رفتار با کودک کنجکاو، والدین بخوانند
اگر رابطه دختر با مادر رابطه خوبی باشد، کودک الگوبرداری می‌کند اما اگر این رابطه خوب نباشد، کودک از پدرش الگوبرداری خواهد کرد
قبل از اینکه بخواهیم در مورد نحوه انتخاب پوشش مناسب برای فرزندان صحبت کنیم، خوب است والدین اطلاعاتی در مورد سنین الگوپذیری کودکان داشته باشند. یکی از آموزش‌های اجتماعی به کودکان، آموزش پذیرش جنسیت و به دنبال آن انتخاب لباس مناسب برای آنهاست. بهترین سن برای شروع این آموزش‌ها از ۳ تا 5 سالگی است.
کودکان کنجکاو هستند
معمولا کودکان در ۳ سالگی جنسیت خود را تشخیص می‌دهند و این به معنای آشنایی با مسائل جنسی نیست؛ یعنی کودک 3 ساله مفهوم رابطه زناشویی را نمی‌فهمد و مثلا اگر می‌گوید می‌خواهم با آقای ایکس ازدواج کنم، به معنی این نیست که مفهوم ازدواج را می‌فهمد. صحبت کودکان در این موارد بیشتر انتقال احساس است نه مفهوم. مفهوم پسر و دختر در ذهن کودک، معنای متفاوت و خاصی دارد. البته او در این سنین بین اسم‌های دخترانه و پسرانه، لباس‌ها و بازی‌های دخترانه و پسرانه تفاوت قائل می‌شود و آنها را درک می‌کند و مثلا نوع لباس یا اسباب‌بازی‌اش را متناسب با جنسیتش انتخاب می‌کند.
در این سن کودکان با والد هم‌جنسشان همانندسازی می‌کنند یعنی دختران از مادران و پسران از پدرشان الگوبرداری می‌کنند. شروع الگوپذیری در همین سنین ۳ تا ۵ سالگی است. کودکان وقتی متوجه جنسیت خود می‌شوند، در مورد جنس مخالفشان یک نوع کنجکاوی دارند و می‌خواهند بدانند فیزیک بدنی جنس مخالفشان چیست یا به چه بازی‌هایی می‌پردازند. حتی ممکن است کودک خودش را از بازی با جنس مخالف کنار بکشد و از دور بازی آنها را نگاه کند تا رفتار جنس مخالفش را بهتر درک کند.
تمام کارهایی که کودک در این سن انجام می‌دهد، بیشتر نوعی کنجکاوی برای شناخت جنس مخالف است و جنبه شهوانی ندارد و والدین نباید نگران انحراف اخلاقی کودکان در این سن باشند.
کودک به دنبال اثبات خود است
والدین باید از ۳ سالگی به بعد با توجه به جنسیت، سن، فرهنگ، مذهب و فصل لباس‌های مناسبی برای فرزندانشان انتخاب کنند. ممکن است بخواهید با فرزند دخترتان بیرون بروید. اگر لباسی پسرانه انتخاب کرد، به او اجازه این کار را ندهید اما گاهی ما بر سر رنگ لباس با فرزندمان اختلاف نظر داریم که در این مورد باید اجازه انتخاب به فرزندمان بدهیم و مخالفتی با او نداشته باشیم.
گاهی کودکان بین 10 لباس می‌خواهند لباسی را انتخاب کنند. در این شرایط باید گزینه‌های او را محدود کنیم تا مشکلی ایجاد نشود. مثلا 2 لباس براساس جنسیت او انتخاب کنیم و بگوییم بین این 2 لباس یک لباس را خودت انتخاب کن. با این کار، اعتماد به‌نفس را در فرزند تقویت می‌کنیم. ممکن است لباسی را به تن کودکتان کنید و او مخالفت کند. این مخالفت را نباید لجبازی دانست چون کودکان به دنبال اثبات فردیت خود هستند و با انتخاب لباس می‌خواهند خودی نشان بدهند.
