آیا میتوان یائسگی را به تاخیر انداخت؟

با بهره‌گیری از مدیریت درمان و به کمک هورمون درمانی می‌توان سن یائسگی زنان را تا ۶۰ سالگی به تاخیر انداخت. دکتر ابوطالب صارمی با بیان این مطلب افزود: با افزایش سن زنان، ترشح هورمون‌های زنانه در آنان کاهش می‌یابد که در اثر کمبود ترشح این هورمون‌ها در سنین بالای ۴۰ سال، عوارض یائسگی در زنان بوجود می‌آید و این امر بر کیفیت زندگی آنان به شدت تاثیر منفی می‌گذارد.

وی با اشاره به اینکه عوارض پیش از شروع دوران یائسگی قبل از قطع کامل قاعدگی آغاز می‌شود و اغلب چند سال طول می‌کشد تا فرد به طور کامل یائسه شود، اظهار داشت: با وجود آنکه به دلیل تغییراتی که از نظر فیزیکی و روانی برای یک زن در این دوران اتفاق می‌افتد، این مقطع سنی مرحله‌ای دشوار در زندگی زنان به شمار می‌رود تا جایی که از منظر پزشکی با دوران بلوغ مقایسه می‌شود، متاسفانه زنان ما از آن آگاهی کافی نداشته که این امر کاهش کیفیت زنان را در این برهه زمانی به همراه دارد.

رییس مرکز تحقیقات سلولی صارم با تاکید بر اینکه عوارض دوران قبل از یائسگی، شدیدتر از علایم دوران یائسگی است، یادآور شد: در شروع این دوران، کاهش استروژن با عوارض بسیار شدیدی همراه است که طی آن فرد دچار تغییرات فشار خون، سوءهاضمه، جوش زدن صورت، خشکی بدن، کاهش تمایل جنسی، بی‌خوابی، گرگرفتگی یا احساس سرما که ربطی هم به دمای محیط ندارد، می شود.

وی ادامه داد: از دیگر علایم یائسگی می‌توان به عصبانیت، زودرنجی، بدخلقی و بی‌حوصلگی اشاره کرد که مجموعه این عوامل بر مسایل خانوادگی و اجتماعی زنان آثار منفی زیادی برجای می‌گذارد. با مشاوره و درمان‌های خاص می‌توان وضعیتی را برای زنان در آستانه یائسگی ایجاد کرد که حتی تا ۶۰ سالگی یا بلکه بیشتر هم قاعدگی منظم داشته باشند تا جایی که آنان هرگز متوجه یائسگی خود نشوند.

وی ادامه داد: در صورت تجویز هورمون برای زنان در آستانه یائسگی، آنان دچار عوارض یائسگی از قبیل پوکی استخوان، بیماری‌های قلبی، خشکی بدن، لک صورت، ریزش مو و دیگر عوارض ناشی از کمبود هورمون‌های زنانه (استروژن) مانند احساس تحلیل رفتن نخواهند داشت.

رییس مرکز تحقیقات سلولی صارم گفت: در صورتی که هورمون درمانی از حدود ۵۰ سالگی آغاز نشود، شروع آن بعد از قطع کامل قاعدگی به دلیل از بین رفتن گیرنده‌های استروژن در بافت‌های هدف توصیه نمی‌شود. به این جهت توصیه می‌شود که برای داشتن قاعدگی منظم از دوران قبل از یائسگی از هورمون استفاده شود و این روش به گونه‌ای تداوم پیدا کند که زنان شروع یائسگی را احساس نکنند.

وی خاطر نشان کرد: ضروری است، پزشکان قبل از تجویز هورمون‌های زنانه، آزمایش‌ها و معاینات لازم پزشکی را بویژه از نظر چربی و فشار خون از فرد به عمل آورده در حین مصرف هورمون نیز فرد را مورد معاینات منظم پزشکی بویژه در زمینه تست‌های کبدی، کلیوی و وضعیت ریه‌ها قرار دهند.

این متخصص زنان و زایمان اضافه کرد: زنانی که هورمون استروژن و پروژسترون مصرف می‌کنند، همچنین باید هر شش ماه یکبار مورد سونوگرافی رحم، ضمایم شکم، کبد و پستان قرار گیرند و هر دو سال یکبار برای ماموگرافی سینه مراجعه کنند.

وی تصریح کرد: افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن از قبیل MS، مبتلایان به بیماری‌های کبدی، زخم معده، واریس، گلوکوم (آب سیاه چشم) و افراد دچار فشار خون بالا، اشخاص معتاد، الکلی و سیگاری گزینه‌های خوبی برای هورمون درمانی به شمار نمی‌روند.

رییس مرکز تحقیقات سلولی صارم با اشاره به اینکه برخلاف باور موجود، یائسگی تنها مختص زنان نبوده که مردان نیز به آن مبتلا می‌شوند و به یائسگی مردان "آندروپوز" گفته می‌شود، تصریح کرد: علایمی مانند تغییرات رفتاری، عصبانیت، عرق کردن، گر گرفتن، احساس سرما، کاهش تمایلات جنسی، خستگی و به تدریج پیری زودرس، پوکی و شکستگی استخوان و حتی سرطان پستان در دوران یائسگی مردان نیز وجود دارد.

بنابر اعلام روابط عمومی مرکز تحقیقات سلولی صارم، وی گفت: هر چند برخی از داروهای گیاهی مانند سویا به دلیل دارا بودن استروژن برای کاهش علایم "وازوموتور" مانند سرد و گرمی یا تنظیم خلقیات به کار برده می‌شود، اما شواهدی مبنی بر اینکه این گیاهان بتوانند، نیاز بدن را به این هورمون به طور کامل برطرف کنند، در دسترس نیست. در صورتی که یک زن در سنین باروری و قبل از کاهش ذخیره تخمدان‌هایش نسبت به ذخیره بافت تخمدان خود اقدام کند، در سال‌های بعدی که ذخیره استروژن تخمدانش کاهش می‌یابد، می‌تواند از هورمون‌های طبیعی خود به جای دارو بهره گیرد.