کاهش ترس کودک از تاریکی

در صورتی که اگر این فرد دستش را به کودک بدهد، ترس کودک از بین خواهد رفت. در بعضی موارد حتی فکر تنهایی در یک اتاق تاریک کودک را می‌ترساند. کودکانی که از تاریکی و تنهایی به شدت دچار ترس، دلهره و اضطراب می‌شوند و از آن فرار می‌کنند بیش از هر چیز نیازمند احساس امنیت و آرامش هستند که والدین و اعضای خانواده می‌توانند به آن ها ببخشند .

«مامان، بابا، من از تاریکی می‌ترسم. همین الان یک هیولا تو اتاقم بود! صدای عجیب و غریبش رو هم شنیدم ولی وقتی برگشتم، غیب می‌شد و نمی‌دیدمش!» این ها گوشه‌ای از ادعاهای کودکانی است که از تاریکی می‌ترسند. ترس از تاریکی یکی از رایج‌ترین ترس‌هایی است که کودکان دارند؛ مطالعه ادامه این مطلب به والدین کمک می‌کند واکنش مناسب تری در برابر ترس از تاریکی کودک‌شان داشته باشند .

ترس از تاریکی از 2 سالگی شروع می‌شود
یکی از ترس‌هایی که بین بیشتر کودکان عمومیت دارد، ترس از تاریکی است. معمولا این ترس بین سنین ۳ -۲ سالگی آغاز می‌شود و ضمن تداوم در سال های بعد قدری کاهش می‌یابد، ولی تا حدود ۱۲-۱۰ سالگی نیز ادامه پیدا می‌کند .
-
دلایل ترس کودک از تاریکی
یکی از مواردی که به ترس کودک از تاریکی منجر می‌شود، زمانی است که پدر و مادر و یا نزدیکان کودک به عنوان تنبیه از او می‌خواهند در اتاق تاریک مثل انباری، زیرزمین و... که موجب ترس و وحشت او می‌شود، تنها بماند. نکته دیگر آن است که فضای منزلی که کودک در آن زندگی می‌کند یا اتاق آشنای کودک، در وضعیت‌های تاریک و روشن جلوه‌های متفاوتی دارد .
همچنین کودکی که در مرحله رشد تصورات خیالی است به راحتی می‌تواند از هر چیزی در تاریکی برای خود هیولایی بسازد و از آن هیولای خیالی خود بترسد .
گاهی ترس از تاریکی صرفاً معلول این نکته است که کودک نمی‌داند در تاریکی چه باید بکند؟ گاهی نیز علت ترس کودک از تاریکی آن است که نمی‌تواند مادر، پدر و یا شخص مراقب خود را ببیند. در صورتی که اگر این فرد دستش را به کودک بدهد، ترس کودک از بین خواهد رفت .
در بعضی موارد حتی فکر تنهایی در یک اتاق تاریک کودک را می ترساند. کودکانی که از تاریکی و تنهایی به شدت دچار ترس، دلهره و اضطراب می‌شوند و از آن فرار می کنند بیش از هر چیز نیازمند احساس امنیت و آرامش هستند که والدین و اعضای خانواده می‌توانند به آن ها ببخشند .
در برخی موارد، ترس کودک از تاریکی ناشی از تصورات ذهنی او درباره دزد و موجودات خیالی است که از اطرافیان خود درباره آن‌ها مطالبی می‌شنود و یا گاهی خواب می‌بیند. از نظر یک کودک 6 ساله، تاریکی مظهر هیولاها، غول ها، دزدها و ... است که می‌توانند به او صدمه بزنند؛ برای مثال زمانی که کودک به رختخواب می‌رود به یاد موقعیت ترسناکی که شب پیش در خواب دیده است، می‌افتد و آن گاه خواب از سرش می‌پرد و دوباره شروع به خیال‌پردازی می‌کند .

