آموزش نظم به کودکان، روش شصت ثانیه‌ای
کودک دو ساله شما دیوار را با ماژیک خط خطی می کند، بچه پنج ساله تان پس از این که به او کلمه «نه» گفتید باز هم شیرینی می خواهد، فرزند هفت ساله شما دروغ می گوید.
کودک دو ساله شما دیوار را با ماژیک خط خطی می کند، بچه پنج ساله تان پس از این که به او کلمه «نه» گفتید باز هم شیرینی می خواهد، فرزند هفت ساله شما دروغ می گوید. ممکن است در لحظه نخست از عصبانیت منفجر شوید، اما برای رسیدن به یک راه حل بهتر باید صبور بود، به علاوه این که می دانید اگر عصبانی شوید در آخر کار با یک عذرخواهی یا قرار گرفتن کودک در وضعیت دفاعی به پایان می رسد. در واقع آنچه به آن نیاز دارید نقشه یک بازی است. این طرح می تواند تقریباً راهکار کلی باشد.
آموزش نظم به کودک
به خاطر داشته باشید روش انضباط ۶۰ ثانیه ای، طرحی خاص برای به اجرا درآوردن دقیق نظم و انضباط در خانه نیست. در اینجا شش مرحله ساده برای دستیابی به این هدف وجود دارد:
۱) ۱۰ ثانیه اول؛ واکنش سریع:
کاری که شما انجام می دهید گرفتن ماژیک از کودک، جدا کردن او از خواهر و برادرانش در موقع دعوا یا بردن کودک به اتاق دیگر است. یک متخصص به این کار مداخله سریع می گوید: نباید توقع داشت که به کودک فرمان ایست دهید و او هم اجرا کند.
همیشه حفظ امنیت بچه ها بر مسایل دیگر مقدم است. اگر در وجود کودکتان هنوز زمینه های خطر و درگیری وجود داشته باشد، بهترین راه، دور کردن او از محیط است.
۲) ۱۰ ثانیه دوم؛ حفظ آرامش:
عصبانی شدن کار سختی نیست، اما چگونگی کنترل آن مهم است، اگر بگویید که عصبانی نمی شوم حرفتان غیرمنطقی به نظر می رسد، بلکه باید احساسات بد و خشونت را کنار بگذارید چون کودکان می دانند که چه وقت عصبانی می شوید حتی اگر سعی کنید آن را بروز ندهید.
این کار باعث آرامش شما می شود و همچنین کودک، دیگر احساس حقارت نمی کند. خونسرد بودن علاوه بر این که اوضاع و احوال را آرام تر می کند به فرزندتان نیز فرصت می دهد تا حرف هایتان را بهتر بشنود. اگر فریاد بزنید، همه چیز را از پایه خراب خواهید کرد. چون فرزندتان به جای پی بردن به کار اشتباهی متوجه خشم و ناراحتی شما می شود.
۳) ۱۰ثانیه سوم؛ شناخت موقعیت:
برای چند ثانیه هم شده به آنچه که واقعاً اتفاق افتاده، توجه کنید. مادری چندین بار به پسرش در مورد خط کشیدن با مداد بنفش بر روی دیوار اتاق خواب گوشزد می کند، در و دیوار همه خط خطی بودند و او بسیار عصبی بود به نظر می رسید که پسرش پشیمان شده و با واکنش مادر، قلبش شکسته است. چند لحظه بعد با کمی بردباری متوجه می شود که کار او تقلیدی از کتاب «هارولد و مداد شمعی بنفش» بوده است. از نقطه نظر او این یک کار «سازنده و خلاق بود.» البته با درک احساسات و عواطف کودکان، در و دیوار و تخت خواب، سالم و تمیز نمی مانند، بلکه باعث بروز احساساتش در یک موقعیت کاملاً استثنایی می شود.
در نظر گرفتن موقعیت، کار دشوار و سختی است. یعنی شما باید دریابید که چگونه درگیری و برخورد را از تمام چیزهایی که همانند آن در گذشته بوده و ممکن است در آینده نیز اتفاق بیفتد جدا سازید و وقتی که به موقعیت مکانی و زمانی به عنوان یک اتفاق مجزا (به جای یک خطای تکراری) نگاه می کنیم معمولاً متوجه تناقض آنچه کار در ابتدا فکر می کردید، خواهید شد.
بداخلاقی یک کودک سه ساله ممکن است مربوط به گرسنگی او باشد، ژولیدگی یک بچه هشت ساله بر سر میز صبحانه شاید در اثر کمبود خوابش باشد.