تاثیرات انتخاب لباس نامناسب
از ۳ سالگی به بعد، باید رفتارهای کودک را مقداری جدی تر گرفت؛ مثلا برای یک کودک 6 ساله باید براساس سن، جنس، فرهنگ و مذهبی که کودک با آن بزرگ‌شده، انتخاب کنیم. بسیاری از والدین قبل از این سنین شروع به ایجاد محدودیت برای فرزندانشان می‌کنند و کودک متوجه این سخت‌گیری‌ها نمی‌شود و مفاهیم آن را درک نمی‌کند که چرا باید لباسی خاص بپوشد یا نپوشد.
گاهی والدین در فصل گرم کودکان را مجبور به پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبان می‌کنند و کودک مقاومت می‌کند یا بدون در نظر گرفتن اینکه رنگ لباس شاد است یا نه، لباس‌هایی که متناسب سن کودک نیست، تنش می‌کنند که تاثیرات بدی روی او می‌گذارد. همان‌طور که گفتیم از 3 سالگی به بعد، مفاهیم ایجاد محدودیت برای کودک معنا پیدا می‌کند. مثلا هیچ ایرادی ندارد وقتی فرزند دختر در خانه است، متوجه آرایش کردن مادر، نحوه لباس پوشیدن او مثل پوشیدن دامن باشد.
اگر رابطه دختر با مادر رابطه خوبی باشد، کودک الگوبرداری می‌کند اما اگر این رابطه خوب نباشد، کودک از پدرش الگوبرداری خواهد کرد؛ مثلا هستند کودکان دختری که دامن نمی‌پوشند و رفتارهایی مردانه دارند چون از پدرشان الگو گرفته‌اند و گاهی هم پدر این رفتار کودک را تقویت می‌کند. حالت برعکس این مورد هم وجود دارد؛ کودک پسری که در خانه با مادر تنهاست، ممکن است دائم ببیند مادرش در حال آرایش کردن است.
برخی مادرها هم برای سرگرمی کودک پسر خود را آرایش می‌کنند مثلا لاک به دست‌هایش می‌زنند، روسری سر او می‌گذارند و... با این روش، مادر یک بازی راه می‌اندازد و در واقع می‌خواهد با کودکش سرگرم شود. این کارها اگر تا زیر سن ۳ سال باشد، عیبی ندارد اما از 3 سالگی به بعد باید مراقب بود چون باعث الگوگیری غلط در کودکان خواهدشد و هویت جنسی آنها را زیر سوال می‌برد. برخی از بزرگسالانی که دچار مشکل هویت جنسی هستند، والدینی داشته‌اند که در کودکی آنها را تحت الگوبرداری غلط قرار داده‌اند.
کودکان کنجکاو هستند
معمولا کودکان در ۳ سالگی جنسیت خود را تشخیص می‌دهند و این به معنای آشنایی با مسائل جنسی نیست؛ یعنی کودک 3 ساله مفهوم رابطه زناشویی را نمی‌فهمد و مثلا اگر می‌گوید می‌خواهم با آقای ایکس ازدواج کنم، به معنی این نیست که مفهوم ازدواج را می‌فهمد. صحبت کودکان در این موارد بیشتر انتقال احساس است نه مفهوم. مفهوم پسر و دختر در ذهن کودک، معنای متفاوت و خاصی دارد. البته او در این سنین بین اسم‌های دخترانه و پسرانه، لباس‌ها و بازی‌های دخترانه و پسرانه تفاوت قائل می‌شود و آنها را درک می‌کند و مثلا نوع لباس یا اسباب‌بازی‌اش را متناسب با جنسیتش انتخاب می‌کند.
در این سن کودکان با والد هم‌جنسشان همانندسازی می‌کنند یعنی دختران از مادران و پسران از پدرشان الگوبرداری می‌کنند. شروع الگوپذیری در همین سنین ۳ تا ۵ سالگی است. کودکان وقتی متوجه جنسیت خود می‌شوند، در مورد جنس مخالفشان یک نوع کنجکاوی دارند و می‌خواهند بدانند فیزیک بدنی جنس مخالفشان چیست یا به چه بازی‌هایی می‌پردازند. حتی ممکن است کودک خودش را از بازی با جنس مخالف کنار بکشد و از دور بازی آنها را نگاه کند تا رفتار جنس مخالفش را بهتر درک کند.
