جیغ کشیدن کودکان، دلیلش چیست؟
دختر من یک سال و سه ماهه است، در مورد فشار دادن دندان هایش و جیغ زدن های بی دلیلش می خواستم کمک بگیرم.
پرسش: دختر من یک سال و سه ماهه است، در مورد فشار دادن دندان هایش و جیغ زدن های بی دلیلش می خواستم کمک بگیرم که چطور برخورد کنم تا دیگه تکرار نکنه.
پاسخ: اولا بررسی رفتار خود شما و پدر این کودک خیلی مهم است چون گاهی مشاهده می شود که پرخاشگری خود والدین کودک را به این دست رفتارها سوق می دهد. البته در جریان تحول کودکی در بیشتر بچه ها این رفتارها مشاهده می شود که بعد از مدتی رفع می شود اما به هر حال بررسی علت شناسی نیز توصیه می شود. در برخورد با کودکتان در این دست شرایط چند توصیه های زیر توجه کنید:
1- ابتدا کودک را به آرامش دعوت کنید.
۲- در جوی کاملاً آرام، با آرامش اما جدی، کودک را به سکوت تشویق نمایید.
3- از تهدید، تمسخر، تحقیر و تنبیه کودک تان، بطور جدی خودداری نمایید.
۴- در صورت امکان، در آغوشش گرفته و از او بخواهید که سکوت کند و آرام بگیرد.
5- علاقه ی خود را نسبت به او بیان نموده و بگویید به دلیل رفتار بدش، از او ناراحت اید.
۶- علت رفتارش را بپرسید.
7- او را نسبت به کاری که کرده و عواقب احتمالی آن، آگاه نمایید.
۸-دلایل خود را مبنی بر بد بودن رفتارش، عنوان نموده و راه های بهتر را بازگو کنید.
9- برای اطمینان از این که به حرف های تان گوش داده یا نه، از او بخواهید حرف های شما را تکرار کند.
۱۰- تا حد ممکن، محرک هایی که باعث بروز چنین رفتارهایی می شود را از محیط پیرامونش حذف کنید. این محرک ها ممکن است مستقیم و زنده مانند رفتارهای خود پدر و مادر و یا غیرمستقیم و از طریق تلویزیون، سینما و... باشد.
11- اگر احساس می کنید کودک تان از نظر جسمی ضعیف است، تقویتش کنید.
۱۲- اگر کودک دچار بحران های عاطفی ست، او را مورد حمایت عاطفی قرار دهید.
13- در صورتی که مشکل کودک از درک و یادگیری او نشأت می گیرد و امکان برخورد با مشکلات پیش آمده را ندارد، به او کمک فکری کنید تا موانع را از سر راه بردارد.
۱۴- توجه داشته باشید که گاهی پرخاش گری، اکتسابی ست و در اثر مشاهده ی رفتار پرخاش گرانه ی دیگران به وجود می آید، پس کودک را از محیط های پرتنش دور نگه دارید.
15-احساس خود را از عملکرد او بیان کرده و یادآور شوید از کاری که انجام می دهد، ناراحت هستید.
۱۶- و در نهایت پدر و مادر به عنوان مسئول، باید به دقت بر برنامه های مورد علاقه ی فرزندان شان نظارت داشته باشند. آنان هم چنین باید بر نقش خود به عنوان الگوی نیرومند رفتاری، توجه داشته باشند زیرا اگر خودشان رفتار پرخاش گرانه داشته باشند، فرزندان شان نیز چنین خواهند کرد.
پاسخ: اولا بررسی رفتار خود شما و پدر این کودک خیلی مهم است چون گاهی مشاهده می شود که پرخاشگری خود والدین کودک را به این دست رفتارها سوق می دهد. البته در جریان تحول کودکی در بیشتر بچه ها این رفتارها مشاهده می شود که بعد از مدتی رفع می شود اما به هر حال بررسی علت شناسی نیز توصیه می شود. در برخورد با کودکتان در این دست شرایط چند توصیه های زیر توجه کنید:
1- ابتدا کودک را به آرامش دعوت کنید.
۲- در جوی کاملاً آرام، با آرامش اما جدی، کودک را به سکوت تشویق نمایید.
3- از تهدید، تمسخر، تحقیر و تنبیه کودک تان، بطور جدی خودداری نمایید.
۴- در صورت امکان، در آغوشش گرفته و از او بخواهید که سکوت کند و آرام بگیرد.
5- علاقه ی خود را نسبت به او بیان نموده و بگویید به دلیل رفتار بدش، از او ناراحت اید.
۶- علت رفتارش را بپرسید.
7- او را نسبت به کاری که کرده و عواقب احتمالی آن، آگاه نمایید.
۸-دلایل خود را مبنی بر بد بودن رفتارش، عنوان نموده و راه های بهتر را بازگو کنید.
9- برای اطمینان از این که به حرف های تان گوش داده یا نه، از او بخواهید حرف های شما را تکرار کند.
۱۰- تا حد ممکن، محرک هایی که باعث بروز چنین رفتارهایی می شود را از محیط پیرامونش حذف کنید. این محرک ها ممکن است مستقیم و زنده مانند رفتارهای خود پدر و مادر و یا غیرمستقیم و از طریق تلویزیون، سینما و... باشد.
11- اگر احساس می کنید کودک تان از نظر جسمی ضعیف است، تقویتش کنید.
۱۲- اگر کودک دچار بحران های عاطفی ست، او را مورد حمایت عاطفی قرار دهید.
13- در صورتی که مشکل کودک از درک و یادگیری او نشأت می گیرد و امکان برخورد با مشکلات پیش آمده را ندارد، به او کمک فکری کنید تا موانع را از سر راه بردارد.
۱۴- توجه داشته باشید که گاهی پرخاش گری، اکتسابی ست و در اثر مشاهده ی رفتار پرخاش گرانه ی دیگران به وجود می آید، پس کودک را از محیط های پرتنش دور نگه دارید.
15-احساس خود را از عملکرد او بیان کرده و یادآور شوید از کاری که انجام می دهد، ناراحت هستید.
۱۶- و در نهایت پدر و مادر به عنوان مسئول، باید به دقت بر برنامه های مورد علاقه ی فرزندان شان نظارت داشته باشند. آنان هم چنین باید بر نقش خود به عنوان الگوی نیرومند رفتاری، توجه داشته باشند زیرا اگر خودشان رفتار پرخاش گرانه داشته باشند، فرزندان شان نیز چنین خواهند کرد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