رازداری در زندگی زناشویی، چه اهمیتی دارد؟
من حدود ۱۰ ماهه عقد کردم و با یه سری سوال و مشکل برخورد کردم ان هم این که بعضی مواقع بدونم چه اتفاقی افتاده و همسرم از چی ناراحته!
پرسش: من حدود ۱۰ ماهه عقد کردم و با یه سری سوال و مشکل برخورد کردم ان هم این که بعضی مواقع بدونم چه اتفاقی افتاده و همسرم از چی ناراحته و وقتی رفتارهام را توجه می کنم متوجه نمی شوم اخه همسرم یه عادت بدی که داره اگه از یه موضوع ناراحت میشه همون موقع مطرح نمی کنه و میزاره خوب از ان بگذه و رو هم جمع بشه بعد خودش را تخلیه می کنه و به مادرش میگه و حرف خواهر و مادرش هم براش خیلی اهمیت داره و بدون این که مدیریت کنه بین من وخانوادش حتی اگه انها هم حرفی بزنند که یه قضاوت الکیه خودش هم با انها همراه میشه. واقعا باید چه کار کنم؟ تازه این بار من نمی دونستم چه اتفاقی افتاده و بهش زنگ زدم جواب گوشیش را نمی داد و یه جورایی قهر کرده ایا باید من از دلش در بیارم یا مثل خودش محل نذارم چون من اطلاع ندارم چه اتفاقی افتاده و حتی خانوادش هم جواب نمی دادند لطفا راه حل و توضیح کامل.
پاسخ: خانم خوب ، بدین شکل همسر شما ابتدا بایست بداند ، معنی زندگی مشترک یعنی چه !
در زندگی مشترک هیچ یک از طرفین حق ندارند ، موضوعات فی مابین را به خانواده خود منتقل کنند ، مگر اینکه این موضوع مورد توافق دو طرف باشد و به دلیل خاصی این کار صورت بگیرد . اولین رکن واساس رابطه زناشویی و زندگی مشترک ، راز داری است . اگر رعایت نشود ، در طولانی مدت عملا اعتماد از بین میرود و وجه و حرمت دو طرف نزد دیگران کاملا مخدوش میشود .
پس هم خودتان رعایت کننده این مهم باشید هم بخواهید همسرتان رعایت کند .این نشانه بلوغ دو طرف هست ، یعنی ما به درجه ای رسیده ایم که میتوانیم مشکلات خود را با گفتگو حل کنیم و نیاز به یک حمایت کننده مانند دوران کودکی نداریم .اگر هم موردی بود که نتوانستید حل کنید از متخصصین ان امر کمک بگیرید .
درباره موضوعاتی که تولید اختلاف میکند ، همیشه سعی کنید در طول ارتباط روزمره زمانهایی را به گفتگو درباره انتظارات و نگرشها اختصاص دهید .شما در ابتدای زندگی مشترک هستید ، نیاز به مبادله این اطلاعات دارید تا به همخوانی مشترکی برسید . اگر هم مشکل پیش آمد به هر حال بازهم تنها راه گفتگو هست . به هرحال نه شما علم غیب دارید ونه همسرتان .برای درک انتظارات نیاز به گفتمان هست .
سعی کنید با قهرهای همسرتان هم قاطعانه تر برخورد نمایید ، به او بگویید که از یک مرد بالغ انتظار نمیرود با قهر با مشکلات برخورد نماید ، اگر فکر میکند میتواند مدیر زندگی مشترک باشد ، بایست رفتار مدیریتی داشته باشد .به هرحال به جای از دل درآوردن بهتر هست انتظار رفتار بالغانه را داشته باشیدو گرنه همیشه بایست نقش نازکش را داشته باشید و در طولانی مدت عملا اینکار بسیار ناامید کننده و کسالت آور خواهد بود .
پاسخ: خانم خوب ، بدین شکل همسر شما ابتدا بایست بداند ، معنی زندگی مشترک یعنی چه !
در زندگی مشترک هیچ یک از طرفین حق ندارند ، موضوعات فی مابین را به خانواده خود منتقل کنند ، مگر اینکه این موضوع مورد توافق دو طرف باشد و به دلیل خاصی این کار صورت بگیرد . اولین رکن واساس رابطه زناشویی و زندگی مشترک ، راز داری است . اگر رعایت نشود ، در طولانی مدت عملا اعتماد از بین میرود و وجه و حرمت دو طرف نزد دیگران کاملا مخدوش میشود .
پس هم خودتان رعایت کننده این مهم باشید هم بخواهید همسرتان رعایت کند .این نشانه بلوغ دو طرف هست ، یعنی ما به درجه ای رسیده ایم که میتوانیم مشکلات خود را با گفتگو حل کنیم و نیاز به یک حمایت کننده مانند دوران کودکی نداریم .اگر هم موردی بود که نتوانستید حل کنید از متخصصین ان امر کمک بگیرید .
درباره موضوعاتی که تولید اختلاف میکند ، همیشه سعی کنید در طول ارتباط روزمره زمانهایی را به گفتگو درباره انتظارات و نگرشها اختصاص دهید .شما در ابتدای زندگی مشترک هستید ، نیاز به مبادله این اطلاعات دارید تا به همخوانی مشترکی برسید . اگر هم مشکل پیش آمد به هر حال بازهم تنها راه گفتگو هست . به هرحال نه شما علم غیب دارید ونه همسرتان .برای درک انتظارات نیاز به گفتمان هست .
سعی کنید با قهرهای همسرتان هم قاطعانه تر برخورد نمایید ، به او بگویید که از یک مرد بالغ انتظار نمیرود با قهر با مشکلات برخورد نماید ، اگر فکر میکند میتواند مدیر زندگی مشترک باشد ، بایست رفتار مدیریتی داشته باشد .به هرحال به جای از دل درآوردن بهتر هست انتظار رفتار بالغانه را داشته باشیدو گرنه همیشه بایست نقش نازکش را داشته باشید و در طولانی مدت عملا اینکار بسیار ناامید کننده و کسالت آور خواهد بود .
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