آموزش نظم به کودکان، راهکارش را بلدید؟

والدین به سه گروه تقسیم می شوند. گروه اول مستبد و اقتدارطلب هستند و قوانین بی انعطاف وضع می کنند و اگر مقررات اجراء نشود خاطی را مجازات می کنند. گروه دوم پدر و مادران آسان گیر که به کودک اجازه می دهند هر کاری را انجام دهد زیرا آن ها معتقدند "محدودیت به روان کودک آسیب می رساند". دسته سوم پدر و مادر آگاه نام دارند که به اقتضاء سن و سال و شرایط فرزند، از او توقعاتی دارند که فرزند به راحتی از عهده انجام آن ها برمی آید و تحت این شرایط هماهنگی در خانه ایجاد می شود.

تربیت کودک منظم
بهتر است یک سبد کوچک یا جعبه مناسب برای اسباب بازی بچه ها تهیه کنید و بعد از اتمام بازی ابتدا خودتان آن ها را جمع کنید و در داخل سبد بریزید و فردای آن روز همین کار را با همکاری کودکتان انجام دهید تا سرانجام کودک خودش به تنهائی این کار را انجام دهد. به زودی او یاد خواهد گرفت که اشیاء و وسایل خود را در جائی که برای این منظور تعیین شده، قرار دهد. کم کم می توانید این نظم دهی را در بقیه کارها، به کودک آموزش دهید.

در چیدمان اتاق کودک به سلیقه شخصی او اهمیت دهید. گاهی نحوه نظم دهی و مرتب کردن وسایل اتاق کودک از نظر والدین بی نظمی محسوب می شود، در حالی که سلیقه شخصی کودک، چنین چیدمانی را برگزیده است.

اگر کودکتان علاوه بر بی نظمی، خرابکاری هم می کند به وضع جسمی و روحی او بیشتر توجه کنید و بفهمید که چرا خرابکاری می کند. مخرب بودن می تواند ناشی از بیماری های جسمانی باشد و یا ممکن است کودک، ناراحتی روحی داشته باشد و یا این عمل فقط یک واکنش نسبت به محیط است مثلاً ناشی از محدودیت هائی که شما برای او قائل می شوید یا ناشی از شکست و ناتوانی های خود او می تواند باشد که در این موارد بهتر است به او اجازه بدهید تا دست به تجربه بزند و موفقیت بیشتری را بیازماید. البته این امکان هم وجود دارد که رفتار خرابکارانهٔ فرزند شما یک واکنش آلرژیک باشد و ریشه در مواد غذائی مصرفی او داشته باشد که در این صورت بهتر است لیستی از غذاهائی که کودک در سه وعده مصرف می کند را به پزشک معالج کودک نشان دهید.

در مورد کودکانی که خرابکاری می کنند توصیه می شود:

۱) وسایل دردسر آفرین را از دسترس کودک دور کنید.

۲) درهای کمد و قفسه ها را قفل کنید و کشو یا قفسه ای را به او اختصاص بدهید تا وسایل خود را در آن نگه دارد.

۳) مکان امن و محصور شده ای برای کودک تدارک ببینید تا بتواند با خیال راحت در آن بازی کند و موادی شامل آب، خاک، چکش، اره مخصوص کودکان و توپ را در آن محل حتماً قرار دهید.

۴) وسایلی را که ایجاد حادثه می کند از دسترس او دور نگه دارید، مانند توپی که باعث شکسته شدن لوستر و شیشه می شود.

۵) یک تنه مراقبت کردن از کودک باعث خستگی می شود بهتر است هرکدام از والدین به نوبت مدتی، حرکات یا بازی کردن او را تحت نظر بگیرند.

۶) این ذهنیت را داشته باشید که ممکن است بسیاری از وسایل منزل در اثر بازی کودک خراب شود و از بین برود.

اگر احساس می کنید که بی انضباطی و خرابکاری کودک عمدی است می توانید از روش های زیر بهره بگیرید:

۱) چنانچه فرزند شما روزنامه و مجلات شما را پاره می کند، به او کاغذ و روزنامه ای بدهید که مال خودش باشد و هر کاری را مایل است با آن انجام دهد.

۲) اگر کتاب های خودش را پاره می کند، به او کتاب هائی از جنس پارچه بدهید، تا زمانی که بینشش به حدی برسد که دیگر این کار را انجام ندهد.

۳) اگر روی دیوار نقاشی می کشد، در اتاق خودش دیواری را به این کار اختصاص دهید، و روی آن مقوای سفید یا چیزی که روی آن بتواند خط بکشد بچسبانید. (کودک از نقاشی روی دیوار به دلیل اینکه سفت است و مثل کاغذ زیر دستش حرکت نمی کند لذت می برد)

۴) اگر از قیچی شما استفاده می کند به او قیچی مخصوص کودک بدهید تا با آن کار کند.

۵) اگر از کثیف کاری لذت می برد به او گل و ماسه یا رنگ بدهید تا با آن بازی کند.

۶) یکی از کارهای مورد علاقه این قبیل کودکان این است که موادی در اختیار داشته باشند که بتوانند به راحتی آن ها را پاره یا از هم جدا کند.

برای ایجاد انضباط در خانواده سعی کنید روی حرف خود بایستید اگر در موارد استثنائی نقطه نظرتان را تغییر دادید بهتر است حتماً علت آن را به کودک بگوئید. در برنامه های انضباطی اگر پدر و مادر با یکدیگر همسو نباشند و از نظرات یکدیگر حمایت نکنند با شکست روبه رو می شوند. اختلاف پدر و مادر هر چقدر هم که زیاد باشد، بهتر است که به طور خصوصی حرف بزنند، تا کودک متوجه نشود. در آموختن انضباط یادتان باشد مجازات جسمانی را حذف کنید زیرا کودک می پندارد که چون بزرگ تر و قوی تر هستید حق تنبیه را دارید. هرگز اجازه ندهید یکی از فرزندان شما به دیگری حمله کند. در این موارد بهتر است کودک مهاجم را از پشت بگیرید. تا حد امکان در مجادله های لفظی فرزندانتان دخالت نکنید. ولی قبل از اینکه مشاجره به اوج خود رسید و موجب درگیری شد آن ها را از هم جدا کنید و تا زمانی که به صلح و دوستی نرسیدند به آن ها اجازه بازی با یکدیگر را ندهید. سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و با صدای آرام با آن ها حرف بزنید و تا حد امکان از رفتارهای مثبت فرزندتان تعریف کنید.