تمام کارهایی که کودک در این سن انجام می‌دهد، بیشتر نوعی کنجکاوی برای شناخت جنس مخالف است و جنبه شهوانی ندارد و والدین نباید نگران انحراف اخلاقی کودکان در این سن باشند.
کودک به دنبال اثبات خود است
والدین باید از ۳ سالگی به بعد با توجه به جنسیت، سن، فرهنگ، مذهب و فصل لباس‌های مناسبی برای فرزندانشان انتخاب کنند. ممکن است بخواهید با فرزند دخترتان بیرون بروید. اگر لباسی پسرانه انتخاب کرد، به او اجازه این کار را ندهید اما گاهی ما بر سر رنگ لباس با فرزندمان اختلاف نظر داریم که در این مورد باید اجازه انتخاب به فرزندمان بدهیم و مخالفتی با او نداشته باشیم.
گاهی کودکان بین 10 لباس می‌خواهند لباسی را انتخاب کنند. در این شرایط باید گزینه‌های او را محدود کنیم تا مشکلی ایجاد نشود. مثلا 2 لباس براساس جنسیت او انتخاب کنیم و بگوییم بین این 2 لباس یک لباس را خودت انتخاب کن. با این کار، اعتماد به‌نفس را در فرزند تقویت می‌کنیم. ممکن است لباسی را به تن کودکتان کنید و او مخالفت کند. این مخالفت را نباید لجبازی دانست چون کودکان به دنبال اثبات فردیت خود هستند و با انتخاب لباس می‌خواهند خودی نشان بدهند.
تاثیرات انتخاب لباس نامناسب
از ۳ سالگی به بعد، باید رفتارهای کودک را مقداری جدی تر گرفت؛ مثلا برای یک کودک 6 ساله باید براساس سن، جنس، فرهنگ و مذهبی که کودک با آن بزرگ‌شده، انتخاب کنیم. بسیاری از والدین قبل از این سنین شروع به ایجاد محدودیت برای فرزندانشان می‌کنند و کودک متوجه این سخت‌گیری‌ها نمی‌شود و مفاهیم آن را درک نمی‌کند که چرا باید لباسی خاص بپوشد یا نپوشد.
گاهی والدین در فصل گرم کودکان را مجبور به پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبان می‌کنند و کودک مقاومت می‌کند یا بدون در نظر گرفتن اینکه رنگ لباس شاد است یا نه، لباس‌هایی که متناسب سن کودک نیست، تنش می‌کنند که تاثیرات بدی روی او می‌گذارد. همان‌طور که گفتیم از 3 سالگی به بعد، مفاهیم ایجاد محدودیت برای کودک معنا پیدا می‌کند. مثلا هیچ ایرادی ندارد وقتی فرزند دختر در خانه است، متوجه آرایش کردن مادر، نحوه لباس پوشیدن او مثل پوشیدن دامن باشد.
اگر رابطه دختر با مادر رابطه خوبی باشد، کودک الگوبرداری می‌کند اما اگر این رابطه خوب نباشد، کودک از پدرش الگوبرداری خواهد کرد؛ مثلا هستند کودکان دختری که دامن نمی‌پوشند و رفتارهایی مردانه دارند چون از پدرشان الگو گرفته‌اند و گاهی هم پدر این رفتار کودک را تقویت می‌کند. حالت برعکس این مورد هم وجود دارد؛ کودک پسری که در خانه با مادر تنهاست، ممکن است دائم ببیند مادرش در حال آرایش کردن است.
برخی مادرها هم برای سرگرمی کودک پسر خود را آرایش می‌کنند مثلا لاک به دست‌هایش می‌زنند، روسری سر او می‌گذارند و... با این روش، مادر یک بازی راه می‌اندازد و در واقع می‌خواهد با کودکش سرگرم شود. این کارها اگر تا زیر سن ۳ سال باشد، عیبی ندارد اما از 3 سالگی به بعد باید مراقب بود چون باعث الگوگیری غلط در کودکان خواهدشد و هویت جنسی آنها را زیر سوال می‌برد. برخی از بزرگسالانی که دچار مشکل هویت جنسی هستند، والدینی داشته‌اند که در کودکی آنها را تحت الگوبرداری غلط قرار داده‌اند.
منبع:
زندگی مثبت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