۷ راهکار برای کاهش ترس کودک از تاریکی
با این حال راهکارهایی که به کاهش ترس کودک از تاریکی منجر می شود عبارت است از :
گاهی انجام برخی بازی‌ها و سرگرمی ها در تاریکی می تواند موجب کاهش ترس کودک از تاریکی شود؛ برای مثال پدر و مادر می توانند جلوی نور شمع به سایه بازی با انگشتان روی دیوار بپردازند و یا در تاریکی جایشان را تغییر دهند و از کودک بخواهند آن ها را پیدا کند. هدف از انجام این بازی‌ها این است که کودک به تاریکی عادت کند و دریابد که اشیاء در تاریکی هیچ تفاوتی با زمانی که هوا روشن است نمی‌کنند .
اگر کودک عادت دارد نیمه‌های شب از خواب بیدار شود هیچ‌گاه او را به اتاق دعوت نکنیم زیرا ترک چنین عادتی دشوار و سخت است .
علت اصلی ترس کودک را باید شناخت؛ برای مثال، پدر و مادر می‌توانند نسبت به رفتارها و رویدادهای روزانه فرزند خود حساس باشند و تغییرات محیطی او را اعم از خانه، مدرسه و دوستانش مورد بررسی قرار دهند، حتی می توانند علایق و انگیزه‌های جدید او را بشناسند. گاهی که کودک به شدت ترسیده است و قادر به بیان کلامی ترس خود نیست، می توانیم از او بخواهیم با رسم نقاشی، ترس خود را به تصویر درآورد. آن گاه دقت کنیم که کودک چه می‌کشد و با چه رنگ‌هایی آن را رنگ‌آمیزی می‌کند .
معمولا اضطراب‌ها و ترس‌ها با رنگ‌های تیره، مات و تاریک رسم می‌شوند و گاهی هم کودک با خط خطی کردن چهره‌ای که کشیده است برای از بین بردن و محو کردن عامل ترس خود تلاش می‌کند. پس از نقاشی می توانیم با کودک درباره اثرش صحبت کنیم و با سوالات ساده‌ای که از او می‌پرسیم، علت ترس او را جویا شویم .
البته کودک را وادار به نقاشی از موضوعی که باعث ترس او شده است نکنیم. اجازه دهیم که او ابتدا احساس امنیت و آرامش کند و در صورت تمایل تصویر خیالی خود را رسم کند .
زمان خواب کودک را می توان با تداعی‌های خوش و آرامش‌بخش همراه ساخت؛ برای مثال مسواک زدن، شب بخیر گفتن، پوشیدن لباس خواب، شنیدن داستانی ساده و یا خاطره‌ای از دوران کودکی می تواند دلهره و اضطراب کودک را کاهش دهد .
با روشن نگه‌داشتن یک چراغ کم نور و یا چراغ خواب، می توان اتاق کودک را از تاریکی محض درآورد. دقت داشته باشیم، چراغ خواب را جایی قرار دهیم که نور آن موجب افتادن سایه وسایل اتاق روی دیوار نشود، زیرا کودکان با خیال پردازی های خود سایه ها را به صورت اشباح و موجودات خیالی تجسم می کنند و در مواردی نیز استفاده از یک چراغ قوه کوچک که کودک بتواند آن را زیر بالش خود بگذارد، به او آرامش خیال می‌دهد .
بعد از آن که چراغ اتاق را خاموش کردیم، چند دقیقه نزد کودک بمانیم و درباره روزی که گذرانده است با او صحبت کنیم .
زمانی که کودک وحشت زده از خواب می پرد، سعی نکنیم با انتقاد یا سرزنش کودک را تحقیر کنیم؛ بلکه صبورانه نسبت به ترس کودک و منشاء آن کنجکاوی به خرج دهیم و از او بخواهیم در صورت تمایل درباره ترسش و یا موجوداتی که در خواب دیده است صحبت کند؛ زیرا از این طریق ترس و وحشت کودک کاهش می‌یابد و راحت‌تر می تواند به مقابله با آن بپردازد .