این جملات را هرگز به کودکان نگویید+جملات جایگزین (بخش اول)
در این مقاله ما برخی چیزهای اشتباه و نادرست را برای شما لیست کرده‌ایم که هرگز نباید به کودکان خود بگویید و هم چنین روشهایی آورده شده است که به شما کمک خواهد کرد تا به روشی مثبت بدون ضربه زدن به احساس‌شان با آنها ارتباط برقرار بکنید.
بیشتر والدین نمی‌دانند که چگونه طغیان‌های عاطفی خود را کنترل کنند و اغلب بر سر کودکان خود جیغ و یا فریاد می‌زنند بدون این که بدانند که چنین اتفاقاتی نه تنها تأثیر منفی روی تربیت آنها دارند بلکه می‌توانند رابطه‌ی بین آنها را نیز به هم بزنند. یادگیری کنترل احساسات‌تان به شما کمک خواهد کرد که با هر وضعیتی به آسانی مقابله کنید و باعث شوید که چیزها به روانی در خانه‌ی شما دوام یابند. والدین خوب بودن راه طولانی در پیش دارد تا ارزش‌های مثبت را به آهستگی به کودکان خود القا کنید در نتیجه آنها را برای آینده آماده کنید.
"عزیزم، ناراحت نباش."
انکار عواطف و احساسات کودک‌تان می‌تواند برای او خیلی گیج کننده باشد. وقتی کودک شما ناراحت است سعی نکنید که با گفتن چنین چیزهایی مثل "گریه نکن" و یا "احساس بدی نداشته باش" احساسات او را سرکوب کنید چون این امر با رشد او تداخل خواهد داشت و بعداً مشکلاتی در زندگی او ایجاد خواهد کرد. آیا فکر می‌کنید که گفتن چیزهایی مثل گریه نکن و یا نگران نباش به کودک خود، احساس بد او را متوقف خواهد کرد و یا او را آرام خواهد کرد؟ نه، او بیشتر احساس ناراحتی خواهد کرد و حتی به نگران بودن بیشتر ادامه خواهد داد.
برای مثال گفتن این که "در مورد روز اول مدرسه نگران نباش" از اضطراب او کم نخواهد کرد در واقع، او به نگران بودن بیشتر ادامه خواهد داد و اگر او را درک نکنید و از او بخواهید که احساسات خود را سرکوب کند او ممکن است بترسد و فکرکند که برخی احساسات غیر قابل قبول و یا شرم آور هستند در نتیجه باید سرکوب شوند. در طولانی مدت، این امر می‌تواند بر سلامتی عاطفی او تأثیر بگذارد.
به جای آن چه بگویید؟
با گفتن "من می‌بینم که تو ناراحتی، می‌توانی به من بگویی که چه چیزی تو را اذیت می‌کند تا این که بتوانیم در مورد آن حرف بزنیم"، به کودک خود اطمینان بدهید. این واقعیت که شما با احساسات کودک خود یکدلی می‌کنید باعث می‌شود که او راحت شود و به او کمک خواهد کرد که احساسات و عواطف خود را بدون ترس توصیف کند.
چیزهایی که هرگز نباید به کودک خود بگویید
"این کار را نکن!"
این عبارت به ظاهر بی‌ضرر واقعاً می‌تواند به روش خیلی متفاوتی توسط کودک شما تفسیر بشود. اگر به او بگویید که کار مشخصی انجام ندهد او هر چیزی را که در توانش است انجام خواهد داد تا ثابت کند که او واقعاً می‌تواند آن را انجام دهد!
به جای آن چه بگویید؟
اگر می‌خواهید که کودک خود را از انجام کاری باز دارید دلیل واقعی این که چرا به او گفتید که این کار را انجام ندهد برای او توضیح دهید. اگر او سعی می‌کند که به سوکت الکتریکی دست بزند و یا از قفسه کتاب بالا برود به جای این که بر سر او فریاد بزنید که "این کار را نکن" به او بفهمانید که امن نیست و او ممکن است آسیب ببیند.
