممکن در خانه بمانند و از گذاشتن بچه در مهدکودک خودداری کنند. حتی توصیه کرده که اگر نمی توانند در خانه بمانند شیر خود را بدوشند ولی بادینتر این سوال را مطرح می کند که تکلیف مادرهایی که دوشیدن شیر خود را ناخوشایند می دانند چه خواهد شد. ظاهرا حس گناهی که La Leche League به مادران می دهد تمامی ندارد. مزایای شیر مادر زیاد و موجه هستند. ولی تاثیر گروههایی همچون La Leche League از سال ۱۹۵۶ در جامعه آمریکا افرادی که خودشان به بچه هایشان شیر نمی دهند را با حس عذاب وجدان زیادی روبرو کرده و آنها را نسبت به اینکه آیا مادران خوبی هستند با سوالات زیادی مواجه کرده است. نسلی که از شیر خشک استفاده کرده هیچ مشکلی ندارد.
بادینتر در مقاله خود نوشته که اقلیتی از محققان کشف کرده اند که در مورد مزایای شیر مادر در خیلی از کشورها اغراق شده و شیر خشک به طور مرتب مزایای خود را به عنوان جایگزینی برای شیر مادر ثابت کرده است. باید به مادرانی که نمی توانند و نمی خواهند خودشان به بچه شیر بدهند، احترام گذاشت. آنها هم با بچه هایشان رابطه نزدیکی برقرار می کنند و مادران خوبی می شوند. باید از آنها حمایت کرد.
نظر کاربران
مقاله جالب و ظاهراً بی طرفی بود ولی پاراگراف نهایی این مقاله یک نوع نتیجه گیری محسوب میشه. اینکه گفته شده در مزایای شیر مادر اغراق شده جمله صحیحی نیست. قطعاً ارزش فیزیولوژیک شیر مادر به تغذیه و ذخایر بدن مادر بستگی داره و مادری که به خودش نرسه نمیتونه انتظار داشته باشه که فرزندش از طریق شیر مادر تغذیه کاملی دریافت کنه ولی برعکس اگر مادری بر طبق اصول غذایی سالم پیش به طور قطع و یقین هیچ شیرخشکی نمیتونه به اون اندازه مفید باشه.
نکته دیگه ای که این مقاله هیچ اشاره ای به اون نکرده تاثیر روانی شیرمادر بر روی کودک هست. خیلی از روانشناسان امروز تاکید دارند که کودک تا دو سال نیاز عاطفی به شیر مادر داره و جدای از بحث مکیدن و ارضای دهانی، تماس پوستی شیرخوار با مادر حس امنیت رو در کودک تقویت میکنه.
همه اینها رو در کنار حدیث پیامبر اکرم میگذاریم که میفرمایند تا دو سالگی هیچ تغذیه ای کاملتر از شیر مادر نیست. که قطعاً تغذیه جسمی و روحی کودک منظور هست.
ولی با همه اینها، ممکنه یک مادری بخواد اما نتونه به کودکش شیر بده. بله ایشون مادر بدی نیست. پس باید از لحاظهای دیگه برای کودک جبران کنه. خصوصا بُعد روانی شیردادن رو در نظر بگیره. موقعی که شیشه رو در دهان کودک میذاره حتما او رو در آغوش بگیره و دستان کودک رو لمس کنه. این مادر تلاش خودش رو کرده و قطعا مادر خوبی هست.