۴) ۱۰ثانیه چهارم، حرف زدن با کودک:
اگر به فرزندتان فرصت هیچ کاری را نمی دهید، پس بهتر است به جای کنترل کردن وی و نظم بخشیدن به رفتارش به او مسوولیت بدهید. به جای تنبیه کردن، به او بگویید که چرا اجازه نمی دهید بعضی از کارها را انجام دهد، به عنوان مثال: خط های روی دیوار با تنبیه پاک نمی شود، گفتن دو یا سه جمله خیلی موثرتر است و برای بچه های کوچک تر دو یا سه کلمه کفایت می کند. او دوست دارد که از دهان شما بشنود که چه کار اشتباهی کرده و چگونه می تواند کار بهتری انجام دهد.
۵) ۱۰ ثانیه پنجم؛ زمان نتیجه گیری:
بعضی از والدین فکر می کنند که تنبیه رکن اصلی نظم و تربیت است، اما بسیاری از متخصصین با این کار مخالفند. به عقیده یکی از آن ها: نتیجه گیری زمانی لازم است که به ثبات کار مطمئن نباشیم.
بیان چهار یا پنج کلمه ساده برای گرفتن شیرینی از دست کودک و گفتن: «قبل از شام شیرینی نخور» مطمئناً از قاپیدن شیرینی بهتر است. با تنبیه کردن کاری پیش نمی رود. اگر کودکان توپ را در خانه پرتاب می کنند، به جای تنبیه کردن آن ها باید توپ را از دسترسشان دور نگاه داشت. اگر نتیجه کار درست همان چیزی است که فکر می کردید، کم کم اثربخشی کلامتان نیز به مرور زمان تقویت خواهد شد.
۶) ۱۰ ثانیه ششم؛ رفتارهای منطقی:
ذهن کودک کاملاً باز و منطقی است و فکر می کند اگر پدر و مادر یکسره او را زیر نظر بگیرند، کار خسته کننده ای است. آن ها نظرات و قوانین مختلفی دارند ولی برای به اجرا درآوردن هر کدام از آن ها به زمان خاصی نیاز دارند. بنابراین خطرات را جدی بگیرید و کاری را که خودتان نمی توانید انجام دهید تحمیل نکنید. شما برای زندگی کردن وظایفی دارید یعنی با گفتن «آخرین شیرینی است که تو می خوری» و یا «تا یک هفته از بازی خبری نیست» نه تنها باعث ناراحتی کودکتان شده اید، بلکه تقریباً باعث تحلیل قوای جسمانی خود نیز می شوید.
اکنون همه چیز گفته شد، نقشه ۶۰ ثانیه ای خیلی ساده است، اما نیاز به تفکر شما در رسیدن به اهدافتان و به همین میزان نیاز به کنترل بر رفتار خود دارد.
آموزش نظم به کودک
به خاطر داشته باشید روش انضباط ۶۰ ثانیه ای، طرحی خاص برای به اجرا درآوردن دقیق نظم و انضباط در خانه نیست. در اینجا شش مرحله ساده برای دستیابی به این هدف وجود دارد:
۱) ۱۰ ثانیه اول؛ واکنش سریع:
کاری که شما انجام می دهید گرفتن ماژیک از کودک، جدا کردن او از خواهر و برادرانش در موقع دعوا یا بردن کودک به اتاق دیگر است. یک متخصص به این کار مداخله سریع می گوید: نباید توقع داشت که به کودک فرمان ایست دهید و او هم اجرا کند.
همیشه حفظ امنیت بچه ها بر مسایل دیگر مقدم است. اگر در وجود کودکتان هنوز زمینه های خطر و درگیری وجود داشته باشد، بهترین راه، دور کردن او از محیط است.
۲) ۱۰ ثانیه دوم؛ حفظ آرامش:
عصبانی شدن کار سختی نیست، اما چگونگی کنترل آن مهم است، اگر بگویید که عصبانی نمی شوم حرفتان غیرمنطقی به نظر می رسد، بلکه باید احساسات بد و خشونت را کنار بگذارید چون کودکان می دانند که چه وقت عصبانی می شوید حتی اگر سعی کنید آن را بروز ندهید.
این کار باعث آرامش شما می شود و همچنین کودک، دیگر احساس حقارت نمی کند. خونسرد بودن علاوه بر این که اوضاع و احوال را آرام تر می کند به فرزندتان نیز فرصت می دهد تا حرف هایتان را بهتر بشنود. اگر فریاد بزنید، همه چیز را از پایه خراب خواهید کرد. چون فرزندتان به جای پی بردن به کار اشتباهی متوجه خشم و ناراحتی شما می شود.
