تربیت درست کودک، رفتار والدین موفق

سید محمد حسینی، روانشناس در مورد تربیت کودک و بهترین روش تربیتی که والدین می توانند اتخاد کنند با اشاره به یک مقدمه قابل تامل می گوید:

خانواده اولین مدرسه تربیت کودک است. مدرسه ای ۲۴ساعته و شبانه روزی با دو معلم به نام های پدر و مادر. پدر و مادری از جمله مشاغل پر مسولیتی است که که هیچگونه آگهی استخدام برای آن منتشر نمی کنند. فاقد حقوق و بیمه فاقد تعطیلات و مرخصی و دارای حداقل آموزش ممکن است .مدرسه ای که در آن مدیر ،معلم، ناظم و مستخدم همگی والدین کودک اند و میزان ساعات کاری آن نامحدود و توانایی های لازم برای آن نیز نامحدود است از آشپزی گرفته تا رانندگی.
پدر و مادری همیشه جز پیچیده ترین و کامل ترین تجربه هایی است که هر انسانی در طول عمر خود می تواند داشته باشد.

اما صرف خواستن برای کسب این نقش والدینی کافی نیست چرا که اگاهی و دانایی در کنار عشق و علاقه به این نقش میتواند هرسختی این راه را برای والدین به خاطره ای خوش مبدل کند.

روش صحیح تربیت کودک، تضمین سلامت روان
منظور از دانای و آگاهی چیست که هر والدی باید آن کسب کند؟ قطعا متناسب با سن جنس تعداد فرزندان و خیلی از فاکتورهای دیگر آگاهی لازم برای تربیت فرزندان متفاوت خواهد بود. اما انچه که در اینجا مدنظر است و می تواند همه فاکتورها را در بر بگیرد شیوه تربیتی ای است که در ایجاد روابط مطلوب بین والدین و فرزندان و اتخاذ روش تربیتی مناسب و سلامت روان کودک نقش موثری دارد.
ما از این روش تربیتی تحت عنوان شیوه فرزند پروری یاد می کنیم که هر والد سبک فرزندپروری خاص خود را دارد و احساس می کند با این روش خواهد توانست فرزند خود را بسلامتی در برابر عوامل مخاطره آمیز در زندگی بیمه کند مثلا برخی معتقدند که نباید به کودک محبت کرد چراکه در اینده در قبال والد قد علم خواهد کرد و برعکس برخی تمام محبت خود را بی قید و شرط نصیب کودک می کنند.

بهترین شیوه تربیت کودک
قبل از رسیدن به این جواب لازم است با چهار شکل رایج فرزندپروری آشنا شد و قضاوت در مورد بهترین شیوه برعهده شما خواهد بود.
تمامی شیوه های تربیتی دارای دو ملاک عمده هستند:
۱٫ پذیرش و نثار محبت به کودک یا طرد و عدم گرمی و محبت با کودک.
۲٫ دادن آزادی یا محدود کردن کودک

سبک های مختلف تربیت کودک
ترکیب دو ملاک عمده بالا روی هم چهار سبک تربیت کودک را شکل می دهند که با توضیحات عبارتند از:

خانواده سهل گیر:
که در دو ملاک عمده دارای این ویژگی ها می باشند. والدینی اند که محبت و پذیرش زیادی نسبت به فرزندان خود دارند و در عوض کمترین کنترل و محدودیت را برای انها قائلند .
ویژگیها:
-رفتار بد کودک را نادیده یا آن را میپذیرند
-قوانین زیادی بر محیط خانواده حاکم نیست
قوانین محدودی هم که حاکم است یا شفاف نیست یا به درستی اجرا نمی شود.
-تسلیم قهر گریه و لجبازی کودک می شوند.
-دخالت در کارهای هم معنا ندارد چراکه به تعداد اعضای خانواده در یک موضوع نظر است.
-نسبت به فرزندان خود بی توجه اند و کنترلی بر رفتار انها ندارند.
-به فرزندان خود اجازه می دهند در هر سنی علیرغم عدم توانایی خودشان تصمیم بگیرند.
-معتقدند والد خوب هرگز عصبانی نمیشود.
-انتظارات مشخصی از فرزندان خود ندارند.

خانواده سخت گیر و مستبدانه
در این روش تربیت کودک دو ملاک مطرح شده در بالا به شکل زیر اتخاد می شود. خانواده های سخت گیر والدینی اند که محبت و پذیرش خیلی کمی نسبت به فرزندان خود دارند و در عوض بیشترین کنترل و محدودیت را برای آنها قایلند.
ویژگیها :
این والدین انتظارات بسیار بالایی از فرزندان خود با بدون در نظر گرفتن استعدادها و علایق آنها دارند.
در رفتار با فرزندان خود بسیار سرد و خشک اند و جو عاطفی کمرنگی بر فضای روابط حاکم است.
محور اساسی تربیت فرزند اعمال قدرت خشونت و سختی است
کودکان در هیچ یک از امور منزل دارای حق رای و جایگاه مشورت قرار ندارند.
تمام تصمیم گیری ها بدون لحاظ علایق وی بر کودک تحمیل میشود
محدودیت های شدیدی در ورود و خروج فرزندان از خانه ، انتخاب دوست، نوع تفریحات و…حاکم است.

خانواده مسامحه کار
در خانواده مسامجه کار در دو ملاک عمده دارای این ویژگی ها میباشند. والدینی اند که محبت و پذیرش خیلی کمی نسبت به فرزندان خود دارند و به همان نسبت کمترین کنترل و محدودیت را برای آنها قایلند.
ویژگیها:
این والدین اصلا درگیر زندگی فرزندان خود نیستند.
جز فراهم کردن نیازهای بسیار ابتدایی کودکان به سایر وظایف والدینی خود اصلا توجه ندارند.
کمتریت وقت و هزینه را صرف کودکان خود میکنند.
فاصله فیزیکی و روانی زیادی بین کودک و والدین وجود دارند.
والدین هر یک صرفا درگیر دلمشغولی های خاص خود هستند

والدین مقتدر :
در خانواده هایی که والدین آن مقتدر هستند دو ملاک عمده دارای این ویژگی ها میباشند والدینی اند که محبت و پذیرش متعادلی نسبت به فرزندان خود دارند و در نیز کنترل و محدودیت متعادلی را برای آنها قایلند.
ویژگیها:
والدین نوعی محدودیت و کنترل بر رفتار فرزندان اعمال ولی انها را به استقلال و آزادی فکر نیز تشویق میکنند.
نقشها در خانواده مشخص و تعریف شده است.و هر عضوی عهده دار مسولیتی است
همه اعضا قابل احترامند.
اعضای خانواده صلاحیت اظهارنظر درباره مسایل و مشکلات خود را دارند.
قوانین با جدیت اجرا می شود.
تسلیم قهر کودک نمی شوند.
در پاسخ به رفتار بد کودک نارضایتی و ناراحتی نشان می دهند.
از رفتار سازنده کودک حمایت می کنند.
اساس این شیوه بر همکاری همیاری مشورت دهی و مشورت خواهی است.