"اگر یک بار دیگر این کار را انجام بدهی . . . "
ثابت شده است که استفاده از تهدید برای اجرای نظم یک تلاش بیهوده است. تهدیدها فقط می‌توانند باعث شوند که کودک شما بترسد آنها باعث نخواهند شد که کودک‌تان به شما احترام بگذارد. گاهی اوقات شما خیلی عصبانی می‌شوید که بر سر کودک خود فریاد می‌زنید و یا او را با گفتن جملاتی مثل "شام نخواهی خورد" و یا "تو را از خانه بیرون خواهم انداخت" تهدید می‌کنید. اما آیا این کارها ممکن است؟ نه، چون تهدیدها سخت و عملی نشدنی هستند. این موجب بروز سوالاتی نسبت به اعتبار شما می‌شود و دفعه‌ی بعد که کودک خود را تهدید می‌کنید او آن را جدی نخواهد گرفت.
به جای آن چه بگویید؟
به جای تهدید کودک‌تان، به او حق انتخاب دهید و هم زمان به او بگویید که اگر او کار اشتباهی انجام دهد و یا بد رفتاری بکند عواقب آن چه خواهد بود. او را از چیزی که واقعاً دوست دارد و از آن لذت می‌برد محروم کنید. اگر او بازی‌های ویدویی را خیلی دوست دارد به او اجازه ندهید بازی کند تا این که او قول دهد که به روش درست رفتار می‌کند و واقعاً این کار را بکند! شما می‌توانید چیزهایی مثل این به او بگویید "اگر تو انتخاب کردی که به این روش رفتار کنی پس تا دو روز اجازه نداری که گیم‌های ویدویی را بازی کنی".
"تو بهترینی، کارت عالی بود . . . "
همه‌ی ما می‌دانیم که تحسین و تشویق کودک‌تان می‌تواند به القای تدریجی حس اعتماد به نفس به او کمک کند و عزت نفس او را افزایش دهد. اما تحسین او به خاطر هر چیز کوچکی می‌تواند آن را بی‌معنی سازد. هم چنین آن می‌تواند او را از تجربه‌ی چیزهای جدید به خاطر ترس از این که مبادا مطابق انتظارت شما نباشد، باز دارد. به علاوه، تحسین‌های مکرر باعث می‌شوند که او از دیگران هم همین انتظارات را داشته باشد و عدم کسب آن می‌تواند موجب عصبانیت و ناامیدی او بشود.
به جای آن چه بگویید؟
بیشتر بر روی پیشرفت کلی او به جای اهداف کسب شده تمرکز بکنید. فقط او را به خاطر فعالیت‌هایی که به تلاش واقعی نیاز دارند تحسین بکنید. برای مثال، اگر کودک شما طرح زیبایی کشید به جای این که به او بگویید "عالی است!"، "کار زیبایی است!" به او بگویید که چه چیزی را در مورد نقاشی او دوست دارید مثلاً چقدر خانه را زیبا کشیده است، رنگ‌های روشنی که او برای رنگین کمان به کار برده است و غیره.
"پدر یا مادر تو . . ."
مهم نیست که شما چقدر از برخی عادت‌های همسر خود خوشتان نمی‌آید و یا نفرت دارید، جملات منفی در مورد او در مقابل کودکان خود نگویید چون آنها را ناراحت می‌سازد. بعداً ممکن است آنها فکر کنند که شما به هم دیگر احترام نمی‌گذارید. فراموش نکنید کودکان شما باید به هر دو والدین احترام بگذارند و نه یکی از آنها. اگر شما به همسر خود احترام نگذارید کودکان شما نیز به او احترام نخواهند گذاشت.
اگر شما به طور مداوم از همسر خود انتقاد بکنید و یا با گفتن جملاتی مثل "تو هم شبیه پدر یا مادرت هستی" کودک خود را با او مقایسه بکنید، آن می‌تواند از لحاظ عاطفی برای کودک شما مضر باشد. به ویژه والدین جدا شده نباید در مقابل کودکان خود نسبت به هم دیگر بددهنی بکنند. این کار نه تنها موجب می‌شود که کودکان از شما فاصله بگیرند بلکه آنها احترام خود را نسبت به هر دوی شما از دست خواهند داد.
به جای آن چه بگویید؟
به همسر خود احترام بگذارید و او را به روشی که هست بپذیرید و هم چنین به کودکان خود آموزش دهید که به هر دوی شما احترام بگذارند. اگر از هم طلاق گرفته‌اید سرزنش کلی را به همسر خود وارد نکنید حتی اگر شما می‌دانید که او مسبب اصلی طلاق است. اگر شما در مقابل کودکان خود چیزهای منفی نسبت به همسر خود نگویید توسط کودکان خود بیشتر مورد احترام خواهید بود.
منبع:
راسخون
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