۳) ۱۰ثانیه سوم؛ شناخت موقعیت:
برای چند ثانیه هم شده به آنچه که واقعاً اتفاق افتاده، توجه کنید. مادری چندین بار به پسرش در مورد خط کشیدن با مداد بنفش بر روی دیوار اتاق خواب گوشزد می کند، در و دیوار همه خط خطی بودند و او بسیار عصبی بود به نظر می رسید که پسرش پشیمان شده و با واکنش مادر، قلبش شکسته است. چند لحظه بعد با کمی بردباری متوجه می شود که کار او تقلیدی از کتاب «هارولد و مداد شمعی بنفش» بوده است. از نقطه نظر او این یک کار «سازنده و خلاق بود.» البته با درک احساسات و عواطف کودکان، در و دیوار و تخت خواب، سالم و تمیز نمی مانند، بلکه باعث بروز احساساتش در یک موقعیت کاملاً استثنایی می شود.
در نظر گرفتن موقعیت، کار دشوار و سختی است. یعنی شما باید دریابید که چگونه درگیری و برخورد را از تمام چیزهایی که همانند آن در گذشته بوده و ممکن است در آینده نیز اتفاق بیفتد جدا سازید و وقتی که به موقعیت مکانی و زمانی به عنوان یک اتفاق مجزا (به جای یک خطای تکراری) نگاه می کنیم معمولاً متوجه تناقض آنچه کار در ابتدا فکر می کردید، خواهید شد.
بداخلاقی یک کودک سه ساله ممکن است مربوط به گرسنگی او باشد، ژولیدگی یک بچه هشت ساله بر سر میز صبحانه شاید در اثر کمبود خوابش باشد.
۴) ۱۰ثانیه چهارم، حرف زدن با کودک:
اگر به فرزندتان فرصت هیچ کاری را نمی دهید، پس بهتر است به جای کنترل کردن وی و نظم بخشیدن به رفتارش به او مسوولیت بدهید. به جای تنبیه کردن، به او بگویید که چرا اجازه نمی دهید بعضی از کارها را انجام دهد، به عنوان مثال: خط های روی دیوار با تنبیه پاک نمی شود، گفتن دو یا سه جمله خیلی موثرتر است و برای بچه های کوچک تر دو یا سه کلمه کفایت می کند. او دوست دارد که از دهان شما بشنود که چه کار اشتباهی کرده و چگونه می تواند کار بهتری انجام دهد.
۵) ۱۰ ثانیه پنجم؛ زمان نتیجه گیری:
بعضی از والدین فکر می کنند که تنبیه رکن اصلی نظم و تربیت است، اما بسیاری از متخصصین با این کار مخالفند. به عقیده یکی از آن ها: نتیجه گیری زمانی لازم است که به ثبات کار مطمئن نباشیم.
بیان چهار یا پنج کلمه ساده برای گرفتن شیرینی از دست کودک و گفتن: «قبل از شام شیرینی نخور» مطمئناً از قاپیدن شیرینی بهتر است. با تنبیه کردن کاری پیش نمی رود. اگر کودکان توپ را در خانه پرتاب می کنند، به جای تنبیه کردن آن ها باید توپ را از دسترسشان دور نگاه داشت. اگر نتیجه کار درست همان چیزی است که فکر می کردید، کم کم اثربخشی کلامتان نیز به مرور زمان تقویت خواهد شد.
۶) ۱۰ ثانیه ششم؛ رفتارهای منطقی:
ذهن کودک کاملاً باز و منطقی است و فکر می کند اگر پدر و مادر یکسره او را زیر نظر بگیرند، کار خسته کننده ای است. آن ها نظرات و قوانین مختلفی دارند ولی برای به اجرا درآوردن هر کدام از آن ها به زمان خاصی نیاز دارند. بنابراین خطرات را جدی بگیرید و کاری را که خودتان نمی توانید انجام دهید تحمیل نکنید. شما برای زندگی کردن وظایفی دارید یعنی با گفتن «آخرین شیرینی است که تو می خوری» و یا «تا یک هفته از بازی خبری نیست» نه تنها باعث ناراحتی کودکتان شده اید، بلکه تقریباً باعث تحلیل قوای جسمانی خود نیز می شوید.
اکنون همه چیز گفته شد، نقشه ۶۰ ثانیه ای خیلی ساده است، اما نیاز به تفکر شما در رسیدن به اهدافتان و به همین میزان نیاز به کنترل بر رفتار خود دارد.
منبع:
روزنامه جوان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